Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Η νέα κάρτα ασφαλίσεως ΑΜΚΑ

του Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη
Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου
Δημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό και εμπεριστατωμένο κείμενο του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους που αναφέρεται στις νέες κάρτες ασφαλίσεως με τον ΑΜΚΑ (Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφαλίσεως). Επειδή θεωρούμε ότι το κείμενο είναι άκρως ενδιαφέρον αν και μεγάλο το παραθέτουμε ολόκληρο και σας συστήνουμε να το διαβάσετε.
***
Αδελφοί μοναχοί εξ Αγίου Όρους και λαϊκοί αδελφοί εκ του κόσμου μας ερωτούν τί πρέπει να κάνουν με τις νέες κάρτες ασφαλίσεως, οι οποίες φέρουν τον ΑΜΚΑ (Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφαλίσεως). Διερωτώνται αν πρέπει να τις παραλάβουν ή αν πρέπει να αρνηθούν την παραλαβή τους. Προβληματίζονται αν ο ΑΜΚΑ περιέχει τον αριθμό-σύμβολο του Αντιχρίστου, το 666, ή έστω αν με την παραλαβή του συμβάλλουν στην ολοκλήρωσι του «ηλεκτρονικού φακελλώματος» που θα διευκολύνη την μελλοντική επιβολή του Χαράγματος του Αντιχρίστου.
Το ζήτημα έχει δύο όψεις, για κάθε μία από τις οποίες έχουν δοθή ικανοποιητικές απαντήσεις από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους κατά τα έτη 1987 και 1997, όταν είχε τεθή το ζήτημα εξ αφορμής του ΕΚΑΜ και της κυρώσεως της Συνθήκης Σένγκεν αντίστοιχα, και οι οποίες ισχύουν διαχρονικά.
Η πρώτη όψις του ζητήματος είναι ότι με τον ΑΜΚΑ πραγματοποιείται μία μορφή «ηλεκτρονικού φακελλώματος». Κάθε φυσικό πρόσωπο συνδέεται με έναν αριθμό που λέγεται ότι θα τον συνοδεύει σε όλη του την ζωή, θα τον χαρακτηρίζει σε όλες τις συναλλαγές, τις δικαιοπραξίες και σε όλες τις σχέσεις του με τις κρατικές υπηρεσίες. Για αυτή την πλευρά του θέματος η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους είχε διακηρύξει:
«Θεωρεί ακόμη η Ιερά Κοινότης εύλογο την ανησυχία πολλών για τις συνέπειες που μπορεί να έχη στην ελευθερία και αξιοπρέπεια του ανθρώπου το ηλεκτρονικό φακέλλωμα» (Ανακοινωθέν ΕΔΙΣ Αυγούστου 1988).
«Το ηλεκτρονικόν αρχείον, του οποίου η δημιουργία εσχάτως προωθείται και με την εξαγγελθείσαν “ενιαίαν κάρταν ασφαλιζομένου”, είναι βέβαιον ότι θα ανοίξη την είσοδον εις μίαν πράγματι ‘Νέαν’ και εφιαλτικήν εποχήν» (Ανακοίνωσις Ιεράς Κοινότητος, 5/18 Μαρτίου 1993).
«Έχει γίνει πολύς λόγος για το δημοκρατικό έλλειμμα αυτής της σύμβασης [Συνθήκης Σένγκεν] … Με την Σύμβαση και το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν διευκολύνεται η παραβίαση του προσωπικού απορρήτου και πλήττεται ουσιαστικά το τεκμήριο της αθωότητος του πολίτη… Επίσης δίνεται η δυνατότητα στους οικονομικά ισχυρούς που θα έχουν νόμιμη πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων να τους εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως» (Ανακοίνωσις Ιεράς Κοινότητος, 11/24 Φεβρουαρίου 1997).
«Μία ενδεχομένη προσπάθεια εφαρμογής της Συμβάσεως του Σένγκεν στη χώρα μας, και μάλιστα με το αναγκαίο επακόλουθό της, την έκδοση ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και τη χρήση του Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.), θα έχη ως φυσική συνέπεια να εύρη η Πολιτεία όλους ανεξαιρέτως τους Αγιορείτες αντιμέτωπους ως “αντιρρησίες συνειδήσεως”» (Ανακοίνωση ΕΔΙΣ 20.5/2.6.1997).
«Διακηρύττουμε άλλη μια φορά ότι το θεμελιώδες καθήκον της ομολογίας της πίστεως, αλλά και η πίστις στα όσα ο Παράκλητος παρέδωσε ως προφητεία στην Χριστιανική Εκκλησία, μας υποχρεώνουν να αρνηθούμε να παραλάβουμε κάθε είδος ηλεκτρονικού δελτίου με ΕΚΑΜ, ως προσβάλλοντος την ελευθερία του προσώπου και την χριστιανική μας συνείδησι» (Ανακοίνωσις ΕΔΙΣ 21.8/3.9.1997).
Οι προδιαγραφές του ΕΚΑΜ είχαν αναγκάσει και καταξιωμένους Γέροντες, όπως ο π. Παΐσιος και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, να αντιδράσουν με οξύτατο τρόπο. Ο π. Επιφάνιος μάλιστα έγραψε με πολλή αυστηρότητα για τις τότε υπό έκδοσιν νέες ταυτότητες: «ακόμη και αν έχουν μόνον τον ΕΚΑΜ, άνευ διασφαλίσεως των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του πολίτου, θα είπωμεν ΟΧΙ και πάλιν ΟΧΙ και μυριάκις ΟΧΙ εις τα νέα αυτά δελτία, οτιδήποτε και αν πρόκειται να αντιμετωπίσωμεν».
Ο ΕΚΑΜ δεν δόθηκε ποτέ. Προέκυψαν όμως οι νέες κάρτες ασφαλίσεως, οι οποίες φέρουν τον ΑΜΚΑ και μας προβληματίζουν. Αναμφίβολα, αυτός καθεαυτόν ο αριθμός δεν είναι κακός. Κάθε πολιτεία χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά μέσα για να υπηρετήση, τους πολίτες της και να τους προφυλάξη από επικίνδυνους κακοποιούς. Θα ήταν παράλογη η απαίτησις να μη χρησιμοποιούνται τα νεώτερα τεχνολογικά μέσα για καλό σκοπό. Εν τούτοις η σύγχρονη τεχνολογία, ενώ σε μία ευνομούμενη πολιτεία προσφέρει θαυμαστές δυνατότητες εξυπηρετήσεως και προστασίας των πολιτών της, σε τυραννικά καθεστώτα παρέχει τρομακτικές δυνατότητες ελέγχου, παρακολουθήσεως και δυ-ναστεύσεως των ανθρώπων. Υπό την έννοια αυτή το «ηλεκτρονικό αρχείο», ενώ μπορεί να γίνη ευλογημένο εργαλείο στα χέρια τιμίων ανθρώπων για να υπηρετήσουν έντιμους πολίτες, στα χέρια επίδοξων τυράννων ή σε μη ευνομούμενες πολιτείες μπορεί να λειτουργήση ως επικίνδυνο εργαλείο.
Η εποχή μας δεν είναι η χειρότερη της Ιστορίας, αλλά οπωσδήποτε είναι μία από τις πιο δύσκολες. Τα κοινωνικά προβλήματα, όπως η ανεργία, η λαθρομετανάστευση, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, η κατακόρυφη αύξησις της εγκληματικότητος, η παρανομία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής κ.ά. δημιουργούν ανασφάλεια και αμηχανία. Οι έντιμοι πολίται διερωτώνται αν ο τόπος, στον οποίο μεγάλωσαν και ζουν, στήν Πατρίδα που με θυσίες μαρτύρων και ηρώων θεμελιώθηκαν οι πνευματικές και ηθικές αρχές του ευσεβούς λαού μας και η ελληνορθόδοξος παράδοσίς του, κυβερνάται ακόμη από τον νόμο του Θεού και το ευαγγελικό ήθος ή αν σκοτεινά κέντρα εξουσίας έχουν επιβάλει την επικυριαρχία τους σε όλες τις δομές του κοινωνικού, εθνικού και πνευματικού μας βίου και επαγγέλλωνται ένα αντιευαγγελικό ήθος, το ήθος της Νέας Εποχής του κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου. Καθημερινώς διαπιστώνουμε ότι γκρεμίζωνται και τα τελευταία πνευματικά και ηθικά ερείσματα, τα όποία η κοινωνία μας είχε θεμελιώσει με τον φόβο του Θεού και με πολύ πόνο και ήλπιζε ότι θα αποτελέσουν τα στηρίγματα των παιδιών της. Μέσα σε αυτό το κλίμα της αβεβαιότητος, της συγχύσεως και αμοραλισμού κάποιοι επαγγέλλονται και οικοδομούν τον «νέο άνθρωπο», τον άνθρωπο χωρίς πρόσωπο, χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς αγάπη, χωρίς αιώνια προοπτική, τον άνθρωπο που θα είναι ένας αριθμός ανάμεσα στά δισεκατομμύρια των αριθμών. Η αριθμοποίησις του ανθρωπίνου προσώπου, η απροσωποποίησίς του, είναι η ανομολόγητη αγωνία όσων διαθέτουν ακόμη μέσα τους πνευματικές αντιστάσεις.
Η αριθμοποίησις στην κοινωνική ασφάλισι μπορεί να έχη απρόβλεπτες και οδυνηρές συνέπειες για την αξιοπρέπεια των ασθενών και εμπεριστάτων συνανθρώπων μας. Μπορεί να σημάνη το τέλος της χριστιανικής αγάπης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, στο όνομα της άνετης και γρήγορης εξυπηρετήσεώς των. Η ιδιωτικοποίησις των κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. της υγείας) σε ένα περιβάλλον, όπως το διαμορφώνει η παγκοσμιοποίηση, καταργεί το κράτος-πρόνοια. Η φιλανθρωπία στον τομέα της υγείας καθίσταται αδύνατη, καθώς η (απρόσωπη και αριθμοποιημένη πλέον) κοινωνία δεν θα νομιμοποιήται ούτε θα έχη την δυνατότητα να σήκωση, τα έξοδα από τις ανάγκες νοσηλείας και περιθάλψεως αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας. Η υγεία άλλωστε είναι ευαίσθητο δεδομένο, το οποίο δεν πρέπει να παραχωρηθή στα αδιάκριτα μάτια τρίτων, και μάλιστα αγνώστων και απρόσωπων υπαλλήλων ενός απρόσωπου και ανάλγητου φορέως υγείας.
Δικαίως λοιπόν ανησυχούν για μία τέτοια κατάχρησι του ΑΜΚΑ οι εν τω κόσμω αδελφοί και πρέπει να απαιτήσουν με κάθε δημοκρατικό και νόμιμο τρόπο την διασφάλισι των ατομικών δικαιωμάτων και του απορρήτου της προσωπικής τους ζωής, το οποίο ευθέως καταστρατηγείται με την αριθμοποίησι. Ο ΑΜΚΑ θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβληθή από την Πολιτεία για τον έλεγχο εκείνων που παρανομούν. Η κοσμική εξουσία κατά τον Απόστολο Παύλο, «ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί. Θεού γαρ διάκονος εστίν, έκδικος εις οργήν τω το κακόν πράσσοντι» (Ρωμ. ιγ’ 4). Ποτέ όμως δεν θα έπρεπε ο ΑΜΚΑ να χορηγηθή για μία γενικευμένη αριθμοποίησι όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, και μάλιστα με την συγκατάθεσί τους.
Η δεύτερη όψις του ζητήματος είναι η συσχέτισις του ΑΜΚΑ με τον αριθμό 666. Για αυτήν την πλευρά του ζητήματος η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους είχε εύστοχα διακηρύξει:
«Συμμερίζεται η Ιερά Κοινότης την ευαισθησία των πιστών Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών, οι οποίοι επ’ ουδενί λόγω επιθυμούν να έχουν στην προσωπική τους ταυτότητα, που θα φέρουν πάντα μαζί τους, το σύμβολο-αριθμό του Αντιχρίστου, έστω και υπό την μορφή του γραμμικού συστήματος [...] Προειδοποιεί ακόμη η Ιερά Κοινότης ότι οι Αγιορείται Μοναχοί δεν θα δεχθούν να παραλάβουν τις νέες ταυτότητες, εφ’ όσον διαπιστωθή ότι φέρουν το 666» (Ανακοινωθέν ΕΔΙΣ Αυγούστου 1988).
Στο πλαίσιο αυτής της σαφέστατης τοποθετήσεως της Ιεράς Κοινότητος παρατηρούμε τα ακόλουθα:
Η διακήρυξις της Ιεράς Κοινότητος ισχύει και για τον ΑΜΚΑ. Εάν ο ΑΜΚΑ είχε τον αριθμό του Αντιχρίστου, δεν έπρεπε να τον δεχθή κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός. Ο ΑΜΚΑ όμως είναι ένας αριθμός πού τυπώνεται στην κάρτα ασφαλίσεως με τον γραμμωτό κωδικό CODE 39, ο οποίος δεν σχετίζεται με τον αριθμό 666 και πολύ περισσότερο δεν είναι ο δυσώνυμος αυτός αριθμός. Τουλάχιστον στο σημείο αυτό η Πολιτεία σεβάσθηκε την ευαισθησία του ορθοδόξου λαού μας και δεν περιέλαβε στον ΑΜΚΑ τις προδιαγραφές του ΕΚΑΜ. Εάν συσχετίζουμε τον ΑΜΚΑ με τον αριθμό 666 και δημιουργούμε πανικό, επειδή δήθεν κάθε μορφή γραμμωτού κωδικού εμπεριέχει τον αριθμό του Αντιχρίστου, υπερβάλλουμε και δεν οικοδομούμε κανένα.
Από ποιμαντική πάντως άποψι θα ήταν άκαιρο να ζητήσουμε από τον καθέκαστα συνάνθρωπο μας, ο οποίος έχει λόγους να κινηθή μέσα στην σύγχρονη κοινωνία (θέματα υγείας, παιδείας, μετακινήσεως, δοσοληψιών κ.λπ.) χρησιμοποιώντας τον ΑΜΚΑ, να μη τον παράλαβη και να μπη σε δοκιμασίες.
Η παραλαβή του ΑΜΚΑ εν τούτοις δεν καταργεί την καλή ανησυχία μας, την οποία είχαμε τόσα χρόνια και αγωνισθήκαμε κατά του ΕΚΑΜ. Η καλή ανησυχία και τότε και τώρα έχει ουσιαστικό νόημα. Βεβαιώνει ότι τοποθε-τούμεθα σωστά έναντι της ελεύσεως του Αντιχρίστου. Δεν πανικοβαλλόμεθα, αλλά ούτε απαξιώνουμε την προφητεία. Ανέκαθεν οι Χριστιανοί περίμεναν τον Αντίχριστο και συνεδύαζαν την έλευσί του με δύσκολες για την Εκκλησία καταστάσεις, όπως την παρουσία διωκτών του Χριστιανισμού (Νέρων), την έμ-φάνισι και δράσι νέων αιρέσεων (αρειανισμός κ.λπ.), την επέλασι και επικρά-τησι αντιχρίστων δυναστών και τυραννικών καθεστώτων (Ισλάμ, Σταλινικός αθεϊσμός). Αυτές ήσαν οι προδρομικές καταστάσεις, για τις οποίες ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει: «και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν. όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν» (Α’ Ιω. β’ 18). Ο Μέγας Βασίλειος, για να χρησιμοποιήσουμε ένα αυθεντικό παράδειγμα, ζώντας σε μία τέτοια δύσκολη περίοδο παροτρύνει τον εξόριστο Ορθόδοξο επίσκοπο Εδέσσης Βάρση, να υπομείνη καρτερικά την εξορία διότι θα περάση σύντομα, εκτός πια και αν είναι, συμπληρώνει, στα πρόθυρα ο καιρός του Αντιχρίστου, οπότε πρέπει να προσεύχεται να αποσόβηση ο Κύριος τις θλίψεις ή να τους διαφύλαξη άπταιστους εν μέσω των θλίψεων (Μεγ. Βασιλείου, Επιστολή 264).
Η καλή ανησυχία και το ενδιαφέρον των Χριστιανών, καθ’ όλες τίς περιόδους της εκκλησιαστικής Ιστορίας, για το ότι ο «αντίχριστος έρχεται» (Α’ Ιω. β’ 18), ήσαν απόλυτα δικαιολογημένα και είχαν την θεμελίωσί τους στον λόγο του Κυρίου, ότι «εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λή-ψεσθε» (Ιω. ε’ 43), και στην αποστολική παράδοσι (Ματθ. κδ’ 25, Μάρκ. ιγ’ 14, Β’ Θεσ. β’ 1-12, Α’ Ιω. β’ και δ’, Β’ Ιω. ε’, ζ’ 3). Η κατηχητική γραμματεία της αρχαίας Εκκλησίας μαρτυρεί ότι μεταξύ των βασικών διδασκαλιών προς τους νεοφώτιστους Χριστιανούς ήταν και η διδασκαλία περί της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και περί της ελεύσεως του Αντιχρίστου (αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατήχησις 15η).
Συνέβησαν όμως ενίοτε παρανοήσεις των αγιογραφικών κειμένων, οι οποίες δημιούργησαν προβληματικές αντιδράσεις των πιστών. Καταστάσεις και γεγονότα πού θεωρήθηκαν σημεία παρουσίας του Αντιχρίστου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, όπως το εξακισχιλιοοτό έτος από κτίσεως κόσμου (βλ. αγ. Ειρηναίου Λουγδούνου, Κατά Αιρέσεων, κεφ. 22 και 24) η πτώσις της Ρώμης, η κυριαρχία των Οθωμανών κ.λπ.) και ο Αντίχριστος δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνισί του. Γι’ αυτό, όπως γράφει ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης, «αναφανέντος γαρ αυτού δείξει ο καιρός το ζητούμενον» (Περί Χριστού και Αντιχρίστου, 49) και, όπως σημπληρώνει ο Ανδρέας Καισαρείας, «ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσι» (Ερμηνεία εις την Αποκόλυψιν, 38).
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν θα παραλάβουμε σε ένα δημόσιο έγγραφο έναν αριθμό, έστω μέσα σε ένα κλίμα ούτως ή άλλως προβληματικό και ενδεικτικό των «σημείων των καιρών», αλλά αν θα τον δεχθούμε ως σημείον προσκυνήσεως του Αντιχρίστου και ως Χάραγμά του, όταν αυτός ο ίδιος έλθη. Υπό την έννοια αυτή ο ΑΜΚΑ, ως αριθμός πού θα διευκόλυνε την Πολιτεία να επιτέλεση το καθήκον της έναντι των πολιτών, είναι ηθικώς και πνευματικώς ουδέτερη (έχουμε βεβαίως ήδη ειπεί ότι είναι προβληματική και επικίνδυνη η αριθμοποίησις στα χέρια τυραννικών καθεστώτων ή στο πλαίσιο της ηθικής ασυδοσίας της εποχής μας). Η παρουσία όμως του ΑΜΚΑ στην ζωή μας μας υπενθυμίζει το καθήκον μας και μπορεί να είναι το καλύτερο μήνυμα του Θεού σε όλους μας, να εντείνουμε την καθημερινή μας μετάνοια, να προσέχουμε τους εαυτούς μας «μήποτε βαρυνθώσιν ημών αι καρδίαι έν κραιπάλη και μέθη, και μερίμναις βιωτικαίς, και επιστή εφ’ ημάς αιφνίδιος η ημεέρα εκείνη, ως παγίς γαρ επελεύσεται επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης» (πρβλ. Λουκ. κα’ 34-35). Εφ’ όσον έλάβαμε εντολή από τον Κύριο να προσέχουμε τα «σημεία των καιρών» (Ματθ. ιστ’ 3), και εφ’ όσον βλέπουμε ότι η παγκοσμιοποίηση σε πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό επίπεδο προχωρεί, η αποστασία από το θέλημα του Θεού αυξάνει, και ο πολύς κόσμος ζη σε μία αδιαφορία για την πνευματική ζωή, μπορούμε να ιδούμε τις καταστάσεις αυτές ως «σημεία των καιρών» και να καλλιεργήσουμε την πίστι μας, την μετάνοια μας, την αγάπη μας προς τον Κύριο, και το μαρτυρικό μας φρόνημα. Έτσι θα μπορέσουμε να ετοιμασθούμε για να αντιμετωπίσουμε την πλάνη του Αντιχρίστου, αν πρόκειται να έλθη στις ήμερες μας «ίνα κατισχύσωμεν εκφυγείν ταύτα πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι [τον κατα-τρεγμό του εναντίον της Εκκλησίας], και σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» (πρβλ. Λουκ. κα’ 36) με ελπίδα στην αιώνια ζωή μαζί Του στην Βασιλεία του Πατρός.
Αυτήν την στάσι, η οποία χαρακτηρίζεται από πίστι, ελπίδα και αγάπη, η οποία «έξω βάλλει τον φόβον» (Α’ Ιω. δ’ 18), είχε συστήσει και η Ιερά Κοι-νότης του Αγίου Όρους με την ακόλουθη διακήρυξι: «Συμμεριζόμενοι την ανησυχία του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας συντασσόμεθα με το πνεύμα των προσφάτων ανακοινώσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης και πολλών Ιερών Μητροπόλεων και Ιερών Μονών [...]. Η εκπλήρωσις του θεμελιώδους καθήκοντος της ομολογίας της πίστεως μας προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν δεν μπορεί να συμβαδίζει με ένα πνεύμα ταραχής και πανικού, το οποίο, αν μή τι άλλο, προδίδει έλλειψι πίστεως και απουσία της βεβαιούσης χάριτος εκ της καρδίας. Η εμβάθυνσις στα σημεία των καιρών και η διαπίστωσις της εγγύτητος των εσχάτων δημιουργεί μια καλή ανησυχία, αποτέλεσμα της οποίας είναι η προσπάθεια για πληρέστερη μετάνοια, ο αποφασιστικώτερος αγών για την υπερνίκησι των θανατούντων ημάς παθών και η καλύτερη προετοιμασία για την είσοδό μας στην Βασιλεία του Εσφαγμένου Αρνίου» (Ανακοίνωσις ΕΔΙΣ 21.8/3.9.1997).
Αυτή η στάσις μας είναι χρέος αγάπης απέναντι στους εν Αγίω Όρει και εν τω κόσμω αδελφούς μας, οι οποίοι μας ερωτούν για τον ΑΜΚΑ.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
Αρχιμ. Γεώργιος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί
Έν Αγίω Όρει τη 3η Αυγούστου 2009

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ






«…Αν ο θάνατος των οσίων είναι τίμιος και η μνήμη δικαίου συνοδεύεται από εγκώμια, πόσο μάλλον τη μνήμη της αγίας των αγίων, δια της οποίας επέρχεται όλη η αγιότης στους αγίους, δηλαδή τη μνήμη της αειπάρθενης και Θεομήτορος, πρέπει να την επιτελούμε με τις μεγαλύτερες ευφημίες.
Αυτό πράττουμε εορτάζοντας την επέτειο της αγίας κοιμήσεως ή μεταστάσεώς της, που αν και με αυτή είναι λίγο κατώτερη από τους αγγέλους, όμως ξεπέρασε σε ασύγκριτο βαθμό και τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους και όλες τις υπερκόσμιες δυνάμεις δια της εγγύτητός της προς τον Θεό και δια των από παλαιά γραμμένων και πραγματοποιημένων σ' αυτή θαυμασίων.
Ο θάνατός της είναι ζωηφόρος, μεταβαίνοντας σε ουράνια και αθάνατο ζωή, και η μνήμη τούτου είναι χαρμόσυνη εορτή και παγκόσμια πανήγυρις, που όχι μόνο ανανεώνει τη μνήμη των θαυμασίων της Θεομήτορος, αλλά και προσθέτει τη κοινή και παράδοξη συνάθροιση των ιερών Αποστόλων από κάθε μέρος της γης για την πανίερη κηδεία της, με θεολήπτους ύμνους, με τις αγγελικές επιστασίες και χοροστασίες και λειτουργίες γι΄ αυτήν.
Οι Απόστολοι προπέμπουν, ακολουθούν, συμπράττουν, αποκρούουν, αμύνονται και συνεργούν με όλη τη δύναμη μαζί με εκείνους που εγκωμιάζουν το ζωαρχικό και θεοδόχο εκείνο σώμα, το σωστικό φάρμακο του γένους μας, το σεμνολόγημα όλης της κτίσεως.
Ενώ ο ίδιος ο Κύριος Σαβαώθ και Υιός αυτής της αειπάρθενης, είναι αοράτως παρών και αποδίδει στη μητέρα την εξόδιο τιμή. Σε αυτού τα χέρια εναπέθεσε και το θεοφόρο πνεύμα, δια του οποίου έπειτα από λίγο μεταθέτει και το συζυγικό προς εκείνο σώμα σε χώρο αείζωο και ουράνιο.
Διότι μόνο αυτή, ευρισκομένη ανάμεσα στο Θεό και σ' ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, τον μεν Θεό κατέστησε υιόν ανθρώπου, τους δε ανθρώπους έκανε υιούς Θεού, ουρανώσασα τη γη και θεώσασα το γένος. Και μόνο αυτή από όλες τις γυναίκες αναδείχθηκε μητέρα του Θεού εκ φύσεως πάνω από κάθε φύση. Υπήρξε βασίλισσα κάθε εγκοσμίου και υπερκοσμίου κτίσματος.
Τώρα έχοντας και τον ουρανό κατάλληλο κατοικητήριο, ως ταιριαστό της βασίλειο, στον οποίο μετατέθηκε σήμερα από τη γη, στάθηκε και στα δεξιά του παμβασιλέως με διάχρυσο ιματισμό ντυμένη και στολισμένη, όπως λέγει ο προφήτης. (Ψαλμ. 44,11). Διάχρυσο ιματισμό, που σημαίνει στολισμένη με τις παντοειδείς αρετές. Διότι μόνο αυτή κατέχει τώρα μαζί με το θεοδόξαστο σώμα και με τον Υιό, τον ουράνιο χώρο. Δεν μπορούσε πραγματικά γη και τάφος και θάνατος να κρατεί έως το τέλος το ζωαρχικό και θεοδόχο σώμα της και αγαπητό ενδιαίτημα ουρανού και του ουρανού των ουρανών.
Αποδεικτικό για τους μαθητές στοιχείο περί της αναστάσεώς της από τους νεκρούς γίνονται τα σινδόνια και τα εντάφια, που μόνα απέμειναν στο τάφο και βρέθηκαν από εκείνους που ήλθαν να την ζητήσουν, όπως συνέβηκε προηγούμενα με τον Υιό και δεσπότη. Δεν χρειάσθηκε να μείνει και αυτή επίσης για λίγο πάνω στη γη, όπως ο Υιός της και Θεός, γι' αυτό αναλήφθηκε αμέσως προς τον υπερουράνιο χώρο από τον τάφο.
Με την ανάληψή της η Θεομήτορ συνήψε τα κάτω με τα άνω και περιέλαβε το πάν με τα γύρω της θαυμάσια, ώστε και το ότι είναι ελαττωμένη πολύ λίγο από τους αγγέλους, γευόμενη το θάνατο, αυξάνει τη υπεροχή της σε όλα . Και έτσι είναι η μόνη από όλους τους αιώνες και από όλους τους αρίστους που διαιτάται με το σώμα στον ουρανό μαζί με τον Υιό και Θεό.

Η Θεομήτωρ είναι ο τόπος όλων των χαρίτων και πλήρωμα κάθε καλοκαγαθίας και εικόνα κάθε αγαθού και κάθε χρηστότητος, αφού είναι η μόνη που αξιώθηκε όλα μαζί τα χαρίσματα του Πνεύματος και μάλιστα η μόνη που έλαβε παράδοξα στα σπλάχνα της εκείνον στον οποίο βρίσκονται οι θησαυροί όλων των χαρισμάτων. Τώρα δε με το θάνατό της προχώρησε από εδώ προς την αθανασία και δίκαια μετέστη και είναι συγκάτοικος με τον Υιό στα υπερουράνια σκηνώματα και από εκεί επιστατεί με τις ακοίμητες προς αυτόν πρεσβείες εξιλεώνοντας αυτόν προς όλους μας.
Είναι τόσο πολύ πλησιέστερη από τους πλησιάζοντας το Θεό, όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από αυτές τις αγγελικές ιεραρχίες. «Τα Σεραφίμ στέκονταν γύρω του» (Ησαϊας 6,2) και ο Δαβίδ λέγει: «παρέστη η βασίλισσα στα δεξιά σου».
Βλέπετε τη διαφορά της στάσεως; Από αυτή μπορείτε να καταλάβετε και τη διαφορά της, κατά την αξία της τάξεως. Διότι τα Σεραφείμ ήταν γύρω από το Θεό, πλησίον δε στον ίδιο μόνο η βασίλισσα και μάλιστα στα δεξιά του. Όπου κάθισε ο Χριστός στον ουρανό, δηλαδή στα δεξιά της μεγαλωσύνης, εκεί στέκεται και αυτή τώρα που ανέβηκε από τη γη στον ουρανό.
Ποιός δεν γνωρίζει ότι η Παρθενομήτωρ είναι εκείνη η βάτος που ήταν αναμμένη αλλά δεν καταφλεγόταν. (Ψαλμ.44,19) Και αυτή η λαβίδα, που πήρε το Σεραφίμ, τον άνθρακα από το θυσιαστήριο, που συνέλαβε δηλαδή απυρπολήτως το θείο πυρ και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να έλθει προς το Θεό. Επομένως μόνη αυτή είναι μεθόριο της κτιστής και της άκτιστης φύσεως.
Ποιός θα αγαπούσε το Υιό και Θεό περισσότερο από τη μητέρα, η οποία όχι μόνο μονογενή τον γέννησε, αλλά και μόνη της αυτή χωρίς ανδρική ένωση, ώστε να είναι το φίλτρο διπλάσιο.
Όπως λοιπόν, αφού μόνο δι' αυτής επεδήμησε προς εμάς, φανερώθηκε και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους, ενώ πρίν ήταν αθέατος, έτσι και στον μελλοντικό ατελεύτητο αιώνα κάθε πρόοδος και αποκάλυψη μυστηρίων χωρίς αυτήν θα είναι αδύνατος.
Δια μέσου της Θεομήτορος θα υμνούν το Θεό γιατί αυτή είναι η αιτία, η προστάτης και πρόξενος των αιωνίων. Αυτή είναι θέμα των προφητών, αρχή των Αποστόλων, εδραίωμα των μαρτύρων, κρηπίς των διδασκάλων, η ρίζα των απορρήτων αγαθών, η κορυφή και τελείωση κάθε αγίου.
Ω Παρθένε θεία και τώρα ουρανία, πως να περιγράψω όλα σου τα προσόντα; Πως να σε δοξάσω, το θησαυρό της δόξας; Εσένα και η μνήμη μόνο αγιάζει αυτόν που την χρησιμοποιεί.
Μετάδωσε πλούσια λοιπόν τα χαρίσματά σου στο λαό σου, Δέσποινα, δώσε τη λύση των δεινών μας, μετάτρεψε όλα προς το καλύτερο με τη δύναμή σου, δίδοντας τη χάρη σου για να δοξάζουμε το προαιώνιο Λόγο που σαρκώθηκε από σένα γα μας μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατελευτήτους αιώνες. Γένοιτο...».
(απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις«Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 10ος)

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Η Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα

Μια απόπειρα περιγραφής.
Γράφει ο Γιώργος Δρόσος
Πολύ συχνά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα μέσα από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης χρησιμοποιούν έννοιες και όρους με θετικό σημασιολογικό φορτίο έτσι,ώστε να φθείρονται τόσο πολύ από την πολυκαιρισμένη μεταχείριση στις σκοτεινές ατραπούς της καλοκαθισμένης εξουσίας και στο τέλος να μεταλλάσσονται σε απαραίτητα ανταλλακτικά για την άψογη λειτουργία του Συστήματος.Μια από αυτές τις έννοιες είναι η «ιερή αγελάδα»της Αριστεράς.Μια Αριστερά την οποία επιδεικνύουν σαν έπαθλο και πίσω από την οποία κρύβονται σήμερα αρκετά «ιδιοτελή καθάρματα» σαν αυτά που αναζητούσαν οι Ναζί στις κατεχόμενες χώρες κατά τη διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου.Μια Αριστερά δηλαδή ελεγχόμενη σε επίπεδο ηγεσίας από την υπερατλαντική δύναμη και τους ντόπιους συνεργάτες της και στερημένη από κάθε ίχνος πρωτοτυπίας και λαϊκής αποδοχής.Και τα γράφω αυτά με πόνο ψυχής,όταν στήριζα επανειλημμένως στις εκλογές αυτή την παράταξη εδώ και χρόνια ελπίζοντας όχι τόσο στην κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος όσο στην αντίσταση στην επελαύνουσα βαρβαρότητα της παγκόσμιας πολιτιστικής μονοχρωμίας.Και το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και τώρα τρέφω κάποιες ελπίδες για αυτή την Αριστερά τη χιλιομπαλωμένη σαν αντίβαρο στη μέγκενη της παγκοσμιοποίησης.
Βέβαια, οι κατηγορίες που διατυπώνω πρέπει να είναι στοιχειοθετημένες,αλλιώς εύκολα θα καταπέσουν στο λαϊκό δικαστήριο της αμείλικτης κριτικής. Εξηγούμαι:Συμβιβάζεται με την ιδεολογία της Αριστεράς η υποταγή στα κελεύσματα των Η.Π.Α σε θέματα εξωτερικής πολιτικής,όπως η συναίνεση στο σχέδιο Ανάν από τον ΣΥΝ στην Ελλάδα και το ΑΚΕΛ στην Κύπρο,όταν ενδεχόμενη εφαρμογή του θα σήμαινε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την πρόσδεσή της στο άρμα της Τουρκίας,της Αγγλίας και της Αμερικής;Πώς δηλαδή συνάδει το αγαθό της εθνικής ανεξαρτησίας με τις διεθνιστικές κωλοτούμπες περί κατάργησης των συνόρων και ειρήνης,όταν τα κατοχικά στρατεύματα δεν απομακρύνονται;Και πώς το ΚΚΕ τολμά να στηρίζει στην Κύπρο μια κυβέρνηση «αριστερή»που συνδιαλέγεται με τους κατακτητές προωθώντας τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών με την ίδρυση ενός κράτους-μαριονέττας;Βέβαια,θα πει κανείς ότι και οι δεξιές κυβερνήσεις συζητούν με τους κατακτητές και προωθούν τις ίδιες λύσεις,αλλά και αυτό είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα που πρέπει να συζητηθεί.Το επισημαίνω,διότι δεν ταυτίζω την Αριστερά με το «Κακό» και την Δεξιά με το «Καλό» και το αντίστροφο,αλλά προσπαθώ να ανιχνεύσω τις παθογένειες της πρώτης στην Ελλάδα με τα ελάχιστα διανοητικά και θεωρητικά εφόδια που διαθέτω.
Ας δούμε και ένα άλλο μείζον πρόβλημα της Ελλάδας,την λαθρομετανάστευση.Αναρωτιέμαι αν και κατά πόσον η εισβολή χιλιάδων αλλοδαπών θα βοηθήσει τόσο αυτούς όσο και εμάς.Ο Μαρξ γράφει: «Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών από τους εργοδότες είναι η διαιώνιση της σκλαβιάς» Μήπως ο Κάρολος ήταν ρατσιστής;Γιατί το γράφει αυτό;Μήπως, επειδή οι μισθοί τόσο των ντόπιων όσο και των ξένων σε μια χώρα θα παίρνουν την κατιούσα με αποτέλεσμα οι εξαθλιωμένοι να είναι ακόμη περισσότεροι;Αλήθεια,πώς ηχούν αυτά στα αυτιά των ηγετών της Αριστεράς και γιατί μια τόσο αυτονόητη αλήθεια στιγματίζεται ως ρατσισμός και φασισμός ,όταν την ίδια στιγμή οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές καταγγέλλουν τη χώρα μας μέσα από τα Παρατηρητήρια των Συμφωνίων του Σόρος,λάθος του Ελσίνκι, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι με τους μετανάστες; Και πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι καθοδηγητές τον δεξιό υπουργό κ.Παυλόπουλο που ζητά την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε ξένους και που επιδοτείται από την Ε.Ε για κάθε ξένο που εισέρχεται παράνομα στην Ελλάδα;Γιατί η Δεξιά συμπλέει μαζί τους;Περίεργες δεν είναι αυτές οι εκλεκτικές συγγένειες;Δεν ξενίζει η συμπεριφορά του αυτόκλητου προστάτη των λαθρομεταναστών κ.Κούρκουλα την άδεια του οποίου έπρεπε να πάρει ο κ.Χαρδαβέλλας,για να μπει στο κτήριο του παλιού Εφετείου Αθηνών για τις ανάγκες της τηλεοπτικής εκπομπής του .Ο κ.Κούρκουλας είναι απλώς μέλος της εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του σωματείου «Απελάστε τον ρατσισμό».Άρα, ως άλλος Πάπας δικαιούται να εγκρίνει ή όχι την είσοδο του δημοσιογράφου και του νομάρχη Αθηνών κ.Σγουρού.
Το θέμα δεν είναι τι κάνει ο Κουρκούλας ή ο όποιος σατραπίσκος γουστάρει να επιβάλλει το δίκαιο της ζούγκλας καταπατώντας το άσυλο στο πανεπιστήμιο και δέρνοντας καθηγητές,όπως τον Γιάννη Πανούση,στην περίπτωση του οποίου ανησυχητικό ήταν το φαινόμενο της χλιαρής αντίδρασης από τον ίδιο ,λες και έφταιγε, γεγονός αποκαλυπτικό της απροκάλυπτης ιδεολογικής τρομοκρατίας προς κάθε «αντιφρονούντα».Το θέμα είναι, γιατί όλοι αυτοί τυγχάνουν μιας σκανδαλώδους ασυλίας ,ενώ οποιοσδήποτε άλλος «ανώνυμος» θα συλλαμβανόταν.Έτσι με τη βοήθεια παρακρατικών και κρατικών μηχανισμών,όπως το Ιντυμήντια που στηρίζεται από τον ΟΤΕ και το ΕΜΠ, έχει στηθεί ένα «αριστερό» παρακράτος που δέρνει,καταστρέφει,εκτελεί
[i].Μόνο ο Κοτζαμάνης και ο Εμμανουηλίδης τους ανταγωνίζονται σε βαρβαρότητα και δολοφονική μανία. Δυστυχώς, ο εξοβελισμός της λογικής και η καταπάτηση των νόμων βολεύουν κάποιους.Από τη μια μεριά,τα αριστερά μορφώματα που θέλουν να δείξουν τη «βαρβαρότητα των κατασταλτικών μηχανισμών» και από την άλλη η ακροδεξιά προπαγάνδα που επισείοντας τον κίνδυνο της «εθνικής ασφάλειας» στρέφει στα δεξιά χιλιάδες πολίτες επειδή αγανακτούν με την έλλειψη επαρκούς αστυνόμευσης.Το ένα χέρι νίβει τ’άλλο και τα δύο το πρόσωπο για το δρόμο προς τον Μεγάλο Αδελφό του Όργουελ που ανοίγει διάπλατα.
Και η Αριστερά;
Η μεγάλη απούσα από το πολιτικό προσκήνιο κωφεύει στα απεγνωσμένα μηνύματα των ψηφοφόρων της έχοντας αποφασίσει να αυτοκτονήσει.Θα ήταν αντιδραστικό αν ο λόγος της εξέφραζε την αγωνία του λαού για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη,όπως το ΕΑΜ στην κατοχή και όχι να μέμφεται τον ανύπαρκτο ελληνικό εθνικισμό,όπως ο κ.Νάσος Θεοδωρίδης στην Αυγή,για την κυπριακή τραγωδία, μιας και «Η προσδοκώμενη προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα αποτελούσε ανέκαθεν μέρος του οράματος της Μεγάλης Ιδέας, η σταδιακή πραγματοποίηση του οποίου είχε ως αποτέλεσμα, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους το 1830, να επεκταθεί η Ελλάδα 8 φορές, αυξάνοντας τα εδάφη της κατά 278% σε βάρος της Τουρκίας»;Θα ήταν λαϊκίστικη αν ζητούσε το κλείσιμο των συνόρων με τα Σκόπια,όπως ζήτησε ο Μίκης Θεοδωράκης και όχι να πριμοδοτεί τον κάθε Γκρουέφσκι με την εμμονή σε σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια;
Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε θλιβερές διαπιστώσεις για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς,αλλά προπάντων για το μέλλον της Ελλάδας.Σήμερα τα συμφέροντα που στηρίζουν την Αριστερά ,δηλαδή οι μηχανισμοί εξουσίας στα ΜΜΕ,η διανόηση και μια όχι και τόσο ευκαταφρόνητη μερίδα του ελληνικού κεφαλαίο(Αλαφούζος,Τεγόπουλος,Λαμπράκης,εσχάτως η Αγγελοπούλου με το ροζ πείραμα του Ελεύθερου Τύπου) θέλουν να φτιάξουν μια εύπεπτη σούπα ,για να αναχαιτιστεί εύκολα κάθε αντίσταση στη ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Οι μεσάζοντές τους στα ΜΜΕ δηλητηριάζουν την ελληνική κοινωνία με τα νεφελώδη ιδεολογήματα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»,του «αντιρατσισμού» και του «αντιεθνικισμού» και αντιμετωπίζουν κάθε αμφισβήτηση στη μεταφυσική τους πραμάτεια με συκοφαντία και ιδεολογική τρομοκρατία.Είναι δε τόσο ολοκληρωτική η εμμονή στα ιδεολογήματα που πλασάρουν,ώστε αναρωτιέται κανείς αν μιλά με σκεπτόμενους πολίτες ή με ανθρώπους που επιδιώκουν «καθαρές λύσεις».Το πρόβλημα όμως δεν εντοπίζεται μόνο σ΄αυτούς.
Συνομιλώντας με πολίτες που έχουν «αριστερά» πιστεύω,έτσι ,όπως αυτοί τα εννοούν, διαπιστώνω ότι, αν όχι όλοι ,τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος που δεν έχει προσωπικό όφελος από την Αριστερά(προγράμματα της Ε.Ε και συνεργασία με τους ποικιλόχρωμους άρχοντες,επιδότηση στις Μ.Κ.Ο που ιδρύουν με πακτωλό χρημάτων
[1], κατάληψη νευραλγικών θέσεων στον κρατικό μηχανισμό,ασυλία σε περιπτώσεις καταπάτησης του νόμου) γαντζώνονται από την αριστερή ταυτότητα που έχουν διαμορφώσει και προσδίδουν σε αυτή χαρακτηριστικά «ανωτερότητας»,τρόπον τινά ,πολιτικής και δευτερευόντως πολιτιστικής η αμφισβήτηση της οποίας συνιστά έγκλημα ανάλογο της αμφισβήτησης του παπικού πρωτείου.Πολύ συχνά διαπιστώνει κανείς ότι δεν γίνανε αριστεροί,γιατί αγαπούν μια ιδεολογία και προτάσσουν πνεύμα θυσίας και αλληλεγγύης,αλλά γιατί μισούν την Ελλάδα,την Ορθοδοξία ,την παράδοσή μας και τον πολιτισμό μας.Μέσα από μια πολιτική ταυτότητα εκτονώνουν την καταπιεσμένη επιθετικότητά τους και το μίσος τους.Η αυτοδικαίωση τούς οδηγεί στον σκοπό που αγιάζει τα μέσα,αφού αυτοί ξέρουν και έχουν δίκιο σ΄όλα και πως δεν πειράζει αν εκμεταλλεύονται τους άλλους ,αφού ο επικείμενος παράδεισος του προλεταριάτου θα δώσει διέξοδο στα αδιέξοδά τους,τα υπαρξιακά,τα οικονομικά,τα προσωπικά.Η ιδεολογική τύφλωση δεν επιτρέπει την αμφισβήτηση,γιατί θα καταρρεύσει το είδωλο που δομήσαμε. Καθαρή μεταφυσική λοιπόν και εσχατολογία γι΄αυτούς που επικρίνουν έντονα τις θρησκείες!!!! Τα ίδια βέβαια ισχύουν και για τους οπαδούς οποιασδήποτε άλλης πολιτικής ομάδας ή θρησκείας ή φυλής με θεωρητική καθαρότητα και δογματισμό.
Να λοιπόν, γιατί ο κόσμος έστρεψε την πλάτη του στις ευρωεκλογές στα αριστερά κόμματα που είναι ο μεγάλος χαμένος και η αποκαθήλωση των οποίων από το πολιτικό σκηνικό θα γίνει πολύ πιο σύντομα από ό,τι η κατάρρευση του δικομματισμού.Διότι εδώ και χρόνια ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι το δίλημμα Δεξιά ή Αριστερά είναι ψευδεπίγραφο και πως η αντιπαράθεση δεν αφορά την ιδεολογία, αλλά την πίτα από το πολιτικό και οικονομικό αλισβερίσι σε συνδυασμό με τα προβλήματα συμπεριφοράς που περιέγραψα παραπάνω.Πώς μπορεί να εμπιστευτεί κανείς τον Αλαβάνο ,όταν η θεματική του περιορίζεται στη λαθρομετανάστευση και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων τη στιγμή που το Αιγαίο «βράζει» από τις βόλτες των τουρκικών F16,ενώ η κατασκευαστική εταιρεία του κ.Τσίπρα εκμεταλλεύεται μετανάστες και οι συμβασιούχοι της Αυγής δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται
[2];Και πώς η κ.Παπαρήγα θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη ,όταν το κόμμα της πρέπει σαν άλλο ιερατείο να εξαιρεθεί από τον έλεγχο του ΣΔΟΕ,αλλά στην Τυποεκδοτική οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται για τις υπερωρίες τους;
Δεν μπορείς διαρκώς να γίνεσαι τιμητής των άλλων χωρίς να δέχεσαι κριτική για τις δικές σου επιλογές, γιατί υποτίθεται ότι εκπροσωπείς το «καλό» στην πάλη με το «κακό».Αυτή η έρμη διαλεκτική που στα κομμάτια είναι καταχωνιασμένη;Δυστυχώς,αυτή η νοοτροπία που φαίνεται ότι είναι βαθιά ριζωμένη στα μέλη των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων σφυρηλατεί ένα τύπο ανθρώπου με ατσάλινο εγώ και περισσή αυταρέσκεια που «ξέρει» και πρέπει να διαφωτίσει τον βυθισμένο στο σκοτάδι λαό. Και μετά απορούν ,γιατί ο ΛΑΟΣ με την κουτοπόνηρη αλχημεία του αυξάνει τα ποσοστά του,όταν και οι ίδιοι με τα καμώματά τους έχουν φροντίσει να καταστήσουν το κόμμα αυτό από παρία σε ρυθμιστή του κομματικού συστήματος.
[1] Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος,ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων δήλωνε εισοδήματα στη φορολογική του δήλωση 8000 Ευρώ ετησίως.Σύμφωνα με το μέλος του κόμματός του Γιάννη Παρασκευόπουλο αμειβόταν με το γελοίο ποσό των 500 Ευρώ μηνιαίως από την ΜΚΟ «Αντιγόνη»στην οποία εκταμιεύονταν μεγάλα ποσά από προγράμματα της Ε.Ε.
[2] Στην Ελλάδα του 2009 έγινε η αποκάλυψη της μεγαλύτερης υπόθεσης εκμετάλλευσης μεταναστών - σκλάβων που δούλευαν σε καθεστώς ανασφάλιστης δουλείας -μεταξύ άλλων- σε κρατικά, έργα δικαιοσύνης, ακόμη και Ολυμπιακά έργα! Ένα σύστημα όπου το μαστίγιο του εργοδηγού έγινε κουμπούρι του δουλέμπορου (καταδικασμένου για δουλεμπόριο, όχι στα λόγια), που δεν πλήρωνε ένσημα ούτε στους ντόπιους εργάτες.Θα περίμενε λοιπόν κανείς καλόπιστος τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που έχει κάνει σημαία τα δικαιώματα των μεταναστών να εξεγερθεί. Να απαιτήσει πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Να ξεθάψει όλους αυτούς τους δυστυχισμένους που τσιμενταρίστηκαν από εργατικά ατυχήματα αλλά δεν είχαν ούτε χαρτί για να τους αναζητήσει κανείς ελέω “ανοιχτών συνόρων”.Θα περίμενε κανείς τον Τσίπρα να ζητά νέες “εξεγέρσεις” αφού αυτή η υπόθεση της ντροπής δίνει το βασικό επιχείρημα σε όσους αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τον Αλαβάνο να φέρνει το θέμα με σφοδρότητα στη βουλή και να επιτίθεται σε όλους αυτούς που υπέγραφαν τους επίμαχους διαγωνισμούς.Αντ’ αυτού, σιωπή. Ούτε μια δήλωση. ΟΥΤΕ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Ούτε ένα στέλεχος, ούτε μια συνιστώσα δεν άρθωσε φωνήεν για αυτό το έγκλημα. Που αν μη τι άλλο θα ήταν εφαλτήριο για μια νέα ανάκαμψη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ εάν αυτό το κόμμα είχε ίχνος ειλικρίνειας στα συνθήματα και τις πράξεις του. Όπως όταν ο κύριος Τσίπρας περιέφερε την Αφρικανή μετανάστρια στην δεξίωση για τη δημοκρατία, πλάι σε αυτούς που βουτούσαν τα χέρια τους στα μαύρα της Siemens και τις μίζες από τα δημόσια έργα.
Αιτία αυτής της σιωπής θα μπορούσε να είναι η επαγγελματική αλληλεγγύη του κυρίου Τσίπρα στους συναδέλφους του κατασκευαστές.Θα μπορούσε να είναι τα γραμμάτια που χρωστά ο κύριος Αλαβάνος στους “αριστερούς” εκδότες – εργολάβους για την αμέριστη στήριξη.Θα μπορούσε να είναι η αυθόρμητη ομολογία στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ότι λυμαίνονται τα κονδύλια που προορίζονται για πρόσφυγες μέσω “μονοπρόσωπων” ΜΚΟ.Θα μπορούσε να είναι γενικώς η ταμπέλα “Αντι”. Όπως η Κυρία Πόπη Τσουκάτου που ηγείτο της “Αντιφασιστικής” “Αντιιμπεριαλιστικής” πρωτοβουλίας και ο σύζυγος της κουβάλαγε τα μαύρα χρήματα της Φασιστικής και Ιμπεριαλιστικής Siemens.Θα μπορούσαν να ήταν πολλοί οι λόγοι της σιωπής. Θα μπορούσε να είναι μόνο ενας: Το μερίδιο στο μεγαλύτερο πλιάτσικο που γνώρισε η Ελλάδα στη μεταπολίτευση.Πηγή: http://olympia.gr/2009/08/04/human-traffic-greece/


I Τις μέρες αυτές το ιστολόγιο http://www.troktiko.blogspot.com έκλεισε κατόπιν δίωξης για κακούργημα χωρίς όμως να απαγγελθούν τέτοιες κατηγορίες που να επιβάλλουν το κλείσιμο.Κανένα από τα δύο κόμματα της αριστεράς στο κοινοβούλιο δεν εξέδωσε ανακοίνωση για τη λογοκρισία αυτή.Για ΝΔ,ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ δεν το συζητάμε.Σιγήν ιχθύος και από τις αναρχοαριστερές ιστοσελίδες ,όπως το Athens-indymedia.org που ύστερα από αρκετές ώρες απλώς μετέδωσε την είδηση για το κλείσιμο του Τρωκτικού χωρίς να αποδοκιμάζει τη λογοκρισία. .Αξίζει να σημειωθεί ότι το troktiko δεν είχε αντικληρικαλιστική γραμμή ούτε αντιπατριωτικές απόψεις.Μάλιστα είχε κατηγορήσει τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρἀ για υποστήριξη στη Σαϊεντολογία.Στο ιστολόγιο prezatv γράφτηκαν τα εξής από αναγνώστες: “σήμερα το πρωί γύρω στις δώδεκα και η ανάρτηση ήταν ΄΄ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΙΑΧΤΟΥΜΕ΄΄ και είχε προηγηθεί μια ανάρτηση για την σαϊεντολογία και τον ΓΑΒΡΑ και ότι πήρε χρήματα από το ΑΘΗΝΑ 2004 για το φιλμάκι.Ο υπογράφων σαν ΄΄αναγνώστης τούς έλεγε.ΕΝΗΜΕΡΩΣΑ ΤΟΝ ΓΑΒΡΑ ΓΙΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΓΙΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ.
http://prezatv.blogspot.com/2009/08/troktikoblogspotcom.html#comments

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Kλείσανε το Τρωκτικό(troktiko)



Το πρώτο σε επισκεψιμότητα ιστολόγιο http://www.troktiko.blogspot.com/ έκλεισε κατόπιν δίωξης για κακούργημα.Ποιο είναι αυτό το κακούργημα όμως δε μας λένε ξεκάθαρα οι νταβατζήδες της ενημέρωσης και οι πόρνες τους στα κανάλια,τις εφημερίδες και τα περιοδικά.Η λογοκρισία της ελεύθερης έκφρασης ιδεών δείχνει την ποιότητα του πολιτεύματος που ονομάζουν δημοκρατία.Ή μήπως τηλεδικτατορία;

ΟΧΙ ΣΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΛΕΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ