Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Για τον Αντιφωνητή

Φίλοι και Αδέλφια από την Κομοτηνή
« O μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάτες ολίγοι» μας λέει η ευαγγελική περικοπή. Και είναι αλήθεια πως από αυτόν τον κανόνα δεν ξεφεύγει καμμιά προσπάθεια της οποίας
ο σκοπός να είναι «ΙΕΡΟΣ». Έτσι, φαίνεται, τα έχει οικονομήσει τα πράγματα η Πρόνοια του Θεού, ώστε να φαίνεται στην πράξη ποιοι τολμούν να δηλώνουν παρόντες, όταν οι περισσότεροι λουφάζουν, επιδεικτικά κλεισμένοι, άλλοι στην αυταρέσκεια του Εγώ τους, άλλοι στις βιοτικές τους μέριμνες, άλλοι στις ιδεολογικές τους αυταπάτες και άλλοι όπου αλλού ο καθένας επουλώνει τα υπαρξιακά του αδιέξοδα.
Ο Αντιφωνητής γνέφει καταφατικά προς το υπερβατικό σηκώνοντας το γάντι της πρόκλησης, που πέταξε στο παρόν, η αδιαφορία μιας κοινωνίας κορεσμένης από την αποχαύνωση των ψυχοτρόπων της υπερκατανάλωσης του τίποτα, από τον έρωτα χωρίς μέθεξη προσώπων, από την έλλειψη εκλεκτών συγκινήσεων, από μια αρχιτεκτονική που δεν μπόρεσε να προβλέψει τις δονήσεις μιας ζωντανής καρδιάς και γι αυτό τώρα κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από τα ερείπια, από από από………..
O Αντιφωνητής τολμά να υψώσει στεντόρεια φωνή αρθρώνοντας λόγο αληθείας,
‘’Εν πνεύματι αληθείας’’. Μέσα από τις στήλες του, σαλπίζει τον πολεμικό παιάνα της αφύπνισης από τον ύπνο του πρόσκαιρου ωχαδερφισμού, ενώ παράλληλα, ως άλλη Σωκρατική αλογόμυγα, βουίζει στα αυτιά μας, πασχίζοντας να μας εγείρει οριστικά από το λήθαργο της ιδιότυπης νεοελληνικής μας σιέστας.
Ο Αντιφωνητής είναι "αντί" σε ό,τι υψώνεται αλαζονικά διαπράττοντας «ύβρη».
Σε ό,τι «και όποιον» σέρνεται με δουλοπρέπεια για λίγα ψιχία άρτου «ή ψήφου».
Στο επιδοτούμενο ξεπούλημα της ιστορίας και του πολιτισμού μας από τους καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα τυμβωρύχους της αυτοσυνειδησίας μας.
Είναι ‘’αντί’’ στη λογική της αντιπαροχής, του κουπονιού, τον καταναλωτικών δανείων και κάθε άλλης «ευκαιρίας» που προσφέρεται από τους σύγχρονους Ρομπέν του συστήματος, προς εκμαυλισμό του ήδη εν αφασία ευρισκομένου και απόλυτα δυστυχισμένου πόπολου.
Υπάρχει, για να χαλάει τα σχέδια όλων όσοι με περισσή αυθάδεια ως άλλοι βάρβαροι σατράπες έρχονται να ζητήσουν «γη και ύδωρ» από μια χώρα ρημαγμένη
και προδομένη από ιθαγενείς και ξένους, που ασέλγησαν στο καταπληγωμένο κορμί της, πριν το παραδώσουν στον ξαναμμένο για αίμα εχθρό ως «πρόβατο επί σφαγή».
Ακρίτας της Θράκης ο Αντιφωνητής, πασχίζει(ως άλλος Διγενής) με το λόγο του, να υπερασπισθεί τις γεωγραφικές και νοητικές εσχατιές του Ελληνισμού ,κλείνοντας τις
Κερκόπορτες της αδιαφορίας, του ενδοτισμού και της απροθυμίας για κάθε αγώνα προς υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς μας.
Ο Αντιφωνητής κινείται στα όρια της «απέλπιδος ελπίδας». Στοχεύει στο παρόν, για να κερδίσει τι αιώνιο. Βιγλάτορας αετός από τα θρακικά όρη σαρώνει με το οξύ του βλέμμα την Ελληνική γη, μετρώντας την, κάθε στιγμή, με την αγωνία του καλού ποιμένα που μετράει τα πρόβατά του, ελπίζοντας να μην έχει αρπάξει κανένα ο λύκος. Σαν την κλωσαριά μαζεύει τους απελπισμένους Έλληνες κάτω από τα φτερά του, όχι για να τους παρηγορήσει με όμορφα λόγια που αποκοιμίζουν την ψυχή, αλλά για να τους ξεσηκώσει με φοβέρες και αίματα, στον αγώνα του χρέους και τις τιμής.
Είναι άξιος, αφού επιμένει να φυλάει Θερμοπύλες, όταν ξέρει πως οι Μήδοι όχι μόνο έχουν διαβεί , όχι μόνο έχουν εγκατασταθεί, αλλά είμαστε έτοιμοι να στήσουμε και τους ανδριάντες τους .Ο Αντιφωνητής είναι μια ψυχή που καίγεται για την Ελλάδα
Γι’ αυτό είμαι φίλος του Αντιφωνητή.
Γι’ αυτό πρέπει να γίνουμε όλοι φίλοι του Αντιφωνητή.
Ας αρχίσουμε από σήμερα.
Ανδρέας Ρίζος.
Αρτοποιός.Ερμούπολη Σύρου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: