του Μίκη Θεοδωράκη
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Ρεσάλτο http://www.resaltomag.gr/
Φαίνεται ότι οσονούπω ολοκληρώνεται και ο τρίτος κύκλος υποβάθμισης των αξιών που έως σήμερα χαρακτήριζαν κουτσά-στραβά την εθνική μας ζωή, για να ανοίξει επί τέλους η είσοδος της χώρας στην εποχή του Προτεκτοράτου, που μπορεί κανείς να διακρίνει δια γυμνού οφθαλμού να ξανοίγεται διάπλατα μπροστά μας. Οι άλλοι δύο κύκλοι αφορούσαν τον ελληνικό πολιτισμό και την ηθική συγκρότηση του λαού μας. Δηλαδή τις πολιτιστικές και ηθικές μας αξίες. Ο τρίτος και τελευταίος, του οποίου τους επιθανάτιους σπασμούς ζει σήμερα η χώρα, είναι η πολιτική, που παρασύρεται προς την απαξίωσή της από τον ίδιο τον πολιτικό κόσμο μαζί με το πλέγμα των σχέσεων και των εξαρτήσεων που έχει αυτός δημιουργήσει γύρω του.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτή η καταστροφική πορεία οφείλεται σε λάθη του ίδιου του λαού μας είτε σε δυνάμεις μέσα και έξω από τη χώρα μας, που για δικούς τους λόγους βοήθησαν ή κατάφεραν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε σε τόσο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα να κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε μορφές εξάρτησης παρόμοιες με κείνες της Αλβανίας, του Κόσοβου, των Σκοπίων, της Ουκρανίας, της Γεωργίας, του Ιράκ και άλλων παρόμοιων χωρών που έχουν μεταβληθεί ουσιαστικά σε μαριονέτες της αμερικάνικης πολιτικής.
Σ' αυτό το ερώτημα μόνο μια εμπεριστατωμένη και επιστημονικά θεμελιωμένη έρευνα θα μπορούσε να δώσει την οριστική απάντηση. Όμως προς το παρόν και για λόγους εθνικού συμφέροντος, για το οποίο όλοι οφείλουμε να διατυπώνουμε θαρραλέα την όποια γνώμη μας αναλαμβάνοντας τις ανάλογες ευθύνες, εγώ θα τολμούσα να πω, ότι αυτή η αρνητική πορεία οφείλεται σε λάθη όχι του λαού μας αλλά των κάθε λογής εκπροσώπων του αλλά φυσικά και στην ενεργό ανάμειξη όλων αυτών που έχουν κάθε συμφέρον να υποτάξουν την γενική πορεία της χώρας μας στην στρατηγική που έχουν χαράξει και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Είναι γνωστές όλες αυτές οι θεωρίες για το τέλος της ιστορίας και για την ομάδα των κακών λαών που θα πρέπει να τιμωρηθούν (η πρώτη, το Ιράκ, τιμωρήθηκε ήδη), καθώς και οι νέες συνθήκες που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση κλπ. κλπ. Τελευταία όμως υπήρξαν απρόβλεπτες και βαθύτατες αλλαγές στον χάρτη των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών με την εκπληκτική οικονομική άνοδο της Κίνας και κυρίως την επάνοδο της Ρωσίας σε ρόλο υπολογίσιμης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης.
Αυτά τα δύο φαινόμενα οδήγησαν την υπερδύναμη σε αναθεώρηση (και σε ένα βαθμό σε αναδίπλωση) της επιθετικής στρατηγικής της που την οδηγεί σε πρωτοβουλίες και τακτικές της ψυχροπολεμικής εποχής, η οποία ως γνωστόν είχε δύο χαρακτηριστικά: πρώτον την απομόνωση της τότε Σοβιετικής Ένωσης (και νυν Ρωσίας) και δεύτερον την νέα περικύκλωσή της με στρατιωτικές βάσεις όσο γίνεται εγγύτερα στα εδάφη της. Εξ ου και η εγκατάσταση πυραύλων σε Πολωνία-Τσεχοσλοβακία και η μετατροπή του Κοσυφοπεδίου, των Σκοπίων, της Γεωργίας και μιας σειράς πρώην σοβιετικών δημοκρατικών αλλά και του Αφγανιστάν και του Ιράκ σε επιθετικές βάσεις.
Το καινούριο στοιχείο σε σχέση με τον ψυχρό πόλεμο είναι ότι από το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο λείπει σήμερα η ιδεολογική κάλυψη (πρόσχημα) με την ανάγκη «άμυνας» κατά του κομμουνισμού. Σήμερα η Ρωσία έχει ήδη γίνει αποδεκτή από τη Δύση ως μια δημοκρατική χώρα με ελεύθερη αγορά, που μάλιστα συμμετέχει στο κλαμπ των οκτώ ισχυρών δυνάμεων.
Επομένως το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο δεν έχει πλέον την ευχέρεια να καταγγείλει μια δυτική χώρα είτε έναν δυτικό ηγέτη ως συνοδοιπόρο φιλοκομμουνιστή όπως έκανε άλλοτε, γιατί ακριβώς υπάρχει αυτό το έλλειμμα της ιδεολογικής κάλυψης. Λ.χ. θα μπορούσε ποτέ προχτές ένας ηγέτης όπως ο Κώστας Καραμανλής να τολμήσει να πει «όχι» πρόσωπο με πρόσωπο με τον εκάστοτε Αμερικανό πλανητάρχη; Σε μια τέτοια περίπτωση θα τον χαρακτήριζαν ως συνοδοιπόρο και πιθανώς σε συνθήκες όπως λ.χ. της δεκαετίας του ΄50, θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα στο πλευρό του Μπελογιάννη!
Τι γίνεται λοιπόν σήμερα χωρίς τη λεοντή του αντικομμουνισμού, όταν κάποιος αγνοεί αυτές τις δύο θεμελιώδεις εντολές της υπερδύναμης, δηλαδή απομόνωση της Ρωσίας και μεταβολή της Ελλάδας σε επιθετικό προγεφύρωμα εναντίον της; Και πώς να ξεχάσουν το «όχι» του Κυπριακού λαού -με την ουδετερότητα της Ελληνικής κυβέρνησης- που πιθανώς πήγε τα άμεσα επιθετικά τους σχέδια μια εποχή πίσω, δεδομένου ότι η Κύπρος σε έναν υποθετικό πόλεμο με το Ιράν μπορούσε να αποτελέσει το βασικό στήριγμα-ορμητήριο σε μια τόσο μεγάλου μεγέθους επιχείρηση;
Αυτά είναι σφάλματα που δεν συγχωρούνται από τους ιέρακες του Πενταγώνου που ανεξαρτήτως Κλίντον-Μπους-Ομπάμα χαράζουν απτόητοι την γενική στρατηγική των ΗΠΑ, που αποβλέπει σταθερά στην εδραίωση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ο Ελληνικός λαός είχε την ιδιαιτερότητα σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες να δοκιμάσει επάνω στο πετσί του τα αποτελέσματα αυτής της αδίστακτης Αμερικανικής πολιτικής που προκειμένου να πετύχει τους στόχους της είναι ικανή να πατήσει επί πτωμάτων. Όπως μετέβαλαν σε πτώμα την Ελληνική δημοκρατία και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού με την επτάχρονη χούντα και όπως γέμισαν με ανθρώπινα πτώματα την Κύπρο με όργανό τους τον πιστό τους σύμμαχο και συνεργό, την Τουρκική στρατιωτική χούντα.
Ήταν φυσικό λοιπόν μετά απ' αυτές τις δύο τεράστιες εθνικές καταστροφές που μας επέβαλαν με τόσο ωμό και σκληρό τρόπο, ο Ελληνικός λαός να οδηγηθεί στο σύνολό του (σχεδόν) σε μια στάση τουλάχιστον επιφυλακτική απέναντι στους παλιούς του συμμάχους. Ακόμα και οι εθνικόφρονες, που ήταν παλιοί τους φίλοι, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δαπάνησαν εκατομμύρια δολλάρια για να τους σώσουν από τον κομμουνισμό. Γιατί κι αυτοί δεν ξεχνούν ότι τους έσωσαν μεν από τους απεχθείς Έλληνες κομμουνιστές, όμως στη συνέχεια τους παρέδωσαν δεμένους και φιμωμένους στην φιλική τους στρατιωτική χούντα, τη δε Κύπρο στους φίλους και συμμάχους των ΗΠΑ Τούρκους στρατηγούς.
Όλα αυτά οι Έλληνες δεν τα ξεχνούν και ούτε πρόκειται ποτέ να τα ξεχάσουν, πόσο μάλλον που οι Αμερικανοί δολοπλοκούν εναντίον μας χρησιμοποιώντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο και προβάλλοντας χωρίς ντροπή τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα ύψη των συρματοπλεγμάτων του Γκουαντανάμο, δηλαδή της πιο τρανταχτής περιφρόνησης όχι μόνο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης σάρκας, μιας και δεν πρόκειται πια για ανθρώπινα όντα που φυλάσσονται εκεί μέσα αλλά για ανθρώπινες σάρκες που δέχονται επί σειράν ετών τον πόνο και τον εξευτελισμό.
Οι Αμερικανοί λοιπόν μας τιμωρούν μόνο και μόνο γιατί έχουμε μνήμη και εθνική αξιοπρέπεια και επομένως για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους πρέπει να εξαλειφθεί η εθνική μας μνήμη και αξιοπρέπεια δηλαδή ο πολιτισμός και το ήθος μας -πράγμα που εν πολλοίς το επέτυχαν σ΄ ένα μεγάλο βαθμό με την βοήθεια των Ελλήνων ισχυρών τους φίλων πρακτόρων, προπαγανδιστών, παραγόντων της οικονομικής κυρίως ζωής, καθώς και μωροφιλόδοξων πολιτικάντηδων- για να έρθει η σειρά της Πολιτικής και των πολικών, γιατί απέτυχαν στην πλειοψηφία τους να «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» και να επιβάλουν ένα καθεστώς πλήρους ευθυγράμμισης με την γενική στρατηγική των ΗΠΑ. Ένα καθεστώς ουσιαστικά προτεκτοράτου.
Και γι' αυτό προετοιμάζεται ολοταχώς το πολιτικό σκηνικό από το οποίο θα ξεπηδήσει το νέο σύστημα (ποιο άραγε;) που με πομπώδεις, ως συνήθως, διακηρύξεις, καταδίκες και ευχολόγια θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν οι Μπερίσα, Γκρουεφσκ, Γκουσένκο, Θάτσι, Σακασβίλι και τόσοι και τόσοι άλλοι ιππότες της ελεεινής μορφής.
Εάν όμως θέλετε την γνώμη μου, πιστεύω ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρουν. Ο Ελληνικός λαός ωρίμασε ύστερα από τις τόσες και τόσες δοκιμασίες, το μορφωτικό του επίπεδο έχει ανεβεί και έχει ήδη δημιουργηθεί μια πλατειά βάση παραγωγικών δυνατοτήτων, που μας προσφέρει σε μεγάλο βαθμό οικονομική αυτοτέλεια. Τέλος η θέση μας στον κόσμο γενικά έχει βελτιωθεί, ώστε φίλοι και εχθροί να μας υπολογίζουν.
Βεβαίως στα θέματα του πολιτισμού και του ήθους έχουν γίνει ρήγματα. Όμως δεν πιστεύω ότι έχουν φτάσει σε τόσο βάθος, ώστε να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του λαού μας, που σε μεγάλο βαθμό διατηρεί την αγάπη, την πίστη και την προσήλωσή του στις εθνικές μας παραδόσεις, πολιτιστικές και ηθικές.
Στον χώρο της πολιτικής επίσης η κρίση είναι επιφανειακή. Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού μας κόσμου αντανακλά το ήθος και τον πολιτισμό του λαού μας παρ' όλη τη λυσσαλέα προσπάθεια που καταβάλλεται από την προπαγάνδα για να φανεί στο σύνολό της ξεκομμένη από τον λαό, τις ανάγκες του και τις αξίες του.
Ας μη μας εντυπωσιάζουν τα παιχνίδια που παίζονται στην επιφάνεια από μια μεγάλη μερίδα του τύπου και της τηλεόρασης, που σε έναν επικίνδυνο βαθμό έχουν γίνει φερέφωνα των μαύρων δυνάμεων που επιζητούν την καταστροφή μας.
Έτσι για άλλη μια φορά καλώ την πολιτική κυρίως τάξη να δώσει λίγη προσοχή στην παραπάνω ανάλυσή μου, για να δει πού βρίσκεται το κύριο εθνικό μας πρόβλημα, ώστε να παραμερίσουν τις δευτερεύουσες κατά τη γνώμη μου διαφορές τους επικεντρώνοντας την προσοχή τους στον κύριο εθνικό κίνδυνο που μας απειλεί, δηλαδή την καταβαλλόμενη ασφυκτική προσπάθεια να μεταβάλουν τη χώρα μας σε προτεκτοράτο. Γεγονός που πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει Έλληνας που να το επιτρέψει να πραγματοποιηθεί.
Αθήνα, 22.9.2008
Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτή η καταστροφική πορεία οφείλεται σε λάθη του ίδιου του λαού μας είτε σε δυνάμεις μέσα και έξω από τη χώρα μας, που για δικούς τους λόγους βοήθησαν ή κατάφεραν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε σε τόσο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα να κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε μορφές εξάρτησης παρόμοιες με κείνες της Αλβανίας, του Κόσοβου, των Σκοπίων, της Ουκρανίας, της Γεωργίας, του Ιράκ και άλλων παρόμοιων χωρών που έχουν μεταβληθεί ουσιαστικά σε μαριονέτες της αμερικάνικης πολιτικής.
Σ' αυτό το ερώτημα μόνο μια εμπεριστατωμένη και επιστημονικά θεμελιωμένη έρευνα θα μπορούσε να δώσει την οριστική απάντηση. Όμως προς το παρόν και για λόγους εθνικού συμφέροντος, για το οποίο όλοι οφείλουμε να διατυπώνουμε θαρραλέα την όποια γνώμη μας αναλαμβάνοντας τις ανάλογες ευθύνες, εγώ θα τολμούσα να πω, ότι αυτή η αρνητική πορεία οφείλεται σε λάθη όχι του λαού μας αλλά των κάθε λογής εκπροσώπων του αλλά φυσικά και στην ενεργό ανάμειξη όλων αυτών που έχουν κάθε συμφέρον να υποτάξουν την γενική πορεία της χώρας μας στην στρατηγική που έχουν χαράξει και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Είναι γνωστές όλες αυτές οι θεωρίες για το τέλος της ιστορίας και για την ομάδα των κακών λαών που θα πρέπει να τιμωρηθούν (η πρώτη, το Ιράκ, τιμωρήθηκε ήδη), καθώς και οι νέες συνθήκες που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση κλπ. κλπ. Τελευταία όμως υπήρξαν απρόβλεπτες και βαθύτατες αλλαγές στον χάρτη των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών με την εκπληκτική οικονομική άνοδο της Κίνας και κυρίως την επάνοδο της Ρωσίας σε ρόλο υπολογίσιμης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης.
Αυτά τα δύο φαινόμενα οδήγησαν την υπερδύναμη σε αναθεώρηση (και σε ένα βαθμό σε αναδίπλωση) της επιθετικής στρατηγικής της που την οδηγεί σε πρωτοβουλίες και τακτικές της ψυχροπολεμικής εποχής, η οποία ως γνωστόν είχε δύο χαρακτηριστικά: πρώτον την απομόνωση της τότε Σοβιετικής Ένωσης (και νυν Ρωσίας) και δεύτερον την νέα περικύκλωσή της με στρατιωτικές βάσεις όσο γίνεται εγγύτερα στα εδάφη της. Εξ ου και η εγκατάσταση πυραύλων σε Πολωνία-Τσεχοσλοβακία και η μετατροπή του Κοσυφοπεδίου, των Σκοπίων, της Γεωργίας και μιας σειράς πρώην σοβιετικών δημοκρατικών αλλά και του Αφγανιστάν και του Ιράκ σε επιθετικές βάσεις.
Το καινούριο στοιχείο σε σχέση με τον ψυχρό πόλεμο είναι ότι από το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο λείπει σήμερα η ιδεολογική κάλυψη (πρόσχημα) με την ανάγκη «άμυνας» κατά του κομμουνισμού. Σήμερα η Ρωσία έχει ήδη γίνει αποδεκτή από τη Δύση ως μια δημοκρατική χώρα με ελεύθερη αγορά, που μάλιστα συμμετέχει στο κλαμπ των οκτώ ισχυρών δυνάμεων.
Επομένως το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο δεν έχει πλέον την ευχέρεια να καταγγείλει μια δυτική χώρα είτε έναν δυτικό ηγέτη ως συνοδοιπόρο φιλοκομμουνιστή όπως έκανε άλλοτε, γιατί ακριβώς υπάρχει αυτό το έλλειμμα της ιδεολογικής κάλυψης. Λ.χ. θα μπορούσε ποτέ προχτές ένας ηγέτης όπως ο Κώστας Καραμανλής να τολμήσει να πει «όχι» πρόσωπο με πρόσωπο με τον εκάστοτε Αμερικανό πλανητάρχη; Σε μια τέτοια περίπτωση θα τον χαρακτήριζαν ως συνοδοιπόρο και πιθανώς σε συνθήκες όπως λ.χ. της δεκαετίας του ΄50, θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα στο πλευρό του Μπελογιάννη!
Τι γίνεται λοιπόν σήμερα χωρίς τη λεοντή του αντικομμουνισμού, όταν κάποιος αγνοεί αυτές τις δύο θεμελιώδεις εντολές της υπερδύναμης, δηλαδή απομόνωση της Ρωσίας και μεταβολή της Ελλάδας σε επιθετικό προγεφύρωμα εναντίον της; Και πώς να ξεχάσουν το «όχι» του Κυπριακού λαού -με την ουδετερότητα της Ελληνικής κυβέρνησης- που πιθανώς πήγε τα άμεσα επιθετικά τους σχέδια μια εποχή πίσω, δεδομένου ότι η Κύπρος σε έναν υποθετικό πόλεμο με το Ιράν μπορούσε να αποτελέσει το βασικό στήριγμα-ορμητήριο σε μια τόσο μεγάλου μεγέθους επιχείρηση;
Αυτά είναι σφάλματα που δεν συγχωρούνται από τους ιέρακες του Πενταγώνου που ανεξαρτήτως Κλίντον-Μπους-Ομπάμα χαράζουν απτόητοι την γενική στρατηγική των ΗΠΑ, που αποβλέπει σταθερά στην εδραίωση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ο Ελληνικός λαός είχε την ιδιαιτερότητα σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες να δοκιμάσει επάνω στο πετσί του τα αποτελέσματα αυτής της αδίστακτης Αμερικανικής πολιτικής που προκειμένου να πετύχει τους στόχους της είναι ικανή να πατήσει επί πτωμάτων. Όπως μετέβαλαν σε πτώμα την Ελληνική δημοκρατία και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού με την επτάχρονη χούντα και όπως γέμισαν με ανθρώπινα πτώματα την Κύπρο με όργανό τους τον πιστό τους σύμμαχο και συνεργό, την Τουρκική στρατιωτική χούντα.
Ήταν φυσικό λοιπόν μετά απ' αυτές τις δύο τεράστιες εθνικές καταστροφές που μας επέβαλαν με τόσο ωμό και σκληρό τρόπο, ο Ελληνικός λαός να οδηγηθεί στο σύνολό του (σχεδόν) σε μια στάση τουλάχιστον επιφυλακτική απέναντι στους παλιούς του συμμάχους. Ακόμα και οι εθνικόφρονες, που ήταν παλιοί τους φίλοι, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δαπάνησαν εκατομμύρια δολλάρια για να τους σώσουν από τον κομμουνισμό. Γιατί κι αυτοί δεν ξεχνούν ότι τους έσωσαν μεν από τους απεχθείς Έλληνες κομμουνιστές, όμως στη συνέχεια τους παρέδωσαν δεμένους και φιμωμένους στην φιλική τους στρατιωτική χούντα, τη δε Κύπρο στους φίλους και συμμάχους των ΗΠΑ Τούρκους στρατηγούς.
Όλα αυτά οι Έλληνες δεν τα ξεχνούν και ούτε πρόκειται ποτέ να τα ξεχάσουν, πόσο μάλλον που οι Αμερικανοί δολοπλοκούν εναντίον μας χρησιμοποιώντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο και προβάλλοντας χωρίς ντροπή τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα ύψη των συρματοπλεγμάτων του Γκουαντανάμο, δηλαδή της πιο τρανταχτής περιφρόνησης όχι μόνο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης σάρκας, μιας και δεν πρόκειται πια για ανθρώπινα όντα που φυλάσσονται εκεί μέσα αλλά για ανθρώπινες σάρκες που δέχονται επί σειράν ετών τον πόνο και τον εξευτελισμό.
Οι Αμερικανοί λοιπόν μας τιμωρούν μόνο και μόνο γιατί έχουμε μνήμη και εθνική αξιοπρέπεια και επομένως για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους πρέπει να εξαλειφθεί η εθνική μας μνήμη και αξιοπρέπεια δηλαδή ο πολιτισμός και το ήθος μας -πράγμα που εν πολλοίς το επέτυχαν σ΄ ένα μεγάλο βαθμό με την βοήθεια των Ελλήνων ισχυρών τους φίλων πρακτόρων, προπαγανδιστών, παραγόντων της οικονομικής κυρίως ζωής, καθώς και μωροφιλόδοξων πολιτικάντηδων- για να έρθει η σειρά της Πολιτικής και των πολικών, γιατί απέτυχαν στην πλειοψηφία τους να «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» και να επιβάλουν ένα καθεστώς πλήρους ευθυγράμμισης με την γενική στρατηγική των ΗΠΑ. Ένα καθεστώς ουσιαστικά προτεκτοράτου.
Και γι' αυτό προετοιμάζεται ολοταχώς το πολιτικό σκηνικό από το οποίο θα ξεπηδήσει το νέο σύστημα (ποιο άραγε;) που με πομπώδεις, ως συνήθως, διακηρύξεις, καταδίκες και ευχολόγια θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν οι Μπερίσα, Γκρουεφσκ, Γκουσένκο, Θάτσι, Σακασβίλι και τόσοι και τόσοι άλλοι ιππότες της ελεεινής μορφής.
Εάν όμως θέλετε την γνώμη μου, πιστεύω ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρουν. Ο Ελληνικός λαός ωρίμασε ύστερα από τις τόσες και τόσες δοκιμασίες, το μορφωτικό του επίπεδο έχει ανεβεί και έχει ήδη δημιουργηθεί μια πλατειά βάση παραγωγικών δυνατοτήτων, που μας προσφέρει σε μεγάλο βαθμό οικονομική αυτοτέλεια. Τέλος η θέση μας στον κόσμο γενικά έχει βελτιωθεί, ώστε φίλοι και εχθροί να μας υπολογίζουν.
Βεβαίως στα θέματα του πολιτισμού και του ήθους έχουν γίνει ρήγματα. Όμως δεν πιστεύω ότι έχουν φτάσει σε τόσο βάθος, ώστε να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του λαού μας, που σε μεγάλο βαθμό διατηρεί την αγάπη, την πίστη και την προσήλωσή του στις εθνικές μας παραδόσεις, πολιτιστικές και ηθικές.
Στον χώρο της πολιτικής επίσης η κρίση είναι επιφανειακή. Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού μας κόσμου αντανακλά το ήθος και τον πολιτισμό του λαού μας παρ' όλη τη λυσσαλέα προσπάθεια που καταβάλλεται από την προπαγάνδα για να φανεί στο σύνολό της ξεκομμένη από τον λαό, τις ανάγκες του και τις αξίες του.
Ας μη μας εντυπωσιάζουν τα παιχνίδια που παίζονται στην επιφάνεια από μια μεγάλη μερίδα του τύπου και της τηλεόρασης, που σε έναν επικίνδυνο βαθμό έχουν γίνει φερέφωνα των μαύρων δυνάμεων που επιζητούν την καταστροφή μας.
Έτσι για άλλη μια φορά καλώ την πολιτική κυρίως τάξη να δώσει λίγη προσοχή στην παραπάνω ανάλυσή μου, για να δει πού βρίσκεται το κύριο εθνικό μας πρόβλημα, ώστε να παραμερίσουν τις δευτερεύουσες κατά τη γνώμη μου διαφορές τους επικεντρώνοντας την προσοχή τους στον κύριο εθνικό κίνδυνο που μας απειλεί, δηλαδή την καταβαλλόμενη ασφυκτική προσπάθεια να μεταβάλουν τη χώρα μας σε προτεκτοράτο. Γεγονός που πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει Έλληνας που να το επιτρέψει να πραγματοποιηθεί.
Αθήνα, 22.9.2008
ΥΓ. Θα περίμενα από την Κυβέρνηση, τη στιγμή που ο υποτιθέμενος διαπραγματευτής κ. Νίμιτς τόλμησε να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα της δήθεν «μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας» να δώσει εντολή στον εκπρόσωπο της Ελλάδας να εγκαταλείψει πάραυτα τις συζητήσεις και να αποσυρθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όμως δεν το έκανε κι αυτό με βάζει σε μαύρες σκέψεις. Ελπίζω αυτό το σφάλμα να μην επαναληφθεί. Έχω ήδη τονίσει από το 1992 και μάλιστα στο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι όλα ξεκινούν από το όνομα «Μακεδονία» σαν πρώτο βήμα, για να ακολουθήσουν η Εθνότητα, η Γλώσσα και οι μειονότητες των … «μακεδόνων» στην Ελληνική Μακεδονία, ώστε το έδαφος να προετοιμαστεί για να αρχίσει η αμερικανική πολιτική τους εκβιασμούς και τις απειλές για την ίδια την εδαφική μας ακεραιότητα σε περίπτωση που δεν θα συμμορφωθούμε πλήρως προς τας υποδείξεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου