«Δεν σημαίνει ότι τα κεκτημένα δικαιώματα είναι ιερά και απαραβίαστα. Οταν δεν έχεις χρήματα, όταν χάνεται ο κόσμος ολόκληρος, όταν η Ελλάδα φτάνει σε μια δύσκολη καμπή, οι πάντες πρέπει να προετοιμαστούν" δήλωσε ο σε 10 χρόνια δεν θα θυμόμαστε το όνομα Μακεδονία και ιδιαίτερα δημοφιλής στην Εκάλη ,Κηφισιά και Κολωνάκι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ή Δρακουμέλ ή Πήλιος Γούσης ή Εφιάλτης.Ο σεσημασμένος διαρρήκτης και δολοφόνος των εργατικών δικαιωμάτων μια ακόμη φορά τόλμησε να αποσείσει τις ευθύνες για την ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική και να ρίξει το βάρος για τα αμαρτήματα των καπιταλιστών στο λαό.Ο γνωστός αυτός πολιτικός χαμαιλέοντας που έχει διακριθεί σε αποστασίες,ξεπουλήματα και αρχαιοκαπηλίες μιλά ορθά.Δεν υπάρχουν κεκτημένα δικαιώματα,ιερά και απαραβίαστα.Ευκαιρίας δοθείσης, προτείνω ,ύστερα και από ανάλογη πρόταση του κυρίου Γιώργου Μάτσου στο ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο για την κορούλα του, να αφαιρεθεί η ελληνική υπηκοότητα όχι μόνο από αυτόν ,αλλά και απ' όλο το σόι του.Όσοι συμφωνείτε ψηφίστε ΝΑΙ στο τραγικό δίλημμα που θέτω στα δεξιά του ιστολογίου μου.Φτάνει πια με τα κεκτημένα δικαιώματα!!!

Το Ρεσάλτο .Τεύχος 33-Νοέμβριος 2008

Περιεχόμενα

Της Σύνταξης:

Οι «ληστές» και οι «μπράβοι» τους

Στην αιχμή της βροντής:

ΡΕΣΑΛΤΟ: Η συνήθεια του αίσχους…

Επί του Πιεστηρίου: Οι αθλιότητες των «τραμπούκων»

Χρονογράφημα:

Κώστας Κόκκινος: Πιάσε το αυγό και κούρευτο

Πολιτικές αιχμές

Στεφ. Ληναίος: Οι «Τσίρλιντερς» της εξουσίας

Θ. Βεργή: Πολυεδρική παρτούζα: το «όπλο» της ισοπέδωσης

Μ. Ηλιάδης: Ώρα αφύπνισης

Χάρης Κατσιβαρδάς: Δυσώδης οσμή σήψης

Α. Πλάκας: Στείρες ΠΑΣΟΚικές υμνολογίες

Ι. Ράπτη: Οι κοινοβουλευτικές «φάκες»

Θ. Βεργή: Η γελοιοποίηση της πολιτικής

Θ.Π. Η δίωξη της εφημερίδας «Παρόν»

Ανάλυση

Θ. Παπανικολάου: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Μ. Γκίβαλος: Πλαστική οικονομία…

Π. Λέφας: Τράπεζες, οι ναοί της σύγχρονης θρησκείας

ΜΜΕ: Η «Φαιά Πανούκλα»

Ν. Πικρός: Τα «τάγματα εφόδου» του παρακράτους

Ναταλία Δάρρα: Οι «ήρωες» των ΜΜΕ

Α. Πλάκας: Λαζόπουλος, το επαίσχυντο καρύκευμα

Ν. Πικρός: Η τρομοκρατία των «εγκάθετων»

Π.Π. Η χυδαιότητα σε παράκρουση

ΡΕΣΑΛΤΟ: Τα αποθέματα του σκοταδισμού

Θ.Β.: Το τσίρκο της «Ζούγκλας»

Συνέντευξη

Νίκος Μπελογιάννης: Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σήμερα τίποτα καλύτερο…

Εθνικά ζητήματα

Μίκης Θεοδωράκης: Να κινητοποιηθούν οι διανοούμενοι….

ΡΕΣΑΛΤΟ: Σκοπιανό: Οι αυτοκρατορικές συνωμοσίες

Γ. Δελαστίκ: Σημαδεμένη η τράπουλα του Νίμιτς

Διεθνή

Ν. Καρατουλιώτης: Αχτισάαρι, ένας άνθρωπος για βρώμικες δουλειές

Σεβ. Επισκ. Αρτέμιος Ραντοσάβγιεβιτς: Το ΝΑΤΟ έφερε την κόλαση

Ορθοδοξία και κοινωνία

π. Γ. Δ. Μεταλληνός: Περί εκκλησιαστικής περιουσίας

Κ. Λούλης: Σκέψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου

Μεταναστευτικό

Γ. Κολοβός: Πολυπολιτισμικότητα…

Ιστορικά

Γ. Μαργέτης: Ο Σκληρός και το κοινωνικό ζήτημα

Ν. Κωστάρας: Ο Παύλος Μελάς

Δ. Νατσιός: Ζητείται «Παύλος Μελάς»

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΔΕΕΣ

Δ. Παρασκευόπουλος: Μεταξύ αβύσσου και τρέλας...

Κ. Γεωργουσόπουλος: Τα καραφάνταλα

Α. Φιαμού: Ούτε το όνομά τους…

Στροφή των ονείρων: Το έπος του ‘40

Βιβλιοφάγος

Το έπος του '40

CHE FECE...IL GRAND RIFIUTO

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα

που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το ΟΧΙ

να πούνε .Φανερώνεται αμέσως όποιος το ΄χει

έτοιμο μέσα του το Ναι ,και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.

Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει .Αν ρωτιούνταν πάλι

,ΟΧΙ θα ξανάλεγε .Κι όμως τον καταβάλλει

εκείνο τ΄ ΟΧΙ-το σωστό-εις όλην την ζωή του.K.KABAΦΗΣ

Τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου 1940 ένα έθνος βγαλμένο από τα κόκκαλα των προγόνων του τόλμησε να πει το μεγάλο ΟΧΙ σε μια μεγάλη δύναμη της εποχής ,την Ιταλία του δικτάτορα Μουσσολίνι.Το τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι στον πρωθυπουργό της Ελλάδας ,Ιωάννη Μεταξά όριζε μεταξύ των άλλων το δικαίωμα της Ιταλίας να καταλάβει με τις ένοπλες δυνάμεις της μερικά στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους.Ο Μεταξάς ,αν και δικτάτορας και ομοϊδεάτης του Μουσσολίνι,αντιλήφθηκε την κρισιμότητα της περίστασης και απέρριψε τις ιταμές αξιώσεις των Ιταλών φασιστών.
Στην Ευρώπη η Τσεχοσλοβακία,η Πολωνία , η Νορβηγία, η Ολλανδία , το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Γαλλία καταλαμβάνονται χωρίς σθεναρή αντίσταση από τα γερμανικά στρατεύματα του Χίτλερ.Όλη η Ευρώπη παραλύει.Η Νέα τάξη Πραγμάτων των Ναζί ισοπεδώνει τη μια μετά την άλλη τις χώρες της Γηραιάς ηπείρου.Η Ιταλία έχει ήδη κατακτήσει την Αιθιοπία σφαγιάζοντας χιλιάδες κατοίκους της.Οι δύο αυτές συμμαχικές δυνάμεις μοιάζουν ακαταμάχητες και ανίκητες σαν τον Γολιάθ.
Οι Ιταλοί με ορμητήριο την Αλβανία, την οποία έχουν υποτάξει,αποφασίζουν να επιτεθούν στην Ελλάδα.Όλος ο κόσμος περιμένει την επανάληψη της σκηνής.Οι Ιταλοί είναι πάνοπλοι,πολεμούν σκληρά και έχουν αρχικά ορισμένες επιτυχίες.Ο Μουσσολίνι πιστεύει ότι η επιχείρηση είναι χρήσιμη και εύκολη .Ο Αμερικανός ανταποκριτής των New York Times στην Ελλάδα γράφει: «Οι Έλληνες είναι νευρώδεις άντρες με λαμπερά μάτια.Οι κακόμοιροι, είπαμε, τι πιθανότητες έχουν μπροστά στον ιταλικό στρατό».Ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων,Αλέξανδρος Παπάγος κατηγορεί τον Μεταξά για αδράνεια.Ο Μεταξάς μέμφεται τον αρχιστράτηγο και τους υπουργούς για ηττοπάθεια. Η έκβαση του πολέμου προδιαγράφεται δυσμενής.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταλήξει στην ιδέα μιας ηρωικής αντίστασης και ενός γρήγορου ,αλλά ένδοξου τέλους . Οι Έλληνες όμως διαψεύδουν τις προσδοκίες όλων και υπερβαίνουν τα παραδεκτά με τον πιο φυσικό τρόπο.Ο Γεώργιος Σεφέρης γράφει: «Ο λαός έκανε μόνος του αυτό που έκανε-μόνος του.Αυτοί οι άνθρωποι το καλύτερο που έχει ο τόπος μας».
Κανείς απ’ όλους αυτούς τους δήθεν ρεαλιστές και ορθολογιστές δεν υπολόγισε έναν αστάθμητο παράγοντα:τον ελληνικό Λαό.Σε μια παγωμένη Αλβανία 27 ιταλικές μεραρχίες με συντριπτική υπεροχή σε εφόδια,οπλισμό και αεροπλάνα καταδιώκονται από 15 ελληνικές ανεπαρκέστατα οπλισμένες. «Οι Έλληνες είναι γυμνοί» αναφέρει στην ιστορία του ο Ρεϊμόν Καρτιέ.
Οι Έλληνες στρατιώτες όχι μόνον αντιστέκονται ,αλλά και μεταφέρουν τον πόλεμο στην Αλβανία.Η Κορυτσά ,το Τεπελένι, οι Άγιοι Σαράντα απελευθερώνονται από τον Ελληνικό Στρατό.Ο Μουσσολίνι ομολογεί: «Τίποτα δεν μπορούμε πια να κάνουμε .Είναι ηλίθιο ,είναι γελοίο ,αλλά πρέπει να ζητήσουμε ανακωχή με τη μεσολάβηση του Χίτλερ».
Το έπος αυτό μοιάζει με θαύμα:απίστευτο κι όμως ελληνικό.Ο πρωθυπουργός της Μ.Βρετανίας Ουΐνστον Τσώρτσιλ σε ένα ντελίριο ενθουσιασμού δηλώνει: « Από εδώ και πέρα δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες."
Η ΕΣΣΔ, δια του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας, αναγνώρισε την καθοριστική συμβολή της Ελλάδος στην καθυστέρηση και τελική αποτυχία της Γερμανικής επίθεσης εναντίον της (επιχείρηση "Barbarossa"): "Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε."Ο αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ γράφει στον Έλληνα πρέσβη στην Ουάσιγκτον: « η Ελλάδα δημιούργησε το παράδειγμα, το οποίον καθένας από εμάς οφείλει να ακολουθήσει μέχρις ότου οι άρπαγες της ελευθερίας οδηγηθούν τελικώς στην δίκαιη εξόντωσή τους."
Το ιταλικό στραπάτσο είναι η πρώτη ήττα των δυνάμεων του Άξονα.Στην Ευρώπη φουντώνει πάλι ο φιλελληνισμός του 19ου αι.Ο στρατηγός Ντε Γκολ και οι ελεύθεροι Γάλλοι παραληρούν.Στα γαλλοϊταλικά σύνορα αναρτάται επιγραφή που γράφει: «Έλληνες στρατιώτες,αλτ!Εδώ αρχίζουν τα γαλλικά σύνορα».
Ωστόσο,οι Γερμανοί σπεύδουν να βοηθήσουν τους Ιταλούς.Τον Απρίλιο του 1941 εισβάλλουν στην Ελλάδα.Στο οχυρό Ρούπελ οι Έλληνες πολεμούν τα ναζιστικά στρατεύματα.Στην απαίτηση των τελευταίων για συνθηκολόγηση ο διοικητής του οχυρού, ο Συριανός ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε ότι τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών. Στις 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η κατάληψη του οχυρού. Τα γερμανικά τμήματα απέδωσαν τιμές. Ο εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός αξιωματικός συγχάρηκε τον διοικητή του, ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, διαβιβάζοντας τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια που είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό. Στη Γερμανία έχουν μείνει έκπληκτοι με το ελληνικό φαινόμενο.Ο ίδιος ο Χίτλερ αναγκάζεται να δηλώσει: "Ενώπιον της Ιστορίας είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι, από τους μέχρι τώρα αντιπάλους μας, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με εξαιρετική γενναιότητα και δεν παραδόθηκε παρά όταν κάθε αντίστασή του ήταν αδύνατη. Ως εκ τούτου, απεφάσισα να μην κρατηθεί κανένας Έλληνας στρατιώτης αιχμάλωτος και οι αξιωματικοί να διατηρήσουν τα προσωπικά όπλα τους."
Τελικά,οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941.Η βασιλική οικογένεια και η κυβέρνηση καταφεύγουν στην Κρήτη ,όπου λίγο έλειψε να τους πάρουν με τις πέτρες λόγω της απροθυμίας τους να σταθούν πλάι στον ελληνικό λαό.
Η σκιά της Κατοχής πέφτει βαριά στη χώρα η οποία χωρίζεται σε τρεις ζώνες :τη γερμανική ,την ιταλική και τη βουλγαρική.Οι Γερμανοί καταληστεύουν τον πλούτο της χώρας. Το ποσό που υπεξαίρεσαν από τα κρατικά ταμεία με τη μορφή αναγκαστικών δανείων ανέρχεται στα 30 δις ευρώ με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις. Η πείνα θερίζει τους ανθρώπους.Μόνο στην Αθήνα ,τον χειμώνα του 1941 οι νεκροί πλησιάζουν τις 150.000.Στη Σύρο υπολογίζεται ότι 9.000 πολίτες σε σύνολο 30.000 πέθαναν από την πείνα και τις ασθένειες.
Ο ελληνικός λαός δεν το βάζει κάτω. Αντιστέκεται ενάντια στην τριπλή κατοχή μέσω τριών μεγάλων αντιστασιακών οργανώσεων:Το Ε.Α.Μ(Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) με τη μαζικότερη συμμετοχή πολιτών ,Ο Ε.Δ.Ε.Σ(Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος) και η Ε.Κ.Κ.Α(Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση).Το ένοπλο τμήμα του Ε.Α.Μ.,ο Ε.Λ.Α.Σ(Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) καθοδηγείται από τον γεωπόνο Θανάση Κλάρα με το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης.Ο Άρης Βελουχιώτης είναι η στρατιωτική και πολιτική μεγαλοφυΐα που θα ενορχηστρώσει στα βουνά την αντίσταση κατά των κατακτητών και των ελλήνων συνεργατών τους ακολουθώντας την αγωνιστική παράδοση των ηρώων του ΄21.Είναι ο Κολοκοτρώνης του 40 και ένα πρόσωπο ταμπού για το οποίο η σχολική ιστορία αφιερώνει μια αράδα.Αυτός ο Τσε Γκεβάρα της Ελλάδας τόλμησε να τα βάλει με όλες τις εξουσίες μέσα και έξω απ’την Ελλάδα και γι’αυτό εξοντώθηκε.Στη θέα του αποκεφαλισμένου πτώματός του οι ηγεσίες της Αριστεράς και της Δεξιάς ανακουφίστηκαν,γιατί θα συνέχιζαν να σκέπτονται ρωσικά,αγγλικά και αμερικάνικα,ενώ ο Βελουχιώτης τολμούσε να σκέπτεται ελληνικά.

Και τούτο αποδεικνύεται από το έργο του,από το έργο του ΕΛΑΣ:Στα μέσα του ΄43 όλη σχεδόν η ηπειρωτική Ελλάδα ελεγχόταν από τον ΕΛΑΣ,οι γυναίκες αποκτούσαν δικαίωμα ψήφου πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας,ο κοινοτισμός της Τουρκοκρατίας με τους θεσμούς της άμεσης δημοκρατίας αναβίωνε ,θεατρικές παραστάσεις ανέβαιναν στα χωριά και 1.000.000 Έλληνες μυστικά ψήφιζαν για να εκλέξουν εθνοσυμβούλους.
Το δεύτερο ,λοιπόν, έπος του ελληνικού λαού έμελλε να γραφτεί στα βουνά,όπου ανασαίνουν ελεύθερα οι αντάρτες.

Κορυφαία αντιστασιακή ενέργεια αυτής της εποποιίας είναι η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου το Νοέμβη του 1942.Έτσι η Ελλάδα κόβεται στα δύο και ο εφοδιασμός του γερμανού στρατάρχη Ρόμελ ,που πολεμά τους Βρετανούς στην Βόρεια Αφρική ,με πολεμοφόδια και τρόφιμα εμποδίζεται.
Στη δράση των οργανώσεων αυτών οι κατακτητές απαντούν με τρομοκρατικές ενέργειες.Η λίστα των τόπων μαρτυρίου ατελείωτη.Χιλιάδες Έλληνες εκτελούνται στα Χανιά,Νιγρίτα,Πτολεμαΐδα,Κιλκίς,Γύθειο,Καλογρέζα,Μονοδένδρι Λακωνίας,Υψηλάντη Βοιωτίας,Κλεισούρα Καστοριάς,Καλάβρυτα,Καισαριανή.Στο Δίστομο, ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται παιδιά, γυναίκες, άντρες, γέροντες ακόμη και έμβρυα με τις λόγχες των Γερμανών καρφωμένες στις κοιλιές των εγκύων γυναικών.
Για αυτές τις θηριωδίες,καμμία ελληνική κυβέρνηση ως σήμερα δεν απαίτησε την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων,ούτε καν αποζημίωση για τα θύματα και τους συγγενείς τους.Και ενώ η Ελλάδα απελευθερώνεται,οι ηγέτες της Μ.Βρετανίας, Ουίνστον Τσώρτσιλ και της Σοβιετικής Ένωσης , Ιωσήφ Στάλιν στη Σύνοδο της Γιάλτας παίζουν στα ζάρια το πολύπαθο κορμί της Ελλάδας: 90% παίρνουν οι Άγγλοι και 10% οι Σοβιετικοί .Δηλαδή κατά 90% ανήκει στους Άγγλους και 10% στους Ρώσους.Ό,τι επιτεύχθηκε στην διάρκεια της κατοχής γκρεμίζεται από τον καταραμένο εμφύλιο πόλεμο με τους αδελφούς ένθεν κακείθεν να ζητούν εκδίκηση.Αποδείχθηκε ότι ο Ελληνισμός ,αφού επινόησε την τραγωδία,μπόρεσε να γράψει μια ακόμη ,για να επαληθευτεί το ρηθέν: «Οι Έλληνες είναι σοφόμωρος λαός».Και η αυλαία κλείνει δηλητηριάζοντας τις ψυχές των Ελλήνων για δεκαετίες.
Ανασκοπώντας αυτή τη χρονική περίοδο δεν πρέπει να μας διαφεύγει την προσοχή ότι ο ανεπανάληπτος ζήλος ,το ακαταμάχητο θάρρος,η αυταπάρνηση και οι θυσίες των Ελλήνων τόσο στην περίοδο του πολέμου όσο και κατά της διάρκεια της κατοχής και της Αντίστασης αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νεώτερες γενιές.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι ,όταν οι Έλληνες συνεργάζονται,ομονοούν και προτάσσουν το συλλογικό και πατριωτικό συμφέρον, κερδίζουν όχι μόνο το θαυμασμό όλου του κόσμου,αλλά και μεγαλουργούν.Αντίθετα, όσο το βόλεμα ,ο ατομισμός,η λογική της ρεμούλας και της αρπαχτής θα γιγαντώνονται στην κοινωνία και την πολιτική,τόσο θα μαραζώνει το έθνος και θα βουλιάζει στην παρακμή.Σήμερα,δεν είναι λίγες οι φωνές που μιλούν ακόμη και για το τέλος του ελληνισμού ως έθνους με βαρύ ιστορικό και πολιτιστικό φορτίο.Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το δημογραφικό πρόβλημα επιτείνεται,ενώ οι Έλληνες αντιγράφουν αμερικανόπνευστες συνταγές πολιτικού και κοινωνικού τρόπου ζωής.Ο εθνικός κίνδυνος εξ Ανατολής πάντα καραδοκεί, η ένταξη μας στη Ευρωπαϊκή Ένωση περιορίζει την οικονομική και πολιτική αυτονομία μας ,αλλά οι έλληνες φαίνονται προς το παρόν αδύναμοι να αντιπροτείνουν ένα πολιτιστικό,πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο ως ανάχωμα στην πλημμυρίδα της παγκοσμιοποίησης εμπνευσμένο από την αρχαία ελληνική δημιουργία και την ζωογόνο παράδοση του Βυζαντίου.
Κι όμως κάθε φορά που τόλμησαν ,καινοτόμησαν και πρωτοτύπησαν.Αλήθεια ,όταν θα διατρέξει κίνδυνο η πατρίδα ,θα σταθούμε αντάξιοι συνεχιστές των παλαιών αγωνιστών;

Η ιδεολογία του καπιταλισμού

Αναδημοσίευση από το Βήμα της Κυριακής
Δυστυχώς,σπανίζουν τέτοιες φωνές στον χώρο της Εκκλησίας που με απαράμιλλο θάρρος και παρρησία στηλιτεύουν τα αντιορθόδοξα και ανορθοδόξως καμωμένα από ηγουμένους-μάνατζερ,αλλά και από άλλους ιερωμένους που εμφορούνται από το καπιταληστ(ρ)ικό πνεύμα.Και όχι μόνο αυτό,αλλά αναδεικνύουν με απλά λόγια την ορθόδοξη πρόταση για την νοηματοδότηση της ζωής μας μέσα από τα βιβλία τους και το λόγο τους.
Και μιας και μιλάμε για βιβλία και την αντιπαράθεση Ορθοδοξίας-Μαρξισμού, θα ήθελα να προτείνω για ανάγνωση το βιβλίο "Ορθοδοξία και Μαρξισμός" από τις εκδόσεις Ακρίτας.Αξίζει να διαβαστεί,γιατί αποτυπώνει το κλίμα της δεκαετίας του 1980 με τις εντονότατες πολιτικές αντιπαραθέσεις και τις απόψεις γνωστών διανοουμένων ,εκ των οποίων άλλοι αναθεώρησαν και άλλοι μεταλλάχτηκαν.Και ο νοών νοείτω.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ
Στην ανθρωπότητα σήμερα επικρατούν δύο κυρίαρχες στάσεις ζωής που μετατρέπονται σε δύο ιδεολογίες, ήτοι ο δυτικός ατομικισμός και ο ανατολικός κολεκτιβισμός. Στον δυτικό ατομικισμό, που χαρακτηρίζεται ως φιλελευθερισμός, κυριαρχεί η ελευθερία του ατόμου και ο ανταγωνισμός εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, ενώ στον ανατολικό κολεκτιβισμό επικρατεί η κυριαρχία του κράτους, που υπονομεύει την ελευθερία του ανθρώπου. Και στις δύο περιπτώσεις καταστρατηγείται ο άνθρωπος ως πρόσωπο και η ανθρώπινη κοινωνία, ως κοινωνία προσώπων.
Τα δύο αυτά συστήματα ζωής και ιδεολογικά πρότυπα εκφράζονται στην κοινωνική πραγματικότητα. Ο φιλελευθερισμός κυριαρχεί στη Δύση και ως κέντρο έχει την Αμερική, τη «Μέκκα» της παγκοσμιοποίησης, και ο κολεκτιβισμός εκφράσθηκε στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, αλλά εν πολλοίς και σε χώρες της Απω Ανατολής.
Και στις δύο περιπτώσεις κυρίαρχη θέση κατέχει το κεφάλαιο και απλώς διαφοροποιείται στο ποιος το κατέχει και το διαχειρίζεται. Στον φιλελευθερισμό το κεφάλαιο καταλήγει στους λίγους και κινείται εν πολλοίς ανεξέλεγκτα, με την αρχή της αυτορρύθμισης της αγοράς, ενώ στον κολεκτιβισμό-κομμουνισμό το κεφάλαιο κρατικοποιείται. Και στις δύο περιπτώσεις ο απλός λαός βασανίζεται, με τη διαφορά ότι αυτό το βάσανο προέρχεται άλλοτε από την ολιγαρχία μερικών μεγιστάνων του πλούτου και άλλοτε από το αδηφάγο κράτος. Ετσι, ο καπιταλισμός-κεφαλοκρατία δείχνει παντού το σκληρό πρόσωπό του.
Εχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο καπιταλισμός είναι δημιούργημα του δυτικού ατομικισμού και κυρίως της προτεσταντικής ηθικής, όπως απέδειξε ο Max Weber, και αποβλέπει στη συσσώρευση του πλούτου από τους λίγους, ενώ ο μαρξισμός που προήλθε από τις απόψεις του Marx είναι αντίδραση στον καπιταλισμό και ενδιαφέρεται για το κοινωνικό σύνολο. Στο βάθος τους όμως και τα δύο αυτά συστήματα είναι γεννήματα της ίδιας δυτικής μεταφυσικής, αφού ο Μαρξ ήταν Γερμανοεβραίος και μεγαλωμένος στη Δύση και οι θεωρίες του γεννήθηκαν στον δυτικό «χώρο», αλλά μεταφέρθηκαν στην Ανατολή, γιατί εκεί προϋπήρχε η πρακτική του Ορθοδόξου Χριστιανισμού με τις αρχές της κοινοκτημοσύνης και της κοινοχρησίας και έτσι μπορούσαν να εφαρμοσθούν.
Στις ημέρες μας είδαμε την κατάρρευση και των δύο αυτών συστημάτων, αλλά και ιδεολογιών. Στην περίοδο 1989-1991 κατέρρευσε ο κολεκτιβισμός-κομμουνισμός στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, όπου κυριαρχούσε η εξουσία του κράτους στην κοινωνική, οικονομική ζωή των ανθρώπων, και στις ημέρες μας ζούμε την κατάρρευση του φιλελευθερισμού με τη νοοτροπία της ελεύθερης αγοράς και της αυτορρύθμισης της αγοράς που λειτουργεί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Βεβαίως πρέπει να σημειωθεί ότι η χρεοκοπία του κομμουνισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί δικαίωση του καπιταλισμού, όπως και η κατάρρευση του καπιταλισμού δεν προσμετρείται στον κομμουνισμό. Είναι αποτυχία της ιδεολογίας του κεφαλαίου, που αγνοεί τη φτώχεια των ανθρώπων.
Πάντως και τα δύο αυτά συστήματα είναι αντίθετα με την ορθόδοξη διδασκαλία στην τελεία της έκφραση, αφού ούτε ο φιλελευθερισμός ούτε ο μαρξισμός, ως ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες, μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από την Ορθόδοξη Παράδοση, στην οποία γίνεται ευρύτατος λόγος για την αποφυγή του πάθους της φιλαργυρίας, αλλά και για τη βίωση της αγάπης προς τους αδελφούς, κυρίως σε αυτούς που υποφέρουν. Ο συνδυασμός αγάπης και ελευθερίας επιλύει το όλο πρόβλημα, αφού η ελευθερία του ατόμου-προσώπου χωρίς την αγάπη οδηγεί στον άκρατο φιλελευθερισμό και η αγάπη του συνόλου χωρίς την ελευθερία του προσώπου καταλήγει στον άκρατο κολεκτιβισμό.
Βέβαια, προλαμβάνοντας κάποια αντίρρηση θα σημειώσω ότι το κακό είναι πως η ιδεολογία του καπιταλιστικού συστήματος, με τις δύο μορφές του, του ατομικού και του κρατικού, σε μερικές περιπτώσεις επηρέασε και επηρεάζει τη ζωή μερικών ορθοδόξων κοινοτήτων. Αυτό το διακρίνουμε και σε μερικά σύγχρονα μοναστήρια, τα οποία ενώ θα έπρεπε να είναι πρότυπα κοινοβιακής ζωής και αναβίωση της πρώτης κοινότητας των Ιεροσολύμων, παρά ταύτα όμως λειτουργούν στο πρότυπο του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος και θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το φαινόμενο «ορθόδοξο καπιταλισμό». Ενώ οι μοναχοί επαγγέλλονται και ζουν κατά βάση την αρετή της ακτημοσύνης και κοινοκτημοσύνης, εν τούτοις συγκεντρώνουν, καλώς ή κακώς, κτήματα και χρήματα για τα μοναστήρια και «ρισκάρουν» παίζοντας με αυτήν την περιουσία, χρησιμοποιώντας όλους τους καπιταλιστικούς-φιλελεύθερους τρόπους για την αύξησή της. Δηλαδή, οι μοναχοί προσπαθούν να ζουν πτωχικά μέσα σε μοναστήρια που είναι πλούσια και αναπτύσσουν κοινωνική και πολιτική δύναμη.
Αυτή η κατάσταση μού θυμίζει μερικές ανατολικές χώρες, όπως για παράδειγμα τη Ρουμανία, όπου, ενώ ο λαός πεινούσε, ζούσε έστω και ακούσια κάποια ακτημοσύνη, οι άρχοντές της πλούτιζαν και κατασκεύαζαν μεγαλόπρεπα ανάκτορα-παλάτια (βλέπε Τσαουσέσκου). Αυτή, όμως, η νοοτροπία δεν ευνοείται ούτε από τη διδασκαλία της Εκκλησίας και του ορθοδόξου μοναχισμού, που θέλει τον μεν μοναχό ακτήμονα, τα δε μοναστήρια τόπους φιλανθρωπίας, αγάπης και ποικιλοτρόπου θεραπείας. Οι Ιερές Μονές στην Ορθόδοξη Παράδοση είναι πνευματικά θεραπευτήρια.
Πρέπει εμείς οι κληρικοί και μοναχοί να καταλάβουμε ότι κάθε νόμιμο δεν είναι και ηθικό, αλλά και κάθε ηθικό, με τους κανόνες της κοινωνικής ηθικής, δεν είναι ορθόδοξο, από την άποψη ότι η ορθόδοξη ευαγγελική ηθική διαφέρει από την κοσμική ηθική, και είναι στην πραγματικότητα ασκητική. Δεν μπορούμε να κατακρίνουμε μόνο τη συσσώρευση των υλικών αγαθών από τα ιδιαίτερα πρόσωπα, αλλά πρέπει να καταδικάζουμε και τη συγκέντρωση των υλικών αγαθών από «εκκλησιαστικές κοινότητες» για επίδειξη καθώς επίσης και να στιγματίζουμε τη συμμετοχή των εκκλησιαστικών προσώπων και κοινοτήτων στα παιχνίδια του καπιταλιστικού συστήματος και της φιλελεύθερης ή νεοφιλελεύθερης αγοράς.
Εμείς οι χριστιανοί, ιδίως οι κληρικοί και μοναχοί, πρέπει να φανερώνουμε στην πράξη αυτά που πιστεύουμε και κηρύττουμε, ειδάλλως θα είμαστε ανειλικρινείς και υποκριτές. Πρέπει να αποδιώκουμε τον πειρασμό να διακατεχόμαστε από ιδιότυπη χριστιανική καπιταλιστική ιδεολογία.

Μίκης: Να κινητοποιηθούν οι διανοούμενοι

Ο Μίκης Θεοδωράκης ως σύγχρονος πατριδοφύλακας και Μακρυγιάννης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το Σκοπιανό και δείχνει την γύμνια του Ελληνικού κράτους.Έχει μείνει μόνος ,αλλά ενσαρκώνει απόλυτα τη λαϊκή θέληση.Τα σκυλιά των αμερικανοφρόνων θα τον χτυπήσουν ανελέητα μια ακόμη φορά,αλλά δεν πειράζει.
Μίκη,σε ευχαριστούμε ,γιατί είσαι η συνείδηση της Ελλάδας και η πνιγμένη φωνή εκατομμυρίων Ελλήνων.

Την αγωνία του για το Σκοπιανό και ιδιαίτερα για τους ισχυρισμούς της ΠΓΔΜ περί ύπαρξης μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας εκφράζει ο Μίκης Θεοδωράκης σε επιστολή του προς «ΤΑ ΝΕΑ», στην οποία αναρωτιέται γιατί η ελληνική πλευρά δεν χρησιμοποιεί επιστημονικά επιχειρήματα για να αποκαλύψει αυτή τη «γελοιότητα», όπως τη χαρακτηρίζει. O μεγάλος συνθέτης θεωρεί «μέγα εθνικό λάθος» να χαριστεί το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:

«Θέλω να εκφράσω μια μεγάλη απορία που με βασανίζει εδώ και καιρό: Σκοπιανοί και ορισμένοι Αμερικανοί φίλοι τους μας έχουν ζαλίσει εδώ και πολλά χρόνια ότι είναι τάχα οι μοναδικοί Μακεδόνες και ότι η γλώσσα τους είναι η Μακεδονική, δηλαδή αυτή περίπου που μιλούσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Κι αυτά τα τερατώδη ψέματα διδάσκονται σαν αλήθειες σε ξένα Πανεπιστήμια, ενώ πάνω από 100 κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο τα έχουν εμπράκτως αποδεχθεί σαν ιστορικές αλήθειες.
Ιδού λοιπόν η απορία μου: Υπήρξε έως τώρα από την πλευρά μας η οφειλόμενη επιστημονική αποκάλυψη όλης αυτής της γελοιότητας; Αν ναι, με ποιους επιστημονικούς τρόπους και αν όχι, γιατί; Αφού είναι βέβαιο πως αυτοί οι άνθρωποι είναι καθαρόαιμοι Σλάβοι και η γλώσσα τους είναι καθαρά Σλαβική. Πού είναι η Βουλή των Ελλήνων, η Ακαδημία Αθηνών, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, οι Έλληνες ιστορικοί και γλωσσολόγοι, ώστε με ακλόνητες επιστημονικές αναλύσεις να αποκαλύψουν την αλήθεια στην παγκόσμια κοινή γνώμη, τις κυβερνήσεις, τα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ των άλλων κρατών, όπως ακριβώς κάνουν οι Σκοπιανοί ανενόχλητοι και μόνοι εδώ και δεκάδες χρόνια; Πώς αξιοποιούνται οι επιστημονικές αναλύσεις και μελέτες ξένων καθηγητών και ειδικών που αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια των δικών μας θέσεων και γελοιοποιούν τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών;
Ιδιαίτερα σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία, όπου κυριολεκτικά “σαρώνουν” οι Σκοπιανοί, οι δυστυχείς συμπατριώτες μας μένουν ακάλυπτοι και παραπονεμένοι, εγκαταλελειμμένοι από την Πατρίδα Μητέρα τους που... σφυρίζει αδιάφορα.
Οι Σκοπιανοί έχουν γεμίσει τις μεγάλες Βιβλιοθήκες όλου του κόσμου με χιλιάδες βιβλία, έτσι που στο τέλος, μπροστά σ΄ αυτή τη σιωπηλή αντιμετώπιση αυτών των παραμυθιών, να αρχίζουν να πιστεύουν και οι ίδιοι ότι είναι... κατ΄ ευθείαν απόγονοι του Φιλίππου και της Ολυμπιάδος! Κι έτσι φτάσαμε ώς εδώ, να μας κατηγορούν ότι είμαστε... κατακτητές της Θεσσαλονίκης!
Σας παρακαλώ, κάντε κάτι, γιατί εγώ όπως ξέρετε θεωρούμαι... εθνικιστής και επομένως προκατειλημμένος αφού πιστεύω ότι αποτελεί μέγα εθνικό λάθος να τους χαρίσουμε τουλάχιστον εμείς ένα τόσο ιερό όνομα όπως είναι η Μακεδονία, που τόσο ιστορικά όσο και πολιτιστικά είναι δικό μας, όπως η Θράκη, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Κρήτη».

Τέλος εποχής

του Μίκη Θεοδωράκη

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Ρεσάλτο http://www.resaltomag.gr/

Φαίνεται ότι οσονούπω ολοκληρώνεται και ο τρίτος κύκλος υποβάθμισης των αξιών που έως σήμερα χαρακτήριζαν κουτσά-στραβά την εθνική μας ζωή, για να ανοίξει επί τέλους η είσοδος της χώρας στην εποχή του Προτεκτοράτου, που μπορεί κανείς να διακρίνει δια γυμνού οφθαλμού να ξανοίγεται διάπλατα μπροστά μας. Οι άλλοι δύο κύκλοι αφορούσαν τον ελληνικό πολιτισμό και την ηθική συγκρότηση του λαού μας. Δηλαδή τις πολιτιστικές και ηθικές μας αξίες. Ο τρίτος και τελευταίος, του οποίου τους επιθανάτιους σπασμούς ζει σήμερα η χώρα, είναι η πολιτική, που παρασύρεται προς την απαξίωσή της από τον ίδιο τον πολιτικό κόσμο μαζί με το πλέγμα των σχέσεων και των εξαρτήσεων που έχει αυτός δημιουργήσει γύρω του.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτή η καταστροφική πορεία οφείλεται σε λάθη του ίδιου του λαού μας είτε σε δυνάμεις μέσα και έξω από τη χώρα μας, που για δικούς τους λόγους βοήθησαν ή κατάφεραν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε σε τόσο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα να κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε μορφές εξάρτησης παρόμοιες με κείνες της Αλβανίας, του Κόσοβου, των Σκοπίων, της Ουκρανίας, της Γεωργίας, του Ιράκ και άλλων παρόμοιων χωρών που έχουν μεταβληθεί ουσιαστικά σε μαριονέτες της αμερικάνικης πολιτικής.
Σ' αυτό το ερώτημα μόνο μια εμπεριστατωμένη και επιστημονικά θεμελιωμένη έρευνα θα μπορούσε να δώσει την οριστική απάντηση. Όμως προς το παρόν και για λόγους εθνικού συμφέροντος, για το οποίο όλοι οφείλουμε να διατυπώνουμε θαρραλέα την όποια γνώμη μας αναλαμβάνοντας τις ανάλογες ευθύνες, εγώ θα τολμούσα να πω, ότι αυτή η αρνητική πορεία οφείλεται σε λάθη όχι του λαού μας αλλά των κάθε λογής εκπροσώπων του αλλά φυσικά και στην ενεργό ανάμειξη όλων αυτών που έχουν κάθε συμφέρον να υποτάξουν την γενική πορεία της χώρας μας στην στρατηγική που έχουν χαράξει και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Είναι γνωστές όλες αυτές οι θεωρίες για το τέλος της ιστορίας και για την ομάδα των κακών λαών που θα πρέπει να τιμωρηθούν (η πρώτη, το Ιράκ, τιμωρήθηκε ήδη), καθώς και οι νέες συνθήκες που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση κλπ. κλπ. Τελευταία όμως υπήρξαν απρόβλεπτες και βαθύτατες αλλαγές στον χάρτη των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών με την εκπληκτική οικονομική άνοδο της Κίνας και κυρίως την επάνοδο της Ρωσίας σε ρόλο υπολογίσιμης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης.

Αυτά τα δύο φαινόμενα οδήγησαν την υπερδύναμη σε αναθεώρηση (και σε ένα βαθμό σε αναδίπλωση) της επιθετικής στρατηγικής της που την οδηγεί σε πρωτοβουλίες και τακτικές της ψυχροπολεμικής εποχής, η οποία ως γνωστόν είχε δύο χαρακτηριστικά: πρώτον την απομόνωση της τότε Σοβιετικής Ένωσης (και νυν Ρωσίας) και δεύτερον την νέα περικύκλωσή της με στρατιωτικές βάσεις όσο γίνεται εγγύτερα στα εδάφη της. Εξ ου και η εγκατάσταση πυραύλων σε Πολωνία-Τσεχοσλοβακία και η μετατροπή του Κοσυφοπεδίου, των Σκοπίων, της Γεωργίας και μιας σειράς πρώην σοβιετικών δημοκρατικών αλλά και του Αφγανιστάν και του Ιράκ σε επιθετικές βάσεις.

Το καινούριο στοιχείο σε σχέση με τον ψυχρό πόλεμο είναι ότι από το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο λείπει σήμερα η ιδεολογική κάλυψη (πρόσχημα) με την ανάγκη «άμυνας» κατά του κομμουνισμού. Σήμερα η Ρωσία έχει ήδη γίνει αποδεκτή από τη Δύση ως μια δημοκρατική χώρα με ελεύθερη αγορά, που μάλιστα συμμετέχει στο κλαμπ των οκτώ ισχυρών δυνάμεων.

Επομένως το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο δεν έχει πλέον την ευχέρεια να καταγγείλει μια δυτική χώρα είτε έναν δυτικό ηγέτη ως συνοδοιπόρο φιλοκομμουνιστή όπως έκανε άλλοτε, γιατί ακριβώς υπάρχει αυτό το έλλειμμα της ιδεολογικής κάλυψης. Λ.χ. θα μπορούσε ποτέ προχτές ένας ηγέτης όπως ο Κώστας Καραμανλής να τολμήσει να πει «όχι» πρόσωπο με πρόσωπο με τον εκάστοτε Αμερικανό πλανητάρχη; Σε μια τέτοια περίπτωση θα τον χαρακτήριζαν ως συνοδοιπόρο και πιθανώς σε συνθήκες όπως λ.χ. της δεκαετίας του ΄50, θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα στο πλευρό του Μπελογιάννη!

Τι γίνεται λοιπόν σήμερα χωρίς τη λεοντή του αντικομμουνισμού, όταν κάποιος αγνοεί αυτές τις δύο θεμελιώδεις εντολές της υπερδύναμης, δηλαδή απομόνωση της Ρωσίας και μεταβολή της Ελλάδας σε επιθετικό προγεφύρωμα εναντίον της; Και πώς να ξεχάσουν το «όχι» του Κυπριακού λαού -με την ουδετερότητα της Ελληνικής κυβέρνησης- που πιθανώς πήγε τα άμεσα επιθετικά τους σχέδια μια εποχή πίσω, δεδομένου ότι η Κύπρος σε έναν υποθετικό πόλεμο με το Ιράν μπορούσε να αποτελέσει το βασικό στήριγμα-ορμητήριο σε μια τόσο μεγάλου μεγέθους επιχείρηση;

Αυτά είναι σφάλματα που δεν συγχωρούνται από τους ιέρακες του Πενταγώνου που ανεξαρτήτως Κλίντον-Μπους-Ομπάμα χαράζουν απτόητοι την γενική στρατηγική των ΗΠΑ, που αποβλέπει σταθερά στην εδραίωση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας.

Ο Ελληνικός λαός είχε την ιδιαιτερότητα σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες να δοκιμάσει επάνω στο πετσί του τα αποτελέσματα αυτής της αδίστακτης Αμερικανικής πολιτικής που προκειμένου να πετύχει τους στόχους της είναι ικανή να πατήσει επί πτωμάτων. Όπως μετέβαλαν σε πτώμα την Ελληνική δημοκρατία και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού με την επτάχρονη χούντα και όπως γέμισαν με ανθρώπινα πτώματα την Κύπρο με όργανό τους τον πιστό τους σύμμαχο και συνεργό, την Τουρκική στρατιωτική χούντα.

Ήταν φυσικό λοιπόν μετά απ' αυτές τις δύο τεράστιες εθνικές καταστροφές που μας επέβαλαν με τόσο ωμό και σκληρό τρόπο, ο Ελληνικός λαός να οδηγηθεί στο σύνολό του (σχεδόν) σε μια στάση τουλάχιστον επιφυλακτική απέναντι στους παλιούς του συμμάχους. Ακόμα και οι εθνικόφρονες, που ήταν παλιοί τους φίλοι, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δαπάνησαν εκατομμύρια δολλάρια για να τους σώσουν από τον κομμουνισμό. Γιατί κι αυτοί δεν ξεχνούν ότι τους έσωσαν μεν από τους απεχθείς Έλληνες κομμουνιστές, όμως στη συνέχεια τους παρέδωσαν δεμένους και φιμωμένους στην φιλική τους στρατιωτική χούντα, τη δε Κύπρο στους φίλους και συμμάχους των ΗΠΑ Τούρκους στρατηγούς.

Όλα αυτά οι Έλληνες δεν τα ξεχνούν και ούτε πρόκειται ποτέ να τα ξεχάσουν, πόσο μάλλον που οι Αμερικανοί δολοπλοκούν εναντίον μας χρησιμοποιώντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο και προβάλλοντας χωρίς ντροπή τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα ύψη των συρματοπλεγμάτων του Γκουαντανάμο, δηλαδή της πιο τρανταχτής περιφρόνησης όχι μόνο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης σάρκας, μιας και δεν πρόκειται πια για ανθρώπινα όντα που φυλάσσονται εκεί μέσα αλλά για ανθρώπινες σάρκες που δέχονται επί σειράν ετών τον πόνο και τον εξευτελισμό.

Οι Αμερικανοί λοιπόν μας τιμωρούν μόνο και μόνο γιατί έχουμε μνήμη και εθνική αξιοπρέπεια και επομένως για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους πρέπει να εξαλειφθεί η εθνική μας μνήμη και αξιοπρέπεια δηλαδή ο πολιτισμός και το ήθος μας -πράγμα που εν πολλοίς το επέτυχαν σ΄ ένα μεγάλο βαθμό με την βοήθεια των Ελλήνων ισχυρών τους φίλων πρακτόρων, προπαγανδιστών, παραγόντων της οικονομικής κυρίως ζωής, καθώς και μωροφιλόδοξων πολιτικάντηδων- για να έρθει η σειρά της Πολιτικής και των πολικών, γιατί απέτυχαν στην πλειοψηφία τους να «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» και να επιβάλουν ένα καθεστώς πλήρους ευθυγράμμισης με την γενική στρατηγική των ΗΠΑ. Ένα καθεστώς ουσιαστικά προτεκτοράτου.

Και γι' αυτό προετοιμάζεται ολοταχώς το πολιτικό σκηνικό από το οποίο θα ξεπηδήσει το νέο σύστημα (ποιο άραγε;) που με πομπώδεις, ως συνήθως, διακηρύξεις, καταδίκες και ευχολόγια θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν οι Μπερίσα, Γκρουεφσκ, Γκουσένκο, Θάτσι, Σακασβίλι και τόσοι και τόσοι άλλοι ιππότες της ελεεινής μορφής.

Εάν όμως θέλετε την γνώμη μου, πιστεύω ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρουν. Ο Ελληνικός λαός ωρίμασε ύστερα από τις τόσες και τόσες δοκιμασίες, το μορφωτικό του επίπεδο έχει ανεβεί και έχει ήδη δημιουργηθεί μια πλατειά βάση παραγωγικών δυνατοτήτων, που μας προσφέρει σε μεγάλο βαθμό οικονομική αυτοτέλεια. Τέλος η θέση μας στον κόσμο γενικά έχει βελτιωθεί, ώστε φίλοι και εχθροί να μας υπολογίζουν.

Βεβαίως στα θέματα του πολιτισμού και του ήθους έχουν γίνει ρήγματα. Όμως δεν πιστεύω ότι έχουν φτάσει σε τόσο βάθος, ώστε να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του λαού μας, που σε μεγάλο βαθμό διατηρεί την αγάπη, την πίστη και την προσήλωσή του στις εθνικές μας παραδόσεις, πολιτιστικές και ηθικές.
Στον χώρο της πολιτικής επίσης η κρίση είναι επιφανειακή. Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού μας κόσμου αντανακλά το ήθος και τον πολιτισμό του λαού μας παρ' όλη τη λυσσαλέα προσπάθεια που καταβάλλεται από την προπαγάνδα για να φανεί στο σύνολό της ξεκομμένη από τον λαό, τις ανάγκες του και τις αξίες του.

Ας μη μας εντυπωσιάζουν τα παιχνίδια που παίζονται στην επιφάνεια από μια μεγάλη μερίδα του τύπου και της τηλεόρασης, που σε έναν επικίνδυνο βαθμό έχουν γίνει φερέφωνα των μαύρων δυνάμεων που επιζητούν την καταστροφή μας.

Έτσι για άλλη μια φορά καλώ την πολιτική κυρίως τάξη να δώσει λίγη προσοχή στην παραπάνω ανάλυσή μου, για να δει πού βρίσκεται το κύριο εθνικό μας πρόβλημα, ώστε να παραμερίσουν τις δευτερεύουσες κατά τη γνώμη μου διαφορές τους επικεντρώνοντας την προσοχή τους στον κύριο εθνικό κίνδυνο που μας απειλεί, δηλαδή την καταβαλλόμενη ασφυκτική προσπάθεια να μεταβάλουν τη χώρα μας σε προτεκτοράτο. Γεγονός που πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει Έλληνας που να το επιτρέψει να πραγματοποιηθεί.

Αθήνα, 22.9.2008

ΥΓ. Θα περίμενα από την Κυβέρνηση, τη στιγμή που ο υποτιθέμενος διαπραγματευτής κ. Νίμιτς τόλμησε να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα της δήθεν «μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας» να δώσει εντολή στον εκπρόσωπο της Ελλάδας να εγκαταλείψει πάραυτα τις συζητήσεις και να αποσυρθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όμως δεν το έκανε κι αυτό με βάζει σε μαύρες σκέψεις. Ελπίζω αυτό το σφάλμα να μην επαναληφθεί. Έχω ήδη τονίσει από το 1992 και μάλιστα στο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι όλα ξεκινούν από το όνομα «Μακεδονία» σαν πρώτο βήμα, για να ακολουθήσουν η Εθνότητα, η Γλώσσα και οι μειονότητες των … «μακεδόνων» στην Ελληνική Μακεδονία, ώστε το έδαφος να προετοιμαστεί για να αρχίσει η αμερικανική πολιτική τους εκβιασμούς και τις απειλές για την ίδια την εδαφική μας ακεραιότητα σε περίπτωση που δεν θα συμμορφωθούμε πλήρως προς τας υποδείξεις…

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν

Με αφορμή το κείμενο της εριτίμου καθηγήτριας Άννας Φραγκουδάκη "Ιερά ηρωικά σύμβολα και μεγάλες πολιτικές αντιφάσεις" απορρίπτω καθετί ελληνικό και πατριωτικό.Για του λόγου το αληθές δημοσιεύω και τον διάλογο μεταξύ εμού και του μακαρίτη παππού μου.θα υπογράψω και δήλωση μετανοίας ;


Παππού,άκου να δεις,πρέπει να εκσυγχρονιστείς.Δεν πρέπει να επαναλαμβάνεις ότι ήσουνα στα Αλβανικά βουνά το 1940.Ούτε ότι έμεινες μια μέρα σε μια λακκούβα νερού,για να κρυφτείς από τα εχθρικά αεροπλάνα και έπαθες άσθμα και βαριακούς.Ποια εχθρικά δηλαδή;Οι Ιταλοί είναι φίλοι μας και εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Μην ξεχνάς ότι και εσύ μου έλεγες ότι δίνατε τσιγάρα στους αιχμάλωτους μακαρονάδες.Όσο για τους Γερμανούς, μάς αποζημιώνουν από τότε με το παραπάνω.Εσύ δεν ξέρεις .Δεν πήγες και σχολείο ,για να μάθεις κάτι παραπάνω.Άκου και μένα.Έγινες φούρναρης.Εξάλλου,οι πόλεμοι πια είναι κατάλοιπο του εικοστού αιώνα .
Σήμερα οι πολιτισμένοι λαοί συνεννοούνται,συμβιβάζονται.Δίνει λίγο ο ένας ,λίγο ο άλλος.
Εντάξει,βρε παππού.Δίνουμε και λίγο παραπάνω.
Και λοιπόν ;
Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Κάνουν αύριο ντου οι Τούρκοι και μας βοηθούν οι Γάλλοι.Το είπε και ο καρντάσης ,ο Σαρκοζί.Μας έχουν γραμμένους και οι Γάλλοι;Έλεος ρε παππού.Αμάν πια με αυτές τις φοβίες σου πως δεν έχουμε κανένα σύμμαχο.Πάει πια.Αυτά περάσανε.Ξεκόλλα.Τι εθνικιστικά παραληρήματα είναι αυτά!!!Πρέπει να ξεχάσουμε, σου λέω. Πρέπει να σταματήσουμε να εξυμνούμε αυτούς τους ξεπερασμένους ηρωισμούς.Εσείς δηλαδή τότε τι καταφέρατε;Σκοτώθηκαν τόσοι Έλληνες,αφού μπορούσατε να τα βρείτε με τον Μουσολίνι.Θα περνούσανε τα στρατεύματα των Ιταλών στην Ελλάδα και ούτε γάτα ούτε ζημιά.Δεν θα χρειαζότανε να τα απομακρύνετε ,όπως γράφει και η Ρεπούση.Και, αν θέλεις και τη γνώμη μου ,είναι και λίγο ανεύθυνο αυτό.Αφού ,και που τους νικήσαμε τους Ιταλούς,θα χάναμε ούτως ή άλλως από τους Γερμανούς.Ήτανε και πιο δυνατοί.Γι’αυτό σου λέω :πρέπει να ξεχάσουμε .Εσύ ,βέβαια,έχεις και το Αλτσχάιμερ.Εγώ,που είμαι 32,γιατί τώρα τελευταία δεν θυμάμαι;

Οι Πομάκοι χρειάζονται την βοήθεια μας

Αντιγραφή από το ιστολόγιο mavroskrinos.blogspot.com


του Αλεξόπουλου Στέλιου
Κυκλοφορεί η ανανεωμένη έκδοση της εφημερίδας των Ελλήνων Πομάκων NATPRESH. Αποτελεί την ανεξάρτητη φωνή των Πομάκων με ενδιαφέροντα άρθρα και σημαντικές πληροφορίες για τους συμπατριώτες μας στην Θράκη.
Ανάμεσα στα άλλα θα βρείτε άρθρα για την κουλτούρα των Πομάκων , πως θα προμηθευτείτε βιβλία και δίσκους για την ιστορία και την μουσική της περιοχής και άλλες σπάνιες πληροφορίες.


Οι Πομάκοι στην Θράκη δίνουν έναν διμέτωπο αγώνα τόσο ενάντια στην ανθελληνική πολιτική του επίσημου Ελληνικού κράτους αλλά και ενάντια στην επεκτατική πολιτική του Τουρκικού προξενείου.


Οι σύλλογοι των Πομάκων μαζί με τα έντυπα τους αποτελούν την αιχμή του δόρατος στον αγώνα για επιβίωση και αξιοπρέπεια.


Είναι υποχρέωση όλων μας να σταθούμε δίπλα τους και να στηρίξουμε τις προσπάθειες τους για ένα καλύτερο μέλλον.


Για επικοινωνία με τους εκδότες του μηνιαίου εντύπου γνώμης NATPRESH :pomaknews@yahoo.gr και


6930 – 305491 κ. Καραχότζα.Με ελάχιστα χρήματα ας γραφτούμε όλοι συνδρομητές και να δυναμώσουμε την φωνή των Ελλήνων Πομάκων !


Αλληλεγγύη στους Πομάκους !

Πολλά λέγονται για την αγάπη

Για την αγάπη πολλά έχουν ειπωθεί και από πολλούς.Όμως θα τη βρεις ,μόνο αν την αναζητήσεις στους μαθητές του Χριστού.Γιατί αυτοί μόνο είχαν την αληθινή Αγάπη για δάσκαλό τους της αγάπης.Κι έλεγαν γι' αυτή: "Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα και κατέχω όλα τα μυστήρια κι όλη τη γνώση ,αλλά δεν έχω αγάπη,σε τίποτα δε με ωφελεί".Αυτός λοιπόν που έχει αγάπη έχει τον ίδιο τον Θεό.¨Γιατί ο Θεός είναι αγάπη".

Μάξιμος ο Ομολογητής