Περιεχόμενα

Της Σύνταξης: Νοσηρό πολιτικό τοπίο

Στην αιχμή της βροντής:

Μίκης Θεοδωράκης: Τέλος Εποχής

Πολιτικές αιχμές

Αντ. Πλάκας: Σκάνδαλα: οι «λήσταρχοι» μαλώνουν

Θάλεια Βεργή: Η Σκύλλα της μικρολογίας-η Χάρυβδη του γελοίου

Π. Λέφας: Ο «μπαλαντέρ» των «νταβάδων».

Ανάλυση

Θ. Παπανικολάου: Πρωτοφανής επίθεση κατά του Αγίου Όρους

Μιχάλης Λεονταρίτης: Ο σιωνισμός και η κρίση του καπιταλισμού

ΜΜΕ: Η «Φαιά Πανούκλα»

Ν. Πικρός: Η διατεταγμένη «ελευθερία»

Στέφανος Ληναίος: Άρχισε ο Τρίτος Παγκόσμιος…

Ανώνυμος: Γιατί όλοι εναντίον Καραμανλή;

Ναταλία Δάρρα: Τατούλης: η αιχμή των «νταβατζήδων»

Θ.Π.: Δημοσκοπήσεις: Η δολοφονία της πολιτικής

Παντελής Λέφας: Ιστολόγια: Τα νέα δίκτυα…

11η Σεπτεμβρίου 2001

ΡΕΣΑΛΤΟ: Η τρομοκρατική προβοκάτσια

Θ.Π.: Μια προσωπική μαρτυρία

Στέφανος Ληναίος: Αποκαλυπτικά ευρήματα

Thierry Meyssan: Αντισταθείτε στο ψέμα

Μετάφραση-επιμέλεια: Κλεοπάτρα Κατακάλου

Εθνικά ζητήματα

Βασίλης Φίλιας: Ο Τσάμπερλαιν της Κύπρου

Θ. Βεργή: «Μακεδονικό»: Το ιστορικό μας λάθος

Ν. Καρατουλιώτης: Το Βαθύ Κράτος

Πατριωτισμός-Εθνικισμός

Θ. Παπανικολάου: Η απάτη των πατριδοκάπηλων

Ν. Πικρός : Ο πατριωτισμός δεν έχει χρώμα

Στάθης: Πατριωτισμός-εθνικισμός

Γ. Δρόσος: Η μεταπρατική Αριστερά και Δεξιά

Ορθοδοξία και κοινωνία

π. Γ. Μεταλληνός: Στο στόχαστρο το «μάθημα των θρησκευτικών»

Κ. Χολέβας: Τα θρησκευτικά και τα δήθεν προσωπικά δεδομένα

Δ. Νατσιός: «Μη θρησκευτικά προς Θεού!»

Ανδρέας Ρίζος: Το πρόβλημα της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας

Αθλητισμός

Μάριος Στεφανόπουλος: Η Ολυμπιάδα της ντροπής

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΔΕΕΣ

Κων. Γανωτής: Για τη θεωρία του HUNDINGHTON

Δ. Νατσιός: Παιδεία: «η ροδόχρους ελπίδα του Έθνους»

Ανθίππη Φιαμού: Η Χαρά Νικολοπούλου

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Σκοπιανός,η σωστή απάντηση σε αγγλικό τηλεπαιχνίδι

Το taxalia.blogspot.com παρουσιάζει ένα βίντεο-χαστούκι για τη Μακεδονία μας.Δείτε το και θα καταλάβετε.Μπορείτε να διαμαρτυρηθείτε στέλνοντας ηλεκτρονικό μήνυμα στην εταιρεία παραγωγής ή στον τηλεοπτικό σταθμό general@tigeraspect.co.uk.
Ντορούλα,ακούς ή έχει βουλωμένα τα αυτιά σου;

Η ελευθερία δεν είναι σπατάλη

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Αντιφωνητής" www.antifonitis.gr
Ν. Λυγερός
Τα νέα κοινωνικά σχήματα έχουν την τάση να μετατρέπουν την ελευθερία σε σπατάλη.
Έχουν πείσει τα άτομα ότι υπάρχει μια αγορά ελευθερίας, διότι υπάρχει ελεύθερη αγορά.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μόνο εκπτώσεις. Και η χειρότερη είναι η έκπτωση της
ελευθερίας. Μόνο που η ελευθερία δεν αγοράζεται ακόμα κι αν έχει αξία και τιμή. Το
γελοίο της υπόθεσης είναι η απαγόρευση του γέλιου. Αν ένας άνθρωπος τολμήσει να
γελάσει με το τι συμβαίνει στο κοινωνικό πλαίσιο, είναι καταδικασμένος. Αυτό θυμίζει
την εποχή όπου τα ανέκδοτα ήταν απαγορευμένα στα απολυταρχικά καθεστώτα, όπως το
έγραψε ο Milan Kundera. Η ελευθερία μοιάζει με ανέκδοτο σε μία τραγωδία που έγραφε
το αυθαίρετο κοινωνικό σύστημα. Έχει νόημα γι’ αυτό μόνο όταν είναι εκφυλισμένη και
αποτελεί ένα προϊόν. Έτσι έχει λιγότερη αξία από την ειρήνη, η οποία παρουσιάζεται ως
αγαθό της κοινωνίας από τον Αριστοφάνη. Ερμηνεύεται ως μια ισορροπία για το σύνολο,
ενώ η ελευθερία είναι αστάθεια, διότι σχετίζεται με τα ανθρώπινα και μόνο κριτήρια. Έτσι
η κοινωνία στιγματίζει την ελευθερία με την μοναξιά και θεωρεί ότι η απόλυτη ελευθερία
είναι ουτοπία. Έχει ξεχάσει βέβαια τα διδάγματα του Franηois Rabelais, αν και αυτό δεν
της προκαλεί προβλήματα συνείδησης. Κατά συνέπεια, η ελευθερία καταδικάζεται ως
αναρχική έννοια. Έτσι έρχεται σε αντίφαση με την ασφάλεια που αποτελεί το ιδανικό
μιας κοινωνίας απόλυτου ελέγχου. Η κοινωνία δεν προσφέρει επιλογές, διότι ξέρει ότι
η ελευθερία πληγώνει τη μνήμη. Προτιμά τη λήθη και την αδιαφορία των ατόμων. Ο
Vincent van Gogh δεν μπορούσε να είναι ελεύθερος, αλλιώς θα ζωγράφιζε τον κόσμο με
το ανθρώπινό του βλέμμα. Ακόμα κι ο Francisco Goya ήταν επικίνδυνος. Κι αν ο Pablo
Picasso δεν αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα, είναι διότι τον προστάτευσε ο κυβισμός. Η
κοινωνία τον παρεξήγησε και τον άφησε ήσυχο. Για τους δημιουργούς, η ελευθερία είναι
μια ανάγκη και όχι μια σπατάλη. Ο καθένας ξέρει πόσο πολύτιμη είναι και πόσο κοστίζει
μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο. Δεν το είδαν με τα μάτια του ο Edvar Munch και ο Albert
Einstein. Αν η ελευθερία είναι τόσο δύσκολη ως φιλοσοφική έννοια για τα άτομα είναι διότι
γνωρίζουν μόνο την σκλαβιά της ευτυχίας που αποτελεί τον απόλυτο στόχο της ασφάλειας
και της ειρήνης. Όμως τα άτομα δεν είναι καν νεκροί άνθρωποι. Διότι αυτοί παραμένουν
ζωντανοί μέσα στην ανθρωπότητα. Η ελευθερία είναι ένα από τα μέσα προσέγγισης της
ανθρωπότητας, διότι προσφέρει στο πλαίσιο της ανθρωπιάς μέσω της ισότητας και της
αλληλεγγύης. Γι’ αυτό και είναι τόσο επικίνδυνη για την κοινωνία της σπατάλης και της
αγοράς.

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΛΙΓΕΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ


-ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ;
-ΤΟ ΚΑΤΗΡΓΗΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ.

-ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ;
-Η ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ ΣΥΚΙΑ.

-ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;
-Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ.

-ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ;
- Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ.
- ΤΑ ΤΑΜΠΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ.

ΑΞΙΩΣΕ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ.ΑΜΗΝ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΣ

Το πρόβλημα της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας

Επειδή προϋπόθεση για κάθε κριτική είναι η κριτική στη θρησκεία,αναδημοσιεύω ένα εξαιρετικό άρθρο του φίλου Ανδρέα Ρίζου που έχει,πιστεύω,πολύ καλή γνώση των εκκλησιαστικών πραγμάτων.
Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω το Θύμιο Παπανικολάου και το περιοδικό Ρεσάλτο που ανήρτησε το ιστολόγιο αυτό στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα του.Χίλια ευχαριστώ!!!Ελπίζω η δική μου φωνή και όσων άλλων φίλων καταθέτουν τις απόψεις τους εδώ να εμπλουτίζουν ,έστω και κατ΄ελάχιστον, τον προβληματισμό των Ελλήνων που αγωνιούν για την τύχη αυτής της πατρίδας,αλλά και του κόσμου ολόκληρου.



ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΡΙΖΟΥ
Αποτελεί στις μέρες μας κοινή διαπίστωση πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.Ο συλλογικός μας βίος, τόσο στην εκκλησιαστική του, όσο και στην πολιτειακή του έκφραση, θυμίζει εκείνο τον ανόητο ξυλοκόπο που πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.Η επιπολαιότητα χαρακτηρίζει όλες μας τις πράξεις,ενώ η ιδιοτέλεια και η παραίτηση έχουν γίνει το μέτρο για κάθε ενέργειά μας.Τι κι αν οι πρόγονοί μας θεωρούσαν προϋπόθεση για την υγιή λειτουργία της κοινωνίας το ενδιαφέρον των μελών της για τα κοινά.Τι κι αν θεωρούσαν εντελώς άχρηστο τον ιδιώτη. Οι Νεοέλληνες ,ως γνήσιοι Λωτοφάγοι,γίναμε επιλήσμονες της σπουδαίας αυτής κληρονομιάς.
Η αναγνώριση βέβαια από την μεριά μας της νοσηρής αυτής πραγματικότητας αποτελεί το πρώτο βήμα, το οποίο όμως θα μείνει μετέωρο, αν δεν προχωρήσουμε στην αναζήτηση των αιτιών της ασθένειας έτσι, ώστε μετά να μπορέσουμε να προτείνουμε και κάποια θεραπεία.Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια ιστορική αναδρομή θα ήταν χρήσιμη, προκειμένουνα μας αποκαλύψει το βασικό υπόδειγμα, σύμφωνα με το οποίο εμείς οι Έλληνες ορίσαμε το «κοινωνείν».Κατέληξα στο συμπέρασμα πως εμείς οι Έλληνες διαχρονικά ασκούμαστε στο να μετέχουμε «εν ελευθερία και χρηστότητι».
Κατά την προχριστιανική περίοδο η μετοχή του ελεύθερου και ενάρετου πολίτη στην εκκλησία του δήμου εξασφάλιζε το ύψιστο αγαθό που ήταν η σωτηρία της πόλης και κατ’ επέκτασιν και του ατόμου .Στην χριστιανική περίοδο η ελεύθερη μετοχή στη Θεία Ευχαριστία ως κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικό γεγονός(γενόμενη πλέον μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης),εξασφαλίζει την αιώνια σωτηρία του όλου ανθρώπου.Eν τέλει από το «ου ποιήσομαι περί πλείονος το ζην της ελευθερίας» μέχρι το «Ελευθερία ή θάνατος» ο Έλληνας θέτει ως προτεραιότητα την «μετοχή εν ελευθερία» για κάθε κοινωνικοποίησή του.
Αν έρθουμε τώρα στο σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι από τις υπάρχουσες συλλογικότητες απουσιάζει η παραπάνω προϋπόθεση που διαχρονικά καθόριζε την ελληνική εξατομίκευση.Η εκπροσώπηση είναι πλέον ο ανώτερος τύπος έκφρασης κάθε θεσμού, τόσο σε πολιτειακό, όσο και σε εκκλησιαστικό επίπεδο. Ο λαός από ρυθμιστής «συν Θεώ» του πολιτεύματος κατάντησε το άλλοθι του κάθε πολιτειακού ή εκκλησιαστικού δεσπότη.Η παραπάνω πραγματικότητα, γέννημα μιας παρασιτικής γραφειοκρατίας, είναι παράλληλα και αυτή που την τρέφει και την κραταιώνει.Αυτή είναι εν τέλει που οδηγεί το σύγχρονο Έλληνα στην αδιαφορία και το περιθώριο βάζοντας τις βάσεις πάνω στις οποίες πατάει ο απάνθρωπος και αντίχριστος ολοκληρωτισμός της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.
Η έξοδος από τον λαβύρινθο στον οποίο κινούμαστε προϋποθέτει την εξυγίανση σε δυο επίπεδα, στο εκκλησιαστικό και στο πολιτειακό.Φρονώ ότι είναι δόκιμο να ξεκινήσουμε από το εκκλησιαστικό για τους εξής λόγους:
α.Εμείς οι Έλληνες είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με την Εκκλησία παρά με το κράτος.

β.Στην Εκκλησία συντελείται η αιώνια σωτηρία του ανθρώπου.

γ.Η εκκλησιαστική γραφειοκρατία είναι πιο ευάλωτη στην αμφισβήτηση, παραγκωνισμένη από το κράτος και έχει περιορισμένους μηχανισμούς επιβολής.
Αν λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω και συν θεώ ξεκινήσουμε μια εργώδη προσπάθεια ανατροπής της κακώς κείμενης κατάστασης που επικρατεί στην Εκκλησία μας ,είναι σίγουρο πως αυτή η δυναμική θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε ολόκληρη την κοινωνία Ας μην ξεχνάμε, επίσης ,πως στα καθ' ημάς η σχέση Εκκλησίας- κοινωνίας είναι άμεση,γιατί τα μέλη τους ανήκουν και στους δύο χώρους.
Κάποιοι βέβαια μπορεί να αναρωτηθούν αν είναι όντως υπεύθυνη η εκκλησιαστική διοίκηση για την κακή εικόνα που παρουσιάζει η Εκκλησία.Η απάντηση μπορεί να δοθεί εύκολα, αν εξετάσουμε προσεχτικά την πρακτική που ακολουθούν οι περισσότεροι επίσκοποι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι, αφού μεταλλάχθηκαν σε δεσποτάδες, μετέτρεψαν το διακόνημα που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός σε εξουσία στυγνή και αδιάλλακτη.Ο προκλητικά ασύδοτος,πολυτελής και συχνά ανήθικος βίος τους δείχνει ανθρώπους που στην ψυχή τους φωλιάζει η αλαζονεία.Ο Χριστός δεν είναι γι’ αυτούς το πρότυπο με το οποίο οφείλουν να ταυτίζονται, αλλά αντίθετα πασχίζουν να διαστρέψουν την αλήθεια χάριν της φιλοδοξίας τους.Η προσκόλληση τους στο αξίωμα-εξουσία καθώς και ο φόβος της απώλειάς του είναι τόση, που τους ωθεί στο να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα.Οι αυλοκόλακες ,που συνήθως τους περιστοιχίζουν, αντί να τους υπενθυμίζουν το χρέος τους, τους αποκόπτουν εντελώς από τα πραγματικά προβλήματα του ποιμνίου.Τα γεγονότα που αποδεικνύουν την γραφειοκρατική-παρασιτική νοοτροπία της πλειοψηφίας της ιεραρχίας είναι πάμπολλα.
Ας δούμε μερικά:
α.Απροθυμία απεγκλωβισμού από τον κρατικό μηχανισμό ο οποίος της προσδίδει ασφάλεια και κύρος.Κανένας ελεγκτικός λόγος δεν υψώνεται από την διοικούσα Εκκλησία στους αλλότριους για τα ήθη μας νεωτερισμούς του κράτους,π.χ καύση νεκρών, εξωεκκλησιαστικοί γάμοι, γάμοι ομοφυλόφιλων κ.α.Η μόνιμη απειλή του χωρισμού κράτους και Εκκλησίας γεμίζει φόβο τις ψυχές της εκκλησιαστικής- γραφειοκρατικής ελίτ, που ελαφρά τη καρδία απεμπολεί το χρέος της να υπερασπίζεται τις αιώνιες και θείες αλήθειες της Εκκλησίας χάριν των προνομίων που η σχέση με το κράτος τής παρέχει.Ακόμα και η περίπτωση Χριστόδουλου που φάνηκε να διαφοροποιείται από τον παραπάνω κανόνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά δείγμα της προσωποπαγούς νοοτροπίας ορισμένων δεσποτάδων που τελικά βλάπτει την Εκκλησία.
β.Προσπάθεια συμμαχίας και συμπόρευσης με άλλες θρησκευτικές γραφειοκρατίες με σκοπό την εκατέρωθεν ισχυροποίησή τους.Εδώ φαίνεται η έλλειψη εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού.Οι γραφειοκράτες δεσποτάδες θεωρούν πως η σωτηρία της Εκκλησίας δεν εναπόκειται στη θεία πρόνοια,αλλά στις δικές τους διπλωματικές συμμαχίες.Η συμμετοχή στο Π.Σ.Ε,το φιλοπαπικό κλίμα που έχει εντέχνως καλλιεργηθεί,καθως και οι κάθε είδους διαθρησκευτικοί διάλογοι ,αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
γ.Πλήρης απαξίωση του ρόλου του κατώτερου κλήρου και του πιστού λαού στη διοίκηση της Εκκλησίας.Σε επίπεδο ενορίας ο ιερέας τελεί υπό το κράτος της δεσποτικής αυθεντίας, ενώ οι επίσκοποι εκλέγονται με τρόπο που κάθε άλλο παρά δημοκρατικός είναι.Ο δε πιστός λαός απογυμνωμένος από κάθε ρόλο υπάρχει μόνο, για να γεμίζει τα ταμεία που άλλοι διαχειρίζονται ερήμην του και εν λευκώ.Τώρα, όσον αφορά το συνοδικό σύστημα ,ακόμα και αν λειτουργούσε ιδανικά,(πράγμα μάλλον αδύνατο)δεν θα μπορούσε με την παρούσα μορφή ιεραρχίας να μεταβάλει τους δεσποτάδες σε διακόνους.
δ.Η εκκλησιαστική διοίκηση αναζητά νέους ρόλους που να δείχνουν πως η Εκκλησία εκσυγχρονίζεται και ενδιαφέρεται για τα σημερινά προβλήματα του ανθρώπου.Έτσι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασχολείται με την οικολογία, ενώ πλήθος άλλων ιεραρχών με πλείστα άλλα ζητήματα της μετανεωτερικής πραγματικότητας.Η μετατροπή της Εκκλησίας σε Μ.Κ.Ο. για την οικολογία, την ειρήνη, την καταπολέμηση της φτώχειας και άλλα ηχηρά παρόμοια είναι χαρακτηριστική της εκκοσμικευμένης αντίληψης από την οποία εμφορούνται οι ποιμένες μας.Σαφώς και είναι χρέος της Εκκλησίας η μέριμνα για τα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου,αλλά η αντιμετώπισή τους πρέπει να γίνεται με κριτήρια εκκλησιαστικά ,άρα ανιδιοτελή και φιλάνθρωπα και όχι με σκοπό τις δημόσιες σχέσεις και την αυτοπροβολή.
Eίναι λοιπόν ξεκάθαρο πως η συμμετοχή του πιστού λαού στα εκκλησιαστικά δρώμενα κάθε είδους είναι «συν θεώ» εκ των ων ουκ άνευ για την εξυγίανση της εκκλησιαστικής μας ζωής.Βέβαια, το κατ ουσίαν λυτρωτικό έργο της Εκκλησίας δεν έπαψε ποτέ να συντελείται μέσω των μυστηρίων της.Εκείνο που χρήζει θεραπείας και αναμόρφωσης είναι οι θεσμοί της οι οποίοι πλήττονται θανάσιμα από την απουσία του πιστού λαού στη λειτουργία τους.Έτσι, η εικόνα της Εκκλησίας είναι τόσο παραμορφωμένη που απομακρύνει αντί να ελκύει τον κόσμο.
Πώς όμως θα επέλθει η καλή αυτή αλλοίωση στα καθ’ημάς στρεβλά εκκλησιαστικά ήθη;Για να γίνει αυτό, ας θέσουμε κάποιες προϋποθέσεις:
α.Σεβασμός στην παράδοση της Εκκλησίας.Ας αναλογισθούμε πως εξέλεξε η Εκκλησία τον Απόστολο Ματθία και τους επτά Έλληνες διακόνους.Ποια αξία είχαν οι αγάπες και η κοινοκτημοσύνη στη ζωή της Εκκλησίας των Αποστολικών χρόνων; Ποια η θέση του Κυρίου μας, των Αποστόλων ,Πατέρων και ιεραρχών για τον πλούτο,την εξουσία,την ιεροσύνη;
β. Βαθειά κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων της μετανεωτερικής εξατομίκευσης και των συνεπακόλουθων υπαρξιακών της αδιεξόδων.
γ.Ώτα ευήκοα, για να αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες του ποιμνίου.
δ.Διάθεση για γενναίες υπερβάσεις, για να γίνει ξανά η Εκκλησία οδηγός της κοινωνίας προς την αλήθεια και όχι ουραγός, ζεμένη στο άρμα της παγκοσμιοποίησης , εκλιπαρώντας τους ισχυρούς της ημέρας.
Κλείνοντας αυτή την παρέμβαση θα ήθελα να επισημάνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων πως με το κείμενό μου αυτό δεν φιλοδοξώ να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον για την Εκκλησία μας ,ούτε να χρίσω τον εαυτό μου σωτήρα και αναμορφωτή της.Είναι γνωστό σε μας τους ορθοδόξους πως η σωτηρία της Εκκλησίας είναι έργο της Θείας Πρόνοιας η οποία εμπνέει και καθοδηγεί τον πιστό λαό.Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πιστεύω πως κάθε αλλαγή στον εκκλησιαστικό χώρο θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλής προσευχής, πολλής αγάπης για την Εκκλησία,ώριμου προβληματισμού και μακριά από κάθε δαιμονοποίηση.Δικιά μου φιλοδοξία είναι οι απλές αυτές σκέψεις, που διατυπώνω εδώ,να αγγίξουν και άλλες ευαίσθητες καρδιές ανθρώπων που πονούν για την Εκκλησία και που θα είναι περισσότερο έμπειροι από μένα στη διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων-λύσεων στην κατεύθυνση της διοικητικής της εξυγίανσης.
Ο Κύριος μας μάς έθεσε έναν κανόνα.Μας ζήτησε να γίνουμε τέτοιοι, που να μας βλέπει ο κόσμος και να δοξάζει τον Θεό.Η ευθύνη της Εκκλησίας να τιμήσει αυτή τη θεία εντολή δεν της επιτρέπει να αδιαφορεί για τα σκάνδαλά της.Η παύση των σκανδάλων προϋποθέτει εκκλησιαστικό έλεγχο τον σκανδαλοποιών θεσμών και των ανθρώπων της.Η ανεμπόδιστη έκφραση της βούλησης του εκκλησιαστικού σώματος, καθοδηγούμενη από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος,είναι η μόνη εγγύηση για πραγματικά αποτελεσματικό έλεγχο.Έτσι, για να δικαιώσουμε και την λαϊκή ρήση που θέλει κριτή και αφέντη το Θεό και δραγουμάνο του το λαό.ΑΜΗΝ.

Τσάρκα στη Θεσσαλονίκη

Η εικόνα του Καραμανλή στη ΔΕΘ κάθε άλλο παρά ελκυστική ήταν.Σκιά του παλιού εαυτού του ,που κατακεραύνωνε τους νταβαντζήδες και έπειθε ακόμη και ψηφοφόρους άλλων κομμάτων μη συγγενικών προς το χώρο της ΝΔ,ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη ,για να μας πείσει(ασχέτως του αποτελέσματος) ότι όλα βαίνουν καλά υποστηρίζοντας από Ζαχόπουλους ...μέχρι Βουλγαράκηδες.Βέβαια, δεν περίμενα και να ξεμπροστιάσει τον Ρουσόπουλο,αλλά με ξάφνιασε η απάντησή του που ήταν πανομοιότυπη με αυτή του Υπουργού Προπαγάνδας στην ερώτηση δημοσιογράφου για το ηθικό ασυμβίβαστο της Ζαχαρέα.Πλήρης η ταύτιση!!! Πιστεύει ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει στην ακολουθούμενη πολιτική;Μάλλον η πενταετής θητεία στο Μαξίμου δεν του επιτρέπει να ακούσει τα παράπονα του κόσμου.Αναρωτιέμαι τι έχει αλλάξει από τις εκλογές και ποιες μεταρρυθμίσεις υλοποιεί;

Την γιγάντωση της ακρίβειας ή το μπάτε σκύλοι αλέστε στα σύνορα;

Μήπως είναι δέσμιος πολιτικών ή άλλου είδους εκβιασμών;

Κατά τ' άλλα, ας είναι καλά ο αυτόματος πιλότος.Μόνο που οι ξέρες πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα.

H Χούντα τότε και σήμερα

Έξω από τα δόντια

Μην κοιτάτε που η Ερμούπολη είναι μια αφημένη πόλη εδώ και χρόνια,αφημένη θα έλεγα είναι η μισή Ελλάδα και βάλε.Είμαστε όλοι χωμένοι στις τρύπες μας ,ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια όποιον γυαλίζει περισσότερο και μετά σκουντουφλάμε στα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν ή υπάρχουν με κολονάκια που φύτεψε ο δήμος,τραπεζοκαθίσματα ,μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα και οι πεζοί στους δρόμους.
Αναπνέουμε μικροσωματίδια που κυκλοφορούν στην ατμόσφαιρα κατά δισεκατομμύρια και καρκινογόνο καυσαέριο που εκπέμπουν οι εξατμίσεις των χιλιάδων μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων που καθημερινώς παρελαύνουν στους κεντρικούς δρόμους της πόλεώς μας,τα αυτοκίνητα κατά κανόνα με ένα μόνο άτομο,τον οδηγό του,για να μας δείξουν το νέο απόκτημά τους ,των 20,30,40 και βάλε χιλιάδων Ευρώ και οι μητέρες που βγάζουν τα μωρά τους να πάρουν καθαρό αέρα εισπνέουν το δηλητήριο που προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων που γαλαντόμικα διοχετεύουν στο περιβάλλον οι κάθε λογής νεόπλουτοι με τις πολυτελείς λιμουζίνες τους που αποφάσισαν να καταργήσουν τα πόδια τους αδιαφορώντας για την υγεία των συνανθρώπων τους ,αλλά και την δική τους ξεχνώντας την πάνσοφή λαϊκή παροιμία «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και όλα συμβαίνουν επειδή οι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι τιτλούχοι άρχοντες δεν έχουν το θάρρος να αποσυμφορήσουν την ιστορική πόλη του κερδώου Ερμή από τα χιλιάδες καρκινογόνα οχήματα ,για να μη δυσαρεστήσουν τους ηρωικούς καβαλλάρηδες και χάσουν τις ψήφους τους.
Και ακόμη η Ερμούπολη είναι η μοναδική πόλη σ’ολόκληρο το κυκλαδικό νησιωτικό σύμπλεγμα η οποία στερείται πεζόδρομου για τις ανάγκες των ντόπιων ,αλλά και των χιλιάδων επισκεπτών.Και κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγονται σκηνές τρόμου,όταν συνάνθρωποί μας ,κυρίως μητέρες με μικρά παιδιά και άτομα ηλικιωμένα,βαδίζουν στους δρόμους με κίνδυνο να παρασυρθούν από τα διερχόμενα με ταχύτητα οχήματα,αφού τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα.Και οι εκλεγμένοι και καλοπληρωμένοι από το υστέρημα των πτωχών δημοτών άρχοντες αδιαφορούν προκλητικά για ό,τι άθλιο συμβαίνει στην πόλη μας όλους τους μήνες του έτους,πολύ δε περισσότερο τους τρεις μήνες του καλοκαιριού.Το μόνο που τους απασχολεί είναι η προβολή τους από τα μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης ,τηλεόραση,ραδιόφωνο,τύπος ,αφού σε κάθε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου μετατρέπονται σε χουλυγουντιανούς σταρ και διαγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα σφενδονίσει την γλαφυρότερη αρλούμπα.
Ας αλλάξουν αμέσως τώρα τακτική οι άρχοντες,ας αφυπνιστούν από τον μακάβριο λήθαργο και ας σπεύσουν να βάλουν τάξη με άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα,προτού οι αγανακτισμένοι σημότες εξορμήσουν και τους εκπαραθυρώσουν.
Και τώρα στο ψητό.
Περί πορτραίτων ,κάδρων και φωτογραφιών
Σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω,ήλθαν οι εκλεγμένοι από τον λαό δημοτικοί άρχοντες της πόλεώς μας και με μια περιφρονητική για τα θύματα της επτάχρονης τυραννίας απόφασή τους επανατοποθέτησαν φωτογραφία χουντικού δημάρχου ,συνεργάτη για μια πενταετία των χουντικών προδοτών και φονιάδων .Σημειώνω ότι η φωτογραφία είχε καθαιρεθεί το έτος 1975 με ψήφισμα της Βουλής των Ελλήνων.Επειδή εγώ ως μικρό παιδί της Κατοχής έζησα τραγικές μέρες που δεν ξεχνώ όσο ζω και γνώρισα σπιούνους,καταδότες και προδότες,δωσίλογους και μαυραγορίτες,κρεμμυδάδες και καλλιεργητές λαχανίδων που άρπαζαν και χλαπάκιαζαν τιμαλφή και έπιπλα ακόμη και σπίτια από δυστυχισμένους και πεινασμένους συνανθρώπους τους δεν δύναμαι να αδιαφορήσω από τέτοιου είδους απαράδεκτες συμπεριφορές αιρετών αρχόντων.Για τον λόγο αυτόν καταγγέλλω τους ανιστόρητους συμβούλους για την πρωτοφανή αντιλαϊκή,αντιπατριωτική,αντιδημοκρατική,αντιανθρώπινη και παράνομη απόφασή των σε βάρος των χιλιάδων θυμάτων της επτάχρονης εγκληματικής χούντας να επαναρτήσουν πορτρέτο του χουντικού δημάρχου Βαφία στον προθάλαμο αιθούσης συνεδριάσεων δημοτικού συμβουλίου στο δημοτικό μέγαρο.Στην ουσία οι τιτλούχοι άρχοντες επιβράβευσαν έναν δήμαρχο που μοίραζε με την σέσουλα χρυσά κλειδιά της ιστορικής πόλεώς μας σε προδότες και πράκτορες ξένων εχθρικών προς την χώρα μας δυνάμεων ,σε στρατιωτικούς που κατήργησαν εν μια νυκτί την δημοκρατία στην πατρίδα μας,που αιματοκύλισαν Ελλάδα και Κύπρο με τις δολοφονίες φοιτητών,εργατών και μαθητών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριον 1973,ακόμη και την δολοφονία ενός νηπίου στην αγκαλιά της μητέρας του,την στυγνή εκτέλεση στις ακτές της Ρόδου στις 22 Μαΐου1967 του ήρωα αγωνιστή δικηγόρου από την Νάξο Νικηφόρου Μανδηλαρά,τι τους έφταιξε ο βουλευτής της ΕΔΑ από Θεσσαλονίκη Γιώργος Τσαρουχάς και πέσανε πάνω του οι καννίβαλοι,τι τους έφταιξε ο δικός μας φίλος Σπύρος Μουστακλής και άρμεξαν την ζωή του με σύνεργα βασανισμών ,αλήτες και φονιάδες του κερατά και ακόμη δεν πλήρωσαν .
Τι έφταιξαν στους αρχιδολοφόνους χουντικούς και τους πιστούς συνεργάτες τους οι δυο χιλιάδες αγνοούμενοι της κυπριακής τραγωδίας κατά την τουρκική απόβαση και εισβολή τον Ιούλιον του 1974,τι έφταιξαν οι νεκροί και τραυματίες και οι χιλιάδες πρόσφυγες που έχασαν τις περιουσίες των.Και έρχονται τώρα οι σοβαρά πάσχοντες από ανιστορησία άρχοντες της πόλεώς μας λόγω ελλείψεως ενδιαφέροντος με πρωτοφανή περιφρόνηση στα θύματα της χούντας,αλλά και σε αποφάσεις λαοπρόβλητων κυβερνήσεων χωρίς ίχνος τσίπας ξαναστήνουν φωτογραφία χουντικού δημάρχου.Τέτοιες απαράδεκτες πράξεις στην Ελλάδα συμβαίνουν.Υπενθυμίζω σε όσους γνωρίζουν ιστορία την περίπτωση του ένδοξου στρατάρχη Πεταίν ο οποίος τιμήθηκε για την πατριωτική δράση του με όλα τα ανώτατα παράσημα της χώρας του στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την εις θάνατον καταδίκη του για εσχάτη προδοσία συνεργασία με τους Ναζί στην διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.Aς μάθουν επιτέλους οι κύριοι και οι κυρίες σύμβουλοι ότι συνεργάτες δικτατόρων εχθρών του λαού και της πατρίδας πρέπει και επιβάλλεται παραδειγματικά να τιμωρούνται.Ας πληροφορηθούν επίσης ότι υπάρχει και η μνήμη,το πνεύμα,το οποίο δεν καταστρέφεται και καταγράφει τα γεγονότα,όπως έχουν .Και επειδή ως νέοι ,που είναι, ας διαβάσουν με προσοχή τα παρακάτω: «Η Ιστορία έχει μνήμη και η Δικαιοσύνη οφθαλμόν.Ουδείς των νοημόνων υπαρξάντων επί της γης διέφυγεν αυτών.Όσοι αντετάχθησαν αυτών ,ελησμονήθησαν,όσοι δε εγένοντο συνειδητοί διάκονοι των, ζουν ες αεί»

Ο χουντικός δήμαρχος Ερμούπολης Βαφίας
Από τις εκατοντάδες των δημάρχων που ανέδειξαν σ’ολόκληρη την χώρα οι δημοτικές εκλογές του έτους 1964,μόνο είκοσι τρεις εκλεγμένοι δήμαρχοι παρέμειναν στις καρέκλες των και συνειργάσθησαν με το απάνθρωπο και φονικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.Η πολυετής συνεργασία των με την δικτατορία των επίορκων συνταγματαρχών τούς κατέστησε υπεύθυνους για τα φοβερά εγκλήματα που διέπραξαν οι πραξικοπηματίες σε βάρος του ελληνικού και κυπριακού λαού.Συνεπώς η καθαίρεση πορτρέτων χουντικών δημάρχων με ψηφίσματα και αποφάσεις εκπροσώπων του λαού και μελών της βουλής των Ελλήνων εκφράζει απολύτως την σωστή απόδοση της δικαιοσύνης.
Τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου Ερμούπολης ,όσα απ’αυτά ψήφισαν την παράνομη πρόταση του προεδρείου για επανάρτηση φωτογραφίας χουντικού δημάρχου Ερμούπολης,έχουν υποχρέωση εκ του νόμου να ανακαλέσουν χωρίς καθυστέρηση την παράνομη απόφασή των και να είναι βέβαιοι ότι με την πράξη αυτή θα αποφύγουν τον ηθικόν θάνατον και τον διασυρμόν με απώλεια τιμής και υπολήψεως από τους συνδημότες των και ψηφοφόρους.Όσοι δε εκ των συμβούλων διαθέτουν σωστή σκέψη και αντίληψη ας φέρουν για δευτερόλεπτα στα μάτια τους το κατεχόμενο από τους Τούρκους έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου εδώ και τριάντα τέσσερα χρόνια κυματίζει προκλητικά η σημαία με την ημισέληνο.Διαφορετικά για τις κυρίες και κυρίους συμβούλους υπάρχει μια και μοναδική λύση.
Μεγάλη ευκαιρία να δείξουν την ηθική ευαισθησία και παλληκαριά τους.Να αποδείξουν ότι είναι γενναίοι και αξιοπρεπώς συμπεριφέρονται.
Στην πρώτη από σήμερα συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου να ανοίξουν τις τρεις πόρτες του συμβουλίου αιθούσης και με την βοήθεια καρεκλών να ανέβουν στο μαρμάρινο διάζωμα του εξώστη και να σφενδονιστούν στο κενό με το κεφάλι έτσι ,ώστε ο θάνατος να είναι ακαριαίος.
Αν πάλι δεν έχουν την απαιτούμενη ψυχική δύναμη ,ας προτιμήσουν θάνατον ανώδυνον.
Ας μεταβούνε εν πομπή με συνοδεία φιλαρμονικής του δήμου στον πράσινο φάρο στην άκρη του λιμενοβραχίονος-μώλος και επειδή εκεί τα πάντα είναι τσιμεντοποιημένα να έχουν φροντίσει για σχοινί και πέτρες και καθένας με την σειρά του ή όλοι μαζί να δεθούνε και να φουντάρουνε .
Να έχουν και κατάλληλο σαπούνι στις τσέπες των που να προκαλεί ειδικό αφρό ,για να διευκολυνθούν οι χωρίς σκάφανδρον βουτηχτάδες που θα βουτήξουν να ανασύρουν από τον βυθόν της θαλάσσης τις σορούς των .
Για την Δημοτική
Αγωνιστική
Συνεργασία
Αντώνης Αλμπανόπουλος

το Ρεσάλτο του Σεπτεμβρίου

Περιεχόμενα
Της Σύνταξης: Οι κίνδυνοι που μας απειλούν

Επί του πιεστηρίου Ρεσάλτο: Νέος κύκλος επιθέσεων εναντίον της Ορθοδοξίας

Στην αιχμή της βροντής Ηλ. Σιαμέλας: Εικόνες από τη … “Sierra Leone”!

Πολιτικές αιχμές

Θάλεια Βεργή: Ποδόσφαιρο και χούλιγκαν

Αντ. Πλάκας: Ο Άδωνις και οι «δεξιοί» υπό διωγμόν!

Ισμήνη Ράπτη: Οι εισαγγελείς του ΚΚΕ

Π.Π. Οι επαγγελματίες πολιτικοί απατεώνες

Ν. Πικρός: ΣΥΡΙΖΑ: το «διαφθορείο» της αριστεράς

Ιμπεριαλισμός και προτεκτοράτα

F. William Engdahl: Τα νήματα που κινούν τον Σαακασβίλι

Θ. Παπανικολάου: Ρωσία-Αμερική και οι αριστερές εξισώσεις

Π. Λ. : Οι «αμερικανοτσολιάδες» του ΠΑΣΟΚ

Ναταλία Δάρα: Η «διαλεκτική» της νεοταξικής προπαγάνδας.

Γ. Μαργέτης: Η Ρωσία και οι «νέοι Ναπολέοντες»

Ν. Καρατουλιώτης: Καύκασος και διεθνές γεωπολιτικό παίγνιο

Κ. Χ. Κωνσταντινίδης: Κάρατζιτς: Ο αποδιοπομπαίος τράγος

Ολυμπιακές μυθολογίες

Θάλεια Βεργή: Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονάει

Παντελής Λέφας: Ντόπα και υπεράνθρωποι

Olympia g.r: Coca cola: Το μονοπώλιο της ντόπας

ΣΧΟΛΙΑ

• Ο Φιντέλ δεν μασάει τα λόγια του

• Στο Προεδρικό Μέγαρο

• Τα «κόλπα» των χαρτοπαιχτών

• Ο Ευθυμίου το παίζει Γρηγόρης Λαμπράκης

• Αντικομουνιστικός σεληνιασμός

Επί του πιεστηρίου:

Ρεσάλτο: Η Αθήνα, αρένα των αλλοδαπών «γκέτο»

Ιστορικές σελίδες

Στεφ. Ληναίος: Αμέτρητες Ιουλιανές ιλαροτραγωδίες

Οικολογικά

Άλκιμος: Οικολόγοι Πράσινοι και φασισμός

Εθνικό-μεταναστευτικό

Γ. Μπαμπινιώτης: Η «μακεδονική» των Σκοπίων

Κ. Ρωμανός: Υπογεννητικότητα, κράτος κατά έθνους

Αντ. Πλάκας: Νομιμοποιήσεις αλλοδαπών

Θ. Παπανικολάου: ΚΚΕ και μεταναστευτικός εφιάλτης

Προφήτης: Μετανάστευση και κρίση

Γ. Κολοβός: Πολυπολιτισμική Αθήνα

Ορθοδοξία και κοινωνία

π. Γ. Δ. Μεταλληνός: Τα «απόκρυφα χριστιανικά κείμενα»

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΔΕΕΣ

Ανθίππη Φιαμού: Νόμιμη αρχαιοκαπηλία

Στροφή των ονείρων:

Πάμπλο Νερούδα: ένας πραγματικός αριστερός ποιητής

Η. Σιαμέλας: Ένα τραγούδι ν' αρματώσουμε…

Η διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου 1974

Στη διακήρυξη αυτή περιλαμβάνονται κάτι περίεργες λέξεις ,όπως έθνος,εθνικός,αμερικάνικος ιμπεριαλισμός,πατρίδα,διχοτόμηση της Κύπρου.Μετά τόσα χρόνια ο George Papandreou και οι Πασοκοσύντροφοι τι άραγε θυμούνται από όλα αυτά;Μήπως την ελληνική σημαία στα Ύμια που έπρεπε να την πάρει ο άνεμος;Ή το "ευχαριστώ τους Αμερικανούς" που ξεστόμισε ο φον Σημίτης;Αχ που 'σαι, νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος...



3 Σεπτέμβρη 1974
Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς για αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.
Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ. Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι, ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του Λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.
Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.
Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.
Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας. Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις του. Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ' όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.
Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής. Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Για αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας, το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει το φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία από τη βάση μέχρι την ηγεσία με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν. Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.
Έχει ο Λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στη φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους. Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.
Η σημερινή διακήρυξή μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του Ελληνικού λαού. Έχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο. Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους:
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.
Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας, που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερη στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Ως στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικάνικου κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Για αυτό ο αγώνας του Λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:
α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπεύθυνων της προδοσίας της Κύπρου.
β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.
γ) Άμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας, καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων.
δ) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.
ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού.
στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.
ζ) Άμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από τη νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.
Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει ως προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:
1. Κάθε εξουσία πηγάζει από το Λαό, εκφράζει το Λαό και υπηρετεί το Λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.
2. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του Λαού μας.
3. Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται.
4. Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.
5. Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.
6. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες.
7. Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται ως ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζομένου Λαού.
8. Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.
9. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυριαρχικό δικαίωμα του Ελληνικού λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.
10. Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του Ελληνικού Λαού. Ως χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς συνασπισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, ως προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.
11. Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.
θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.