του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΡΟΣΟΥΑπό τη μια η Ελλάδα της μίζας,της αρπαχτής ,των 
εύπεπτων φράσεων του τύπου «θα φτάσουμε έως το κόκκαλο»,της «μηδενικής ανοχής», των ακκιζόμενων ιλλουστρασιόν μηδενικών ,του Ζαχόπουλου και της Τσέκου,της οικογενειοκρατίας και της υποκρισίας, επελαύνουσα σαν ακρίδα στους ναούς της κατανάλωσης,ψευδόμενη με περισσή ευκολία προς πάσα κατεύθυνση,καταγγέλλουσα την ανηθικότητα με μεγάλη δόση ηθικολογίας,συνεντευξιαζόμενη, για να φανεί το ανθρώπινο προσωπείο της,επαιρόμενη για τα γκλαμουράτα εξοχικά και τις πισίνες ,εν τέλει μια Ελλάδα που χρειάζεται ψυχικό λίφτινγκ.
Από την άλλη η Ελλάδα της ανάγκης ,της επιβίωσης για 600 Ευρώ,της μιζέριας και της εγκατάλειψης,της πνιγμένης κραυγής και της σφαγμένης ελπίδας,της πολυπολιτισμικής βαρβαρότητας των μεγαλουπόλεων,των πτυχιούχων ταξιτζήδων,των γερασμένων εφήβων,που στενάζει στα γραφεία του ΟΑΕΔ,που συνωστίζεται στους διαδρόμους των βουλευτικών τσιφλικιών,που ναρκώνεται από τα ψυχοτρόπα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης με αίμα και σπέρμα,μια Ελλάδα που στερείται το όνειρο.
Στα προεδρικά μέγαρα αυτές οι δύο Ελλάδες δεν συναντιούνται,γιατί το πολίτευμα που η πρώτη ονομάζει Δημοκρατία,η δεύτερη το αποκαλεί Δεινοσαυροκρατία που λυμαίνεται το παρόν της και ναρκοθετεί το μέλλον της.Στις λαοσυνάξεις η πρώτη φωνάζει και απειλεί και η δεύτερη εν αγνοία και ανοία χειροκροτεί τους πολιτικούς μεσσίες που της πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας εμπόρευμα σωτηρίας.Η πρώτη διάγει ανέμελο βίο στα σοκάκια της Μυκόνου και χαριεντίζεται με τους κάθε λογής Δυνατούς εκφράζοντας ενίοτε τον αποτροπιασμό της δια του κυβερνητικού εκπροσώπου,όταν η δεύτερη καίγεται σαν λαμπάδα στα αμπάρια του θανάτου των φίλαθλων εφοπλιστών με τα κέρδη των 200 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Η ιλουστρασσιόν χώρα αφήνει τη σημαία να πέσει κάτω και να την πάρει ο άνεμος του καιροσκοπισμού και της ανευθυνότητας,ενώ η άλλη παλεύει και σκοτώνεται για ένα πανί ξεθωριασμένο και ποτισμένο με των ηρώων της το αίμα.Γνήσιοι απόγονοι της πρώτης ο Εφιάλτης,ο Πήλιος Γούσης,οι δωσίλογοι και η Ρεπούση.Παιδιά της άλλης ο Σωκράτης,ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος,ο Καραϊσκάκης και ο Βελουχιώτης.
Στο σαπιοκάραβο η μια εξουσιάζει και η άλλη δουλεύει,αλλά το πλοίο πλέει ακυβέρνητο προς την ξέρα της εθνικής καταστροφής και της ταπείνωσης.Τελικά,και η Ελλάδα κάποτε πεθαίνει ,εκτός αν…
εύπεπτων φράσεων του τύπου «θα φτάσουμε έως το κόκκαλο»,της «μηδενικής ανοχής», των ακκιζόμενων ιλλουστρασιόν μηδενικών ,του Ζαχόπουλου και της Τσέκου,της οικογενειοκρατίας και της υποκρισίας, επελαύνουσα σαν ακρίδα στους ναούς της κατανάλωσης,ψευδόμενη με περισσή ευκολία προς πάσα κατεύθυνση,καταγγέλλουσα την ανηθικότητα με μεγάλη δόση ηθικολογίας,συνεντευξιαζόμενη, για να φανεί το ανθρώπινο προσωπείο της,επαιρόμενη για τα γκλαμουράτα εξοχικά και τις πισίνες ,εν τέλει μια Ελλάδα που χρειάζεται ψυχικό λίφτινγκ.Από την άλλη η Ελλάδα της ανάγκης ,της επιβίωσης για 600 Ευρώ,της μιζέριας και της εγκατάλειψης,της πνιγμένης κραυγής και της σφαγμένης ελπίδας,της πολυπολιτισμικής βαρβαρότητας των μεγαλουπόλεων,των πτυχιούχων ταξιτζήδων,των γερασμένων εφήβων,που στενάζει στα γραφεία του ΟΑΕΔ,που συνωστίζεται στους διαδρόμους των βουλευτικών τσιφλικιών,που ναρκώνεται από τα ψυχοτρόπα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης με αίμα και σπέρμα,μια Ελλάδα που στερείται το όνειρο.
Στα προεδρικά μέγαρα αυτές οι δύο Ελλάδες δεν συναντιούνται,γιατί το πολίτευμα που η πρώτη ονομάζει Δημοκρατία,η δεύτερη το αποκαλεί Δεινοσαυροκρατία που λυμαίνεται το παρόν της και ναρκοθετεί το μέλλον της.Στις λαοσυνάξεις η πρώτη φωνάζει και απειλεί και η δεύτερη εν αγνοία και ανοία χειροκροτεί τους πολιτικούς μεσσίες που της πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας εμπόρευμα σωτηρίας.Η πρώτη διάγει ανέμελο βίο στα σοκάκια της Μυκόνου και χαριεντίζεται με τους κάθε λογής Δυνατούς εκφράζοντας ενίοτε τον αποτροπιασμό της δια του κυβερνητικού εκπροσώπου,όταν η δεύτερη καίγεται σαν λαμπάδα στα αμπάρια του θανάτου των φίλαθλων εφοπλιστών με τα κέρδη των 200 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Η ιλουστρασσιόν χώρα αφήνει τη σημαία να πέσει κάτω και να την πάρει ο άνεμος του καιροσκοπισμού και της ανευθυνότητας,ενώ η άλλη παλεύει και σκοτώνεται για ένα πανί ξεθωριασμένο και ποτισμένο με των ηρώων της το αίμα.Γνήσιοι απόγονοι της πρώτης ο Εφιάλτης,ο Πήλιος Γούσης,οι δωσίλογοι και η Ρεπούση.Παιδιά της άλλης ο Σωκράτης,ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος,ο Καραϊσκάκης και ο Βελουχιώτης.
Στο σαπιοκάραβο η μια εξουσιάζει και η άλλη δουλεύει,αλλά το πλοίο πλέει ακυβέρνητο προς την ξέρα της εθνικής καταστροφής και της ταπείνωσης.Τελικά,και η Ελλάδα κάποτε πεθαίνει ,εκτός αν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου