Οι ελληνικές αξίες

Συμβολή στο ειδικό αφιέρωμα της Μηνιαίας Επιθεώρησης για τις ελληνικές αξίες
του ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ
(19/03/2008)
2008/03/19--->
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την αρχική εκδοχή της απάντησης του συγγραφέα στο ερώτημα «Πολλοί αναλυτές –κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες– θεωρούν ότι αξίες όπως η δημοκρατία, η ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν γίνει πλέον παγκόσμιες. Πιστεύεται ότι υπάρχουν ιδιαίτερες ελληνικές αξίες και πώς αυτές επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον της ταυτότητας των Ελλήνων;», για το ειδικό αφιέρωμα του 104ου τεύχους της Μηνιαίας Επιθεώρησης.

Κώστας Ζουράρις, πολιτειολόγος
Υπάρχουν «ιδιαίτερες ελληνικές αξίες» και μάλιστα αποτελούν την έδραση του κάποτε λεγομένου «δυτικού» και νυν παγκόσμιου κοσμοσυστήματος.Αυτές είναι οι κάτωθι, περίπου:Α. Τα πάντα εκκινούν από τον καταγωγικό μας μύθο με ακροθίνιον το Ω529 της Ιλιάδος: το «αμμίξας». Από το «αμμίξας» –συν-ανάμειξη των πάντων–, έπονται τα εξής:Η ισονομία, η ισηγορία, η ισο-πολιτεία, η –και καταχρηστικώς σήμερα αποκαλούμενη– «δημοκρατία». Άρα και, εξεχόντως, η Επιείκεια, ως δομικό και εν-δημικό (εν τω δήμω) στοιχείο του πολιτεύματος. Η αμοιβαία ελευθερία των συν-κοινωνών, συμπαικτών ή και η αμοιβαία τους υποδούλωση, αλλά σε συνθήκες αμοιβαίας ισότητας-συντυχίας (λόγω του «αμμίξας»). Το πολίτευμα του «αμμίξας», διατυπώνεται κατά την εύστοχη ρήση του Μεγάλου Βασιλείου: «αλλήλων ισόδουλοι (ίσοι μεταξύ τους δούλοι) και αλλήλων κύριοι, εν η αμάχω ελευθερία (τους). Μέσα σε μια απροσμάσχητη, ανέκπτωτη ελευθερία, που ορίζεται από το καταγωγικό «αμμίξας».

Β. Το ιλιαδικό-αρχετυπικό «αμμίξας» αρνείται τον δυτικό αισχατολογικό μεσσιανισμό της «προόδου»: τα πιθάρια με τα δώρα τα καλά και τα κακά, τα ανέμαξε ο Ζευς (αμμίξας) εξ αεί... Κι έτσι, όλα είναι δομικώς κι αιωνίως ανακατωμένα.Άρα:
Αν είμαι εγώ το καλόν, είσαι και εσύ το καλόν (ανάμεικτοι είμαστε), κάπως, περίπου...
Ό,τι θέλεις εσύ, δικαίως (λόγω του αμμίξας) το θέλω κι εγώ.
Ασκείς εσύ Αρχήν; Πρέπει να ασκώ κι εγώ (Συναλληλία).
Έχω εγώ προνόμια; Δεν μπορεί παρά να έχεις κι εσύ (αμμίξας).
Άρα, και στο καλό και στο κακό, συνιδιοκτήτες. Άρα ουδείς δύναται να καταλογίσει στον αντίπαλο (φορέα-σύστημα-άνθρωπο) κατωτερότητα. Η βελτίωση του πολιτεύματος, υπάρχει ως δυνατότητα σε όλους, και καλούς και κακούς. Και, δεδομένου ότι, με το «αμμίξας» υπάρχει δομική και υπεράχρονη η συνύπαρξη του καλού και του κακού, γι’ αυτό και δεν υπάρχει στο ιλιαδορωμέηκο κοσμοσύστημα η ψευδαίσθηση της «προόδου»: εγώ, με το καλό σύστημα, θα εξοντώσω τον/το Κακόν... Άρα μένει, ως μόνη πολιτειοκρατεία, η κυνική ή η νηφάλια επιείκεια... (αφού τα πράγματα δεν δι-ορθώνονται με συνταγή «καλύτερη»...).
Γ. Η Μουσική, η καθ’ ημάςΤο «αμμίξας», δηλαδή το νηφάλιον-νηπτικόν ιλαροτραγικόν, είναι το συστατικόν ήθος της ιλιαδοβυζαντινοδημοτικής μουσικής, και διαφέρει ριζικά από το «αισθηματικό-εξπρεσσιονιστικό ηχόχρωμα της ανατολίτικης και δυτικής μουσικής». Η μουσική, επειδή όπως διαπιστώνει ο Πλάτων είναι η κεντρική συνιστώσα του κάθε πολιτεύματος, διαμορφώνει έναν πολύ διαφορετικό «Κόσμον» για τον ιλιαδορωμέηκο πολιτισμό. Τα 7/8, το 8/7, ο πλάγιος του δευτέρου, ο «ασύμμετρος πέμπτος πους στους μετρικούς πόδες της καθ’ημάς ορχήσεως και του μελίσματος, ως και το νηπτικόν ισοκράτημα (άρνηση του εμπαθούς εξπρεσσιονισμού), όλα αυτά, διαμορφώνουν τον μουσικό μας «τραγικόν αρχέτυπον», που αντιστοιχεί (ως κύκλιον ισόκυρον) στην πολιτειακή μας ισοπολιτεία και στον αποκλεισμό της «προόδου» (λόγω του «αμμίξας»).Ο ελληνικός χορός προς τα πού «προοδεύει»; Κύκλιος είναι. Δεν απαιτεί σωματικά προσόντα και κατορθώματα από τους χορευτές και δεν «πάει» πουθενά: ανακυκλούται. Στριφογυρίζει: Κύκλος εστί των ανθρωπίνων πρηχμάτων... Χωρίς πρόοδο.
Δ. Ο φωτισμός στη βυζαντινή ζωγραφικήΟ φωτισμός στην αγιογραφία, επανεπιβεβαιώνει την ελευθερία, το αυτεξούσιον, την ισονομία, που παράγει αυτό το εδρυτικό, καθ’ ημάς «αμμίξας».Το φως κι ο φωτισμός έρχονται από τα μέσα. Η ζωγραφική του Βυζαντίου δεν αναπαράγει την «ιταλική σκηνή», με τον έξωθεν φωτισμό που δίνει ζωή στα πρόσωπα και τα ορίζει, μεγαλύτερα-μικρότερα, μέσα από την προσομοίωση μιας έξωθεν γραμμικής προοπτικής. Στην καθ’ ημάς εικόνα, κάθε πρόσωπο είναι αυτόφωτο, το φως έρχεται μέσα από τα εικονιζόμενα Πρόσωπα και «βγαίνει» για να συναντήσει τον θεατή. Τα Πρόσωπα είναι αυτόφωτα, δεν παίρνουν το φως τους από κάποιον «Κύριο» απ’ έξω. Τα βυζαντινά πρόσωπα είναι αυτεξούσια, αυτόδοτα ως αυτόφωτα, αυτεπίτακτα ως παρουσίες και δεν «διατάσσονται» από το αφεντικό απ’ έξω σε μια σκηνή φωτισμένη – ετερόφωτη έξωθεν. Πρόσωπα, «φως εκ φωτός», αυτόγνωτα, αυτόκεντρα. Ουδέποτε υπήρξε στην ιλιαδορωμέηκη ζωγραφική, εικών ανεικονική και απρόσωπη. Υπάρχει σε εμάς η άρνηση ενός προ-οδευτικού, εσχατολογικού μηδενισμού.Φυσικά, και στις τρεις ως άνω υποστάσεις της ιλιαδορωμέηκης κοσμοαντιλήψεως, εμφανίζεται, λόγω του ομομητρίου «αμμίξας», μια ασύμμετρη συμμετρία μεταξύ του «Κοινού» και του ενικωτάτου, αυτεξουσίου Προσώπου, η οποία λειτουργεί με την πρωτοκαθεδρία του Κοινού έναντι του ιδιωτικού. Αυτό εκφράζεται αρχετυπικώς στο Β60 του Θουκιδίδη και στο νηπτικόν-οξύμωρον του Ακαθίστου Ύμνου: «χαίρε αυλή λογικών προβάτων» (λογικών, άρα ελευθέρων και επειδή ελευθέρων, αυτεξουσίως και αυτοπροαιρέτως θυσιαζόντων αμοιβαίως κάτι από την ελευθερία-λογική τους, ώστε να ζήσουν μέσα σε «αυλή»-κοινωνία, αφού έξω από την αυλή, ζουν μόνον οι θεοί και τα θηρία, κατά Αριστοτέλην. Άρα, εθελουσίως, όλοι «λίγο» πρόβατα, για να ζήσουν «όλοι μαζί», μακρυγιάννειος εξημερωμένοι.

Γι' αυτούς που χάθηκαν...

ΟΚΤΩ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΑΠΟ ΑΣΦΥΞΙΑ. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΟΣΩΝ ΕΜΕΙΝΑΝ ΠΙΣΩ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟΙ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ, ΚΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ...ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙΤΕ ΣΤΟ egov@yen.gr και στο τηλεφωνικό κέντρο 210 4191700 (ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ) για την ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ (ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ, ΠΕΙΡΑΙΑ) ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ) ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ...ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (210-7283111 http://www.presidency.gr/contact.htm), το "ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" (1056 info@hamogelo.gr) ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ (210-3352300 contact@ecclesia.gr) ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΟΥΝ ΑΜΕΣΑ. ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ. TΩΡΑ! ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΣΩΝ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΕΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ...Την ίδια ώρα που οι 300 της Βουλής αγοράζουν υβριδικό Lexus (βλέπε φωτογραφία από το http://www.troktiko.blogspot.com/), εργαζόμενοι όχι μόνο χάνουν τις δουλειές τους αλλά και ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΑΣΦΥΞΙΑ ΣΤΑ ΑΜΠΑΡΙΑ ΠΛΟΙΩΝ, χωρίς έξοδο διαφυγής, και κατά παράβαση των κανόνων ασφαλείας που έχει υιοθετήσει και η Ελλάδα. Ακόμη, έγινε γνωστό, ότι το πλοίο διέθετε "πλαστό" πιστοποιητικό gas free (δηλαδή ότι δεν υπάρχουν υπολείματα, ή διαρροή αερίου, που μπορούν να προκαλέσουν έκρηξη)...
Ολοι χαρήκαμε που ο σκύλος Leo, που υπέστη την ανθρώπινη κτηνωδία, είναι καλύτερα και η θεραπεία του προχωρά. Χάρις στην ανθρώπινη τρυφερότητα και ευαισθησία θα γίνει καλά. Θα ζήσει! Την ίδια ζεστασιά και το χάδι αναζητούν οι συνάνθρωποι μας στο Πέραμα...
ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ. ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
Reposting: http://www.vorris.blogspot.com/

ΟΙ ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΡΟΣΟΥ

Από τη μια η Ελλάδα της μίζας,της αρπαχτής ,των εύπεπτων φράσεων του τύπου «θα φτάσουμε έως το κόκκαλο»,της «μηδενικής ανοχής», των ακκιζόμενων ιλλουστρασιόν μηδενικών ,του Ζαχόπουλου και της Τσέκου,της οικογενειοκρατίας και της υποκρισίας, επελαύνουσα σαν ακρίδα στους ναούς της κατανάλωσης,ψευδόμενη με περισσή ευκολία προς πάσα κατεύθυνση,καταγγέλλουσα την ανηθικότητα με μεγάλη δόση ηθικολογίας,συνεντευξιαζόμενη, για να φανεί το ανθρώπινο προσωπείο της,επαιρόμενη για τα γκλαμουράτα εξοχικά και τις πισίνες ,εν τέλει μια Ελλάδα που χρειάζεται ψυχικό λίφτινγκ.
Από την άλλη η Ελλάδα της ανάγκης ,της επιβίωσης για 600 Ευρώ,της μιζέριας και της εγκατάλειψης,της πνιγμένης κραυγής και της σφαγμένης ελπίδας,της πολυπολιτισμικής βαρβαρότητας των μεγαλουπόλεων,των πτυχιούχων ταξιτζήδων,των γερασμένων εφήβων,που στενάζει στα γραφεία του ΟΑΕΔ,που συνωστίζεται στους διαδρόμους των βουλευτικών τσιφλικιών,που ναρκώνεται από τα ψυχοτρόπα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης με αίμα και σπέρμα,μια Ελλάδα που στερείται το όνειρο.
Στα προεδρικά μέγαρα αυτές οι δύο Ελλάδες δεν συναντιούνται,γιατί το πολίτευμα που η πρώτη ονομάζει Δημοκρατία,η δεύτερη το αποκαλεί Δεινοσαυροκρατία που λυμαίνεται το παρόν της και ναρκοθετεί το μέλλον της.Στις λαοσυνάξεις η πρώτη φωνάζει και απειλεί και η δεύτερη εν αγνοία και ανοία χειροκροτεί τους πολιτικούς μεσσίες που της πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας εμπόρευμα σωτηρίας.Η πρώτη διάγει ανέμελο βίο στα σοκάκια της Μυκόνου και χαριεντίζεται με τους κάθε λογής Δυνατούς εκφράζοντας ενίοτε τον αποτροπιασμό της δια του κυβερνητικού εκπροσώπου,όταν η δεύτερη καίγεται σαν λαμπάδα στα αμπάρια του θανάτου των φίλαθλων εφοπλιστών με τα κέρδη των 200 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Η ιλουστρασσιόν χώρα αφήνει τη σημαία να πέσει κάτω και να την πάρει ο άνεμος του καιροσκοπισμού και της ανευθυνότητας,ενώ η άλλη παλεύει και σκοτώνεται για ένα πανί ξεθωριασμένο και ποτισμένο με των ηρώων της το αίμα.Γνήσιοι απόγονοι της πρώτης ο Εφιάλτης,ο Πήλιος Γούσης,οι δωσίλογοι και η Ρεπούση.Παιδιά της άλλης ο Σωκράτης,ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος,ο Καραϊσκάκης και ο Βελουχιώτης.
Στο σαπιοκάραβο η μια εξουσιάζει και η άλλη δουλεύει,αλλά το πλοίο πλέει ακυβέρνητο προς την ξέρα της εθνικής καταστροφής και της ταπείνωσης.Τελικά,και η Ελλάδα κάποτε πεθαίνει ,εκτός αν…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ

Αν κλονίζεται ο τόπος μου ,εγώ είμαι υπεύθυνος που δεν αγωνίζομαι να τον σώσω...

"Από τα πρώτα μου νιάτα με κυριεύει συχνά αυτή η έμμονη ιδέα πως αν κλονίζεται ο τόπος μου,αν κινδυνεύει όλος αυτός ο κόσμος ο πνευματικός,ηθικός,συναισθηματικός,γλωσσικός που λέγεται Ελληνισμός,εγώ είμαι υπεύθυνος που δεν αγωνίζομαι να τον σώσω.Πασχίζω τότε να κάμω κάτι.Όλη μου τη ζωή,νομίζω,θα προσπαθώ.Φυσικά,δεν γελιούμαι για τη σημασία που μπορούνε να έχουν οι προσπάθειές μου.Ξέρω καλά τα όριά τους.Μα συλλογίζομαι πως η αδιάκοπη πορεία κάμποσων ανθρώπων που έχουν τούτη τη λόξα της ευθύνης για τον τόπο,τη γλώσσα,τους νέους,ανθρώπων που δεν διαλαλούν τη διάθεσή τους σαν πατριδοκάπηλοι,μα δουλεύουν μοναχικά και επίμονα,στερεώνοντας ολοένα ορισμένα κοτρώνια,ορισμένους ακρογωνιαίους λίθους της ελληνικής διάρκειας,η ύπαρξη αυτής της αθόρυβης Φιλικής Εταιρείας είναι ίσως η καλύτερη εγγύηση για κάποια μελλούμενα".

(Ασθενείς και Οδοιπόροι,σελ.63).

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΡΙΖΟΥ
Αποτελεί στις μέρες μας κοινή διαπίστωση πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.Ο συλλογικός μας βίος, τόσο στην εκκλησιαστική του, όσο και στην πολιτειακή του έκφραση, θυμίζει εκείνο τον ανόητο ξυλοκόπο που πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.Η επιπολαιότητα χαρακτηρίζει όλες μας τις πράξεις,ενώ η ιδιοτέλεια και η παραίτηση έχουν γίνει το μέτρο για κάθε ενέργειά μας.Τι κι αν οι πρόγονοί μας θεωρούσαν προϋπόθεση για την υγιή λειτουργία της κοινωνίας το ενδιαφέρον των μελών της για τα κοινά.Τι κι αν θεωρούσαν εντελώς άχρηστο τον ιδιώτη. Οι Νεοέλληνες ,ως γνήσιοι Λωτοφάγοι,γίναμε επιλήσμονες της σπουδαίας αυτής κληρονομιάς.
Η αναγνώριση βέβαια από την μεριά μας της νοσηρής αυτής πραγματικότητας αποτελεί το πρώτο βήμα, το οποίο όμως θα μείνει μετέωρο, αν δεν προχωρήσουμε στην αναζήτηση των αιτιών της ασθένειας έτσι, ώστε μετά να μπορέσουμε να προτείνουμε και κάποια θεραπεία.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια ιστορική αναδρομή θα ήταν χρήσιμη, προκειμένου
να μας αποκαλύψει το βασικό υπόδειγμα, σύμφωνα με το οποίο εμείς οι Έλληνες ορίσαμε το «κοινωνείν».Κατέληξα στο συμπέρασμα πως εμείς οι Έλληνες διαχρονικά ασκούμαστε στο να μετέχουμε «εν ελευθερία και χρηστότητι».
Κατά την προχριστιανική περίοδο η μετοχή του ελεύθερου και ενάρετου πολίτη στην εκκλησία του δήμου εξασφάλιζε το ύψιστο αγαθό που ήταν η σωτηρία της πόλης και κατ’ επέκτασιν και του ατόμου .Στην χριστιανική περίοδο η ελεύθερη μετοχή στη Θεία Ευχαριστία ως κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικό γεγονός(γενόμενη πλέον μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης),εξασφαλίζει την αιώνια σωτηρία του όλου ανθρώπου.
Eν τέλει από το «ου ποιήσομαι περί πλείονος το ζην της ελευθερίας» μέχρι το «Ελευθερία ή θάνατος» ο Έλληνας θέτει ως προτεραιότητα την «μετοχή εν ελευθερία» για κάθε κοινωνικοποίησή του.
Αν έρθουμε τώρα στο σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι από τις υπάρχουσες συλλογικότητες απουσιάζει η παραπάνω προϋπόθεση που διαχρονικά καθόριζε την ελληνική εξατομίκευση.Η εκπροσώπηση είναι πλέον ο ανώτερος τύπος έκφρασης κάθε θεσμού, τόσο σε πολιτειακό, όσο και σε εκκλησιαστικό επίπεδο. Ο λαός από ρυθμιστής «συν Θεώ» του πολιτεύματος κατάντησε το άλλοθι του κάθε πολιτειακού ή εκκλησιαστικού δεσπότη.Η παραπάνω πραγματικότητα, γέννημα μιας παρασιτικής γραφειοκρατίας, είναι παράλληλα και αυτή που την τρέφει και την κραταιώνει.Αυτή είναι εν τέλει που οδηγεί το σύγχρονο Έλληνα στην αδιαφορία και το περιθώριο βάζοντας τις βάσεις πάνω στις οποίες πατάει ο απάνθρωπος και αντίχριστος ολοκληρωτισμός της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.
Η έξοδος από τον λαβύρινθο στον οποίο κινούμαστε προϋποθέτει την εξυγίανση σε δυο επίπεδα, στο εκκλησιαστικό και στο πολιτειακό.Φρονώ ότι είναι δόκιμο να ξεκινήσουμε από το εκκλησιαστικό για τους εξής λόγους:
α.Εμείς οι Έλληνες είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με την Εκκλησία παρά με το κράτος.

β.Στην Εκκλησία συντελείται η αιώνια σωτηρία του ανθρώπου.

γ.Η εκκλησιαστική γραφειοκρατία είναι πιο ευάλωτη στην αμφισβήτηση, παραγκωνισμένη από το κράτος και έχει περιορισμένους μηχανισμούς επιβολής.



Αν λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω και συν θεώ ξεκινήσουμε μια εργώδη προσπάθεια ανατροπής της κακώς κείμενης κατάστασης που επικρατεί στην Εκκλησία μας ,είναι σίγουρο πως αυτή η δυναμική θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε ολόκληρη την κοινωνία Ας μην ξεχνάμε, επίσης ,πως στα καθ' ημάς η σχέση Εκκλησίας- κοινωνίας είναι άμεση,γιατί τα μέλη τους ανήκουν και στους δύο χώρους.
Κάποιοι βέβαια μπορεί να αναρωτηθούν αν είναι όντως υπεύθυνη η εκκλησιαστική διοίκηση για την κακή εικόνα που παρουσιάζει η Εκκλησία.
Η απάντηση μπορεί να δοθεί εύκολα, αν εξετάσουμε προσεχτικά την πρακτική που ακολουθούν οι περισσότεροι επίσκοποι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι, αφού μεταλλάχθηκαν σε δεσποτάδες, μετέτρεψαν το διακόνημα που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός σε εξουσία στυγνή και αδιάλλακτη.Ο προκλητικά ασύδοτος,πολυτελής και συχνά ανήθικος βίος τους δείχνει ανθρώπους που στην ψυχή τους φωλιάζει η αλαζονεία.Ο Χριστός δεν είναι γι’ αυτούς το πρότυπο με το οποίο οφείλουν να ταυτίζονται, αλλά αντίθετα πασχίζουν να διαστρέψουν την αλήθεια χάριν της φιλοδοξίας τους.Η προσκόλληση τους στο αξίωμα-εξουσία καθώς και ο φόβος της απώλειάς του είναι τόση, που τους ωθεί στο να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα.Οι αυλοκόλακες ,που συνήθως τους περιστοιχίζουν, αντί να τους υπενθυμίζουν το χρέος τους, τους αποκόπτουν εντελώς από τα πραγματικά προβλήματα του ποιμνίου.
Τα γεγονότα που αποδεικνύουν την γραφειοκρατική-παρασιτική νοοτροπία της πλειοψηφίας της ιεραρχίας είναι πάμπολλα.Ας δούμε μερικά:
α.Απροθυμία απεγκλωβισμού από τον κρατικό μηχανισμό ο οποίος της προσδίδει ασφάλεια και κύρος.Κανένας ελεγκτικός λόγος δεν υψώνεται από την διοικούσα Εκκλησία στους αλλότριους για τα ήθη μας νεωτερισμούς του κράτους,π.χ καύση νεκρών, εξωεκκλησιαστικοί γάμοι, γάμοι ομοφυλόφιλων κ.α.Η μόνιμη απειλή του χωρισμού κράτους και Εκκλησίας γεμίζει φόβο τις ψυχές της εκκλησιαστικής- γραφειοκρατικής ελίτ, που ελαφρά τη καρδία απεμπολεί το χρέος της να υπερασπίζεται τις αιώνιες και θείες αλήθειες της Εκκλησίας χάριν των προνομίων που η σχέση με το κράτος τής παρέχει.
Ακόμα και η περίπτωση Χριστόδουλου που φάνηκε να διαφοροποιείται από τον παραπάνω κανόνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά δείγμα της προσωποπαγούς νοοτροπίας ορισμένων δεσποτάδων που τελικά βλάπτει την Εκκλησία.
β.Προσπάθεια συμμαχίας και συμπόρευσης με άλλες θρησκευτικές γραφειοκρατίες με σκοπό την εκατέρωθεν ισχυροποίησή τους.Εδώ φαίνεται η έλλειψη εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού.Οι γραφειοκράτες δεσποτάδες θεωρούν πως η σωτηρία της Εκκλησίας δεν εναπόκειται στη θεία πρόνοια,αλλά στις δικές τους διπλωματικές συμμαχίες.Η συμμετοχή στο Π.Σ.Ε,το φιλοπαπικό κλίμα που έχει εντέχνως καλλιεργηθεί,καθως και οι κάθε είδους διαθρησκευτικοί διάλογοι ,αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
γ.Πλήρης απαξίωση του ρόλου του κατώτερου κλήρου και του πιστού λαού στη διοίκηση της Εκκλησίας.Σε επίπεδο ενορίας ο ιερέας τελεί υπό το κράτος της δεσποτικής αυθεντίας, ενώ οι επίσκοποι εκλέγονται με τρόπο που κάθε άλλο παρά δημοκρατικός είναι.Ο δε πιστός λαός απογυμνωμένος από κάθε ρόλο υπάρχει μόνο, για να γεμίζει τα ταμεία που άλλοι διαχειρίζονται ερήμην του και εν λευκώ.Τώρα, όσον αφορά το συνοδικό σύστημα ,ακόμα και αν λειτουργούσε ιδανικά,(πράγμα μάλλον αδύνατο)δεν θα μπορούσε με την παρούσα μορφή ιεραρχίας να μεταβάλει τους δεσποτάδες σε διακόνους.
δ.Η εκκλησιαστική διοίκηση αναζητά νέους ρόλους που να δείχνουν πως η Εκκλησία εκσυγχρονίζεται και ενδιαφέρεται για τα σημερινά προβλήματα του ανθρώπου.Έτσι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασχολείται με την οικολογία, ενώ πλήθος άλλων ιεραρχών με πλείστα άλλα ζητήματα της μετανεωτερικής πραγματικότητας.Η μετατροπή της Εκκλησίας σε Μ.Κ.Ο. για την οικολογία, την ειρήνη, την καταπολέμηση της φτώχειας και άλλα ηχηρά παρόμοια είναι χαρακτηριστική της εκκοσμικευμένης αντίληψης από την οποία εμφορούνται οι ποιμένες μας.Σαφώς και είναι χρέος της Εκκλησίας η μέριμνα για τα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου,αλλά η αντιμετώπισή τους πρέπει να γίνεται με κριτήρια εκκλησιαστικά ,άρα ανιδιοτελή και φιλάνθρωπα και όχι με σκοπό τις δημόσιες σχέσεις και την αυτοπροβολή.
Eίναι λοιπόν ξεκάθαρο πως η συμμετοχή του πιστού λαού στα εκκλησιαστικά δρώμενα κάθε είδους είναι «συν θεώ» εκ των ων ουκ άνευ για την εξυγίανση της εκκλησιαστικής μας ζωής.Βέβαια, το κατ ουσίαν λυτρωτικό έργο της Εκκλησίας δεν έπαψε ποτέ να συντελείται μέσω των μυστηρίων της.Εκείνο που χρήζει θεραπείας και αναμόρφωσης είναι οι θεσμοί της οι οποίοι πλήττονται θανάσιμα από την απουσία του πιστού λαού στη λειτουργία τους.Έτσι, η εικόνα της Εκκλησίας είναι τόσο παραμορφωμένη που απομακρύνει αντί να ελκύει τον κόσμο.
Πώς όμως θα επέλθει η καλή αυτή αλλοίωση στα καθ’ημάς στρεβλά εκκλησιαστικά ήθη;Για να γίνει αυτό, ας θέσουμε κάποιες προϋποθέσεις:
α.Σεβασμός στην παράδοση της Εκκλησίας.Ας αναλογισθούμε πως εξέλεξε η Εκκλησία τον Απόστολο Ματθία και τους επτά Έλληνες διακόνους.Ποια αξία είχαν οι αγάπες και η κοινοκτημοσύνη στη ζωή της Εκκλησίας των Αποστολικών χρόνων; Ποια η θέση του Κυρίου μας, των Αποστόλων ,Πατέρων και ιεραρχών για τον πλούτο,την εξουσία,την ιεροσύνη;
β. Βαθειά κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων της μετανεωτερικής εξατομίκευσης και των συνεπακόλουθων υπαρξιακών της αδιεξόδων.
γ.Ώτα ευήκοα, για να αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες του ποιμνίου.
δ.Διάθεση για γενναίες υπερβάσεις, για να γίνει ξανά η Εκκλησία οδηγός της κοινωνίας προς την αλήθεια και όχι ουραγός, ζεμένη στο άρμα της παγκοσμιοποίησης , εκλιπαρώντας τους ισχυρούς της ημέρας.
Κλείνοντας αυτή την παρέμβαση θα ήθελα να επισημάνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων πως με το κείμενό μου αυτό δεν φιλοδοξώ να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον για την Εκκλησία μας ,ούτε να χρίσω τον εαυτό μου σωτήρα και αναμορφωτή της.Είναι γνωστό σε μας τους ορθοδόξους πως η σωτηρία της Εκκλησίας είναι έργο της Θείας Πρόνοιας η οποία εμπνέει και καθοδηγεί τον πιστό λαό.Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πιστεύω πως κάθε αλλαγή στον εκκλησιαστικό χώρο θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλής προσευχής, πολλής αγάπης για την Εκκλησία,ώριμου προβληματισμού και μακριά από κάθε δαιμονοποίηση.Δικιά μου φιλοδοξία είναι οι απλές αυτές σκέψεις, που διατυπώνω εδώ,να αγγίξουν και άλλες ευαίσθητες καρδιές ανθρώπων που πονούν για την Εκκλησία και που θα είναι περισσότερο έμπειροι από μένα στη διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων-λύσεων στην κατεύθυνση της διοικητικής της εξυγίανσης.
Ο Κύριος μας μάς έθεσε έναν κανόνα.Μας ζήτησε να γίνουμε τέτοιοι, που να μας βλέπει ο κόσμος και να δοξάζει τον Θεό.Η ευθύνη της Εκκλησίας να τιμήσει αυτή τη θεία εντολή δεν της επιτρέπει να αδιαφορεί για τα σκάνδαλά της.Η παύση των σκανδάλων προϋποθέτει εκκλησιαστικό έλεγχο τον σκανδαλοποιών θεσμών και των ανθρώπων της.Η ανεμπόδιστη έκφραση της βούλησης του εκκλησιαστικού σώματος, καθοδηγούμενη από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος,είναι η μόνη εγγύηση για πραγματικά αποτελεσματικό έλεγχο.Έτσι, για να δικαιώσουμε και την λαϊκή ρήση που θέλει κριτή και αφέντη το Θεό και δραγουμάνο του το λαό.ΑΜΗΝ.

ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Ο ΤΥΠΟΣ των ήλων
Το «θαύμα» της προπαγάνδας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ας μείνει για λίγο στην άκρη ο κ. Δούκας, που διερωτάται πώς τα καταφέρνουν οι μισθοδίαιτοι των 1.000 ευρώ, ας προσπεράσουμε και την άψη των Πανεπιστημίων, την ακρίβεια, τον Βγενόπουλο, τον Τατούλη και την εμμονή των Σουηδών να πληρώσουν... επιπλέον φόρους αρκεί να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος... Κι ας κάνουμε στάση σ' ένα θέμα που φωσφόριζε στο «Ποντίκι», και αφορά στο Κόσοβο και στην αμερικανική προπαγάνδα... «Το "θαύμα" της μετατροπής του σερβικού Κοσόβου σε αλβανικό -λέει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Νταϊάνα Τζόνστοουν- ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιας προετοιμασίας κέντρων, στα οποία συνεργάστηκαν κυβερνήσεις, στρατιωτικοί, πολιτικοί, σχεδιαστές και δημοσιογράφοι»... Αντιγράφουμε: «Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90,η CIA είχε οργανώσει ένα κέντρο εκπαίδευσης κοσοβάρων εθνικιστών και έναν ισχυρό μηχανισμό προπαγάνδας σε αλβανικό έδαφος. Εν συνεχεία, το 1999, όλη αυτή η δραστηριότητα μεταφέρθηκε στο έδαφος του Κοσόβου, στην αμερικανική βάση Καμπ Μπόντστιλ. Στόχος ήταν η προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχθεί το Κόσοβο ως νέο ευρωπαϊκό κράτος. Οσοι δημοσιογράφοι δεν ήταν συνεργάσιμοι απομακρύνθηκαν -ορισμένοι μάλιστα απολύθηκαν- από τις δουλειές τους. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο Ντέιβιντ Μπίντερ, ο οποίος έγραφε για τα Βαλκάνια στους "Νιου Γιορκ Τάιμς"» (...). Προσφάτως, μιλώντας σε Ευρωπαίους δημοσιογράφους στη Στοκχόλμη, η κυρία Τζόνστοουν αναφέρθηκε στην ψευδή εικόνα που μετέφεραν στη δυτική κοινή γνώμη Αμερικανοί κυρίως δημοσιογράφοι. Οπως ο Ρότζερ Κοέν, δημοσιογράφος της «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν», ο οποίος παρουσίαζε την εγκατάσταση της τεράστιας αμερικανικής στρατιωτικής βάσης Καμπ Μπόντστιλ ως «εθνική απελευθέρωση» του λαού του Κοσόβου. Η Νταϊάνα Τζόνστοουν αναφέρθηκε σε πρόσφατο άρθρο του Ρότζερ Κοέν, «Το νέο κράτος της Ευρώπης» και στις ιστορικές ανακρίβειες που περιείχε ως χαρακτηριστικό δείγμα της δυτικής προπαγάνδας. Ο Κοέν έγραφε ότι «ο πρώην δικτάτορας Μιλόσεβιτς σήμανε έναρξη του κύματος εθνικιστικών δολοφονιών των Σέρβων στις 24 Απριλίου 1987, όταν μετέβη στο Κόσοβο για να διακηρύξει ότι "θα ήταν προσβολή απέναντι στους προγόνους των Σέρβων κάθε υποχώρηση έναντι των Αλβανών"». Είναι άγνωστο, είπε η Τζόνστοουν, πού βρήκε ο Κοέν τα λόγια που αποδίδει στον Μιλόσεβιτς, το σίγουρο όμως είναι ότι δεν περιλαμβάνονταν στον λόγο που εκφώνησε εκείνη την ημέρα. Ο Μιλόσεβιτς είχε μεταβεί στην Πρίστινα όχι για τους σκοπούς που του αποδίδει ο Κοέν, αλλά για να συσκεφθεί με τους τοπικούς παράγοντες του Κομμουνιστικού Κόμματος για τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της περιοχής. «Πρόκειται για ψέμα», τόνισε η Αμερικανίδα δημοσιογράφος, η οποία έκλεισε την ομιλία της με τα λόγια του Αλντους Χάξλεϊ: «Θα μάθεις την αλήθεια, και η αλήθεια θα σε οδηγήσει στην τρέλα» *** Οταν η Δύση των «προοδευτικών» (Κλίντον, Φίσερ, Ντ' Αλέμα κ.ά.) εξετέλεσε τη ανθρωπιστική της αποστολή βομβαρδίζοντας τη Σερβία, η υφήλιος περίμενε με αγωνία τους μαζικούς τάφους στο Κόσοβο, αποτύπωμα της σερβικής θηριωδίας. Περνούσε ο καιρός, αλλά τίποτε. Τότε, Αμερικανοί αξιωματούχοι, Κοσοβάροι ιθύνοντες και λοιποί, έλεγαν ότι ο βαρύς χειμώνας και το χιόνι εμποδίζουν τις έρευνες για τους μαζικούς τάφους... Ηρθε η άνοιξη, πέρασε το καλοκαίρι αλλά δεν βρέθηκε τίποτε. Και το θέμα θα είχε ξεχαστεί, αν μια έρευνα της CIA δεν έλεγε ευθέως ότι ΔΕΝ υπάρχουν μαζικοί τάφοι στο Κόσοβο (υπάρχει σχετικό δημοσίευμα του Αλέξη Παπαχελά στο «Βήμα»)... Οσο για τις «σερβικές θηριωδίες» στο Κόσοβο, ένεκα των οποίων επενέβη η «διεθνής κοινότητα», υπάρχει ένα αδιάψευστο ντοκουμέντο σε μια από τις εκπομπές του Στέλιου Κούλογλου. Εκεί, λοιπόν, ευθέως ορισμένοι Αλβανοί Κοσοβάροι ομολογούσαν ότι οι ίδιοι προκαλούσαν, βάσει σχεδίου, τους Σέρβους (με επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, δολοφονίες κ.λπ.), ώστε να προκαλέσουν επέμβαση του σερβικού στρατού και της... διεθνούς κοινότητος *** Αλλά ποιος να τα θυμάται πια αυτά; Η «δουλειά» έγινε. Αυτό έχει σημασία... Και αν αύριο-μεθαύριο δούμε κάτι ανάλογο στη Μακεδονία ή στη Θράκη, ας μην αρχίσουμε τις «θεωρίες συνωμοσίας». Αυτά τα λένε οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους...

Τι συνέβη στη Μελίτη;

Επικοινωνιακά Μηνύματα (2ο)
Ολοκληρώνοντας την ανάλυση μας σχετικά με το πιο πρόσφατο ανακοινωμένο επικοινωνιακό τρίκ το οποίο έπεται της ανταλλαγής επιστολών ανάμεσα στους πρωθυπουργούς της Ελλάδος και της χώρας των Σκοπίων, θα ξεκινήσουμε με το να αναφέρουμε ποια ήταν η χρησιμότητα του όλου θέματος της Μελίτης Φλωρίνης όπως και θα αναφερθούμε στην σημασία άλλων κινήσεων οι οποίες ενώ είναι πολύ σημαντικές αποκρύπτονται από τον Ελληνικό λαό και πιθανότατα αυτόν της χώρας των Σκοπίων, ενώ το τι επικοινωνείται στο εξωτερικό παραμένει μη προσδιορισμένο.
Συγκεκριμένα, από το δήθεν ‘ διπλωματικά επικίνδυνο ’ θέμα της εορτής του προφήτη Ηλία στην Μελίτη της Φλώρινας, όπου λαβαίνει χώρα ετήσιο φεστιβάλ κουλτούρας και πολιτισμού των Βαλκανίων :Τα ΜΜΕ ανέφεραν και σχολίασαν :
1. ότι στην Μελίτη υπάρχει θέμα ‘ Μακεδονικής ’ μειονότητας και περιουσιών το οποίο αποδεικνύεται με την παρουσία χορευτικών και μουσικών συγκροτημάτων από την χώρα των Σκοπίων τα οποία παίζουν σλαβόφωνη μουσική κατόπιν προσκλήσεως των οργανωτών του πολιτιστικού φεστιβάλ.
2. ότι προσκαλούνται άτομα από την χώρα των Σκοπίων τα οποία συγγενεύουν με κατοίκους της Μελίτης, γεγονός το οποίο παρουσιάζεται ως περαιτέρω ένδειξη υπάρξεως της μειονότητας αυτής.
3. ότι άτομα ανώνυμα ( παρουσιάζονται στην τηλεόραση χωρίς ονοματεπώνυμο και ιδιότητα και φυσικά καμία εξακρίβωση στοιχείων ) αναφέρουν την βεβαιότητα τους για την ύπαρξη της μειονότητας αυτής στην Μελίτη και την Ελλάδα, αυτό-ονομαζόμενοι ‘ Μακεδόνες του Αιγαίου ’.
4. ότι κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου μέλη ακροδεξιάς ομάδας που ταυτίζεται με ναζισμό διαδήλωσαν στα σύνορα της Ελλάδας την αντίρρηση τους να εισέλθουν πούλμαν τα οποία φερόταν ότι μετέφεραν Σκοπιανούς διαδηλωτές / συγκροτήματα / της διασποράς, γεγονός το οποίο εκθέτει την Ελλάδα. Κατόπιν παρεμβάσεως του εισαγγελέα οι ‘ φανατισμένοι’ διαλύθηκαν ειρηνικά, και η πρόσβαση των Σκοπιανών επετράπη από την στιγμή εκείνη.
5. ότι οι Σκοπιανοί ήταν πάρα πολύ δυσαρεστημένοι διότι αναγκάστηκαν να περιμένουν δύο ώρες στα σύνορα καθώς γινόταν έλεγχος για την ασφάλεια των Ελλήνων και της ειρήνης αφού Σκοπιανοί είχαν δημοσίως απειλήσει με επεισόδια επί Ελληνικού εδάφους, γεγονός το οποίο για κάποιο λόγο αποτελεί μείον για την Ελλάδα.
Παίρνοντας το κάθε ένα σημείο μεμονωμένα θα εξηγήσουμε
α. τι επιδιώκουν τα ΜΜΕ να μεταδώσουν στον Ελληνικό λαό, και
β. γιατί το όλο θέμα της Μελίτης είναι κατασκευασμένο για επικοινωνιακούς λόγους.
« 1. ότι στην Μελίτη υπάρχει θέμα ‘ Μακεδονικής ’ μειονότητας και περιουσιών το οποίο αποδεικνύεται με την παρουσία χορευτικών και μουσικών συγκροτημάτων από την χώρα των Σκοπίων τα οποία παίζουν σλαβόφωνη μουσική κατόπιν προσκλήσεως των οργανωτών του πολιτιστικού φεστιβάλ.»Είναι ευρέως γνωστό ότι όταν διοργανώνεις ένα πολιτιστικό φεστιβάλ όπου λαβαίνουν μέρος διεθνή πολιτιστικά συγκροτήματα πρέπει κατ’ αρχάς να τα καλέσεις εσύ ενεργά ώστε να προγραμματίσουν να έρθουν στο φεστιβάλ σου και πολλές φορές τους προσφέρεις και χρηματική αμοιβή / φιλοξενία. Από την στιγμή που το συγκεκριμένο συγκρότημα δέχεται να συμμετάσχει ακριβώς γιατί είναι πολιτιστικό και αντιπροσωπεύει φολκλόρ της κουλτούρας / Έθνους του εξυπακούεται ότι όταν θα έρθει στην περιοχή σου που λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ θα χορέψει και θα τραγουδήσει και θα μιλήσει την γλώσσα, τα τραγούδια και τους χορούς του για τα οποία και το κάλεσες.Ύπαρξη τέτοιου συγκροτήματος που επισκέπτεται δεν συνεπάγεται σαφώς περιουσιακά και εδαφικά ή άλλου είδους Εθνικά θέματα διότι εάν αυτό συνέβαινε τότε όλη η υφήλιος θα είχε πρόβλημα καθότι έχουν θεαθεί σε διάφορες χώρες εμφανίσεις Ιρλανδικών, Κινεζικών, Αβοριγινών, Σαολίν, Αργεντινών, Ισπανικών, Ρωσσικών και άλλων συγκροτημάτων τα οποία εμφανώς χορεύουν τους παραδοσιακούς τους χορούς και ομιλούν την γλώσσα τους καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής του στην κάθε χώρα όπου διεξάγονται εκδηλώσεις. Δηλαδή, κάτι το οποίο είναι φυσιολογικό παρουσιάζεται διαστρεβλωμένα από τα ΜΜΕ προς δημιουργία φόβου, θυμού και εντυπώσεων.
« 2. ότι προσκαλούνται άτομα από την χώρα των Σκοπίων τα οποία συγγενεύουν με κατοίκους της Μελίτης, γεγονός το οποίο παρουσιάζεται ως περαιτέρω ένδειξη υπάρξεως της μειονότητας αυτής.»Και πάλι υπάρχει προσπάθεια εκφοβισμού μέσω παραπληροφόρησης και εσφαλμένης απόδοσης σοβαρότητας / επικινδυνότητας / αποδειξιμότητας ενός γεγονότος το οποίο αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο λόγω της πολυποίκιλλης κινήσεως πληθυσμών ανά την υφήλιο : Είναι πάρα πολύ λογικό και συμβαίνει σε όλα τα κράτη κατά συρροή και επανάληψη να προσκαλούνται συγγενείς διαφόρων Εθνικοτήτων και υπηκοοτήτων να επισκεφτούν τις οικογένειες τους σε κάποια χώρα ασχέτως αν οι οικογένειες αυτές που διαμένουν στην χώρα αυτή είναι γηγενείς, μετανάστες, της διασποράς, κλπ. Αυτό το φαινόμενο όμως δεν αποτελεί απόδειξη εδαφικού / Εθνικού / περιουσιακού δικαιώματος στην χώρα που επισκέπτονται ή διαμένουν ως μετανάστες / πρόσφυγες. Εάν αυτό αλήθευε τότε η παρέλαση των Ελλήνων κάθε 25η Μαρτίου στην Αστόρια της Ν. Υόρκης στις Η.Π.Α. ή οι εκδηλώσεις των απανταχού Ιρλανδών την επέτειο του Αγίου Πατρικίου με παρελάσεις κ. α. θα αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο ότι η Αστόρια είναι Ελληνική επικράτεια υπό κατοχή των Αμερικανών πλέον των 50 ετών και η Ιρλανδική επικράτεια είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και τα εδάφη της είναι κατεχόμενα από παραπάνω από 6 χώρες της Αμερικανικής Ηπείρου, της Ευρώπης και της Αυστραλίας. Αυτά χωρίς να αναφέρουμε τις άλλες εκδηλώσεις από Κινεζικές, Ιταλικές, κ.α. Εθνικές ομάδες.
«3. ότι άτομα ανώνυμα ( παρουσιάζονται στην τηλεόραση χωρίς ονοματεπώνυμο και ιδιότητα και φυσικά καμία εξακρίβωση στοιχείων ) αναφέρουν την βεβαιότητα τους για την ύπαρξη της μειονότητας αυτής στην Μελίτη και την Ελλάδα, αυτό-ονομαζόμενοι ‘ Μακεδόνες του Αιγαίου’ .»Κατ’ αρχάς ο όρος ‘ Μακεδόνας του Αιγαίου’ αποτελεί γεωγραφικό οξύμωρο το οποίο αν και θα μπορούσε να είναι απλώς απόδειξη της γελοιότητας και αυθαιρεσίας των ανθρώπων που σχεδιάζουν αυτή την προπαγάνδα, στην ουσία είναι μία έμμεση αλλά πολύ σαφής απόπειρα να αναδείξουν έναν όρο ο οποίος είναι συνδεδεμένος με συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας και των κατοίκων της ( δηλαδή, ένας όρος μιάς υποδιαίρεσης ) σε έναν όρο ο οποίος είναι ενός συνόλου με υποδιαιρέσεις, όπως π.χ. η Ελλάδα είναι ένας όρος που περιέχει τις υποδιαιρέσεις Κρήτη, Κυκλάδες, Ήπειρος, Θράκη, κλπ.Τα άτομα τα οποία παρουσιάζονται να το ισχυρίζονται αυτό δεν δίνουν καμία απόδειξη πέρα των λόγων τους για την ύπαρξη τους και ούτε φυσικά και τους ζητείται από τα ΜΜΕ που τους δίνουν πλήρη κάλυψη. Μετά από τηλεφωνική μου έρευνα στους ντόπιους της Μελίτης πληροφορήθηκα ότι μία πολύ μικρή ομάδα ατόμων δυσαρεστημένα ή σε δύσκολη θέση από το κυβερνών κόμμα δηλώνουν τα παραπάνω έναντι αμοιβής. Επίσης πληροφορήθηκα ότι ακόμα και με αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολο για τα ΜΜΕ / κανάλια να βρούν ανθρώπους που θα κάνουν έστω και ανώνυμα αυτές τις δηλώσεις και ‘ τους κυνηγούν να τους βρούν σα λύκοι’ όπως μου ειπώθηκε κατά λέξη.Όταν ρώτησα άτομο της μη κρατικής ραδιοφωνίας της περιοχής γιατί δεν αναφέρει όλα αυτά τα πράγματα, μου απάντησε ότι το ΕΣΡ ( Εθνικό Συμβούλιο ..) έχει απαγορεύσει σε όλους τους τοπικούς σταθμούς εκτός του κρατικού να σχολιάζουν ή να αναφέρουν οτιδήποτε δεν εμπίπτει στις αυστηρά καλλιτεχνικές / αθλητικές κατηγορίες.
«4. ότι κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου μέλη ακροδεξιάς ομάδας που ταυτίζεται με ναζισμό διαδήλωσαν στα σύνορα της Ελλάδας την αντίρρηση τους να εισέλθουν πούλμαν τα οποία φερόταν ότι μετέφεραν Σκοπιανούς διαδηλωτές / συγκροτήματα / της διασποράς, γεγονός το οποίο εκθέτει την Ελλάδα. Κατόπιν παρεμβάσεως του εισαγγελέα οι ‘ φανατισμένοι’ διαλύθηκαν ειρηνικά, και η πρόσβαση των Σκοπιανών επετράπη από την στιγμή εκείνη.»Κατ’ αρχάς, αυτό δεν θα είχε συμβεί εάν από τα Πανελληνίας και διεθνούς εμβέλειας ΜΜΕ δεν είχε καλλιεργηθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδος μία τρομοκρατία ότι το φεστιβάλ το οποίο γίνεται στην Μελίτη πρόκειται να έχει οποιοδήποτε άλλο χαρακτήρα ή επικινδυνότητα από το αντικειμενικό, ακίνδυνο πολιτιστικό του προφίλ.Κατά δεύτερον, στηλιτεύεται το συνταγματικό δικαίωμα του οποιουδήποτε Έλληνα ασχέτως πολιτικού προσανατολισμού να διαδηλώνει ειρηνικά την πρόθεση του. Εάν και εφ’ όσον η διαδήλωση των ανθρώπων αυτών αποτελείτο μόνο από προβολή συνθημάτων δια βοής δεν είχε κανείς δικαίωμα να τους διαλύσει.Κατά τρίτον, η συγκεκριμένη ομάδα με τις ενέργειες της χρωματίζει και τρομοκρατεί τους υπόλοιπους φιλελεύθερους Έλληνες στο να παραμείνουν άεργοι ( όχι μέσω διαδηλώσεων, αλλά μέσω των οδών που πραγματικά μετρούν και που η συγκεκριμένη ομάδα ακροδεξιών σαφέστατα δεν έχει ακολουθήσει ) και να μην προασπίσουν τα ανθρώπινα τους δικαιώματα από φόβο να μην χαρακτηριστούν ολοκληρωτικοί, χουντικοί ή φασίστες.Είναι απορίας άξιον γιατί δόθηκε δημοσιότητα στην συγκεκριμένη ομάδα και τις πράξεις της ενώ όλη η υπόλοιπη ευρύτατη δραστηριότητα των Ελλήνων εντός και εκτός των συνόρων η οποία είναι ειρηνική και φιλελεύθερη διδάσκοντας τον σωστό τρόπο υπερασπίσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων ( μέρος των οποίων είναι και οι Μακεδόνες ) παραμένει αδημοσίευτη και απρόβλητη παρ’ όλα τα επανειλημμένα δελτία τύπου σε όλα τα προαναφερόμενα κανάλια τα οποία είναι φορείς πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής, αντι-θρησκευτικής και αντι-εθνικής προπαγάνδας.Επίσης είναι απαράδεκτο να επικρίνεται Ελληνικός πληθυσμός για την επιλογή του να μην θέλει συγκεκριμένα στοιχεία να εισέρχονται στην χώρα του, γεγονός το οποίο αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του όπως είναι και για κάθε πληθυσμό χώρας. Δικαίωμα που διαφαίνεται να προασπίζεται στις περιπτώσεις κλεισίματος των συνόρων για προστασία από τρομοκρατία που λαμβάνουν χώρα στα σύνορα των Η.Π.Α. και του Ηνωμένου Βασιλείου.
«5. ότι οι Σκοπιανοί ήταν πάρα πολύ δυσαρεστημένοι διότι αναγκάστηκαν να περιμένουν δύο ώρες στα σύνορα καθώς γινόταν έλεγχος για την ασφάλεια των Ελλήνων και της ειρήνης αφού Σκοπιανοί είχαν δημοσίως απειλήσει με επεισόδια επί Ελληνικού εδάφους, γεγονός το οποίο για κάποιο λόγο αποτελεί μείον για την Ελλάδα.»Το πώς αισθάνεται κάποιος ο οποίος θέλει να εισέλθει σε μία ξένη χώρα, η οποία θέλει να προασπίσει την ειρήνη και την τάξη εντός των συνόρων της και για αυτό ακολουθεί συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας τα οποία είναι τυπικά και δεν παραβαίνουν κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, είναι άνευ σημασίας και δεν αποτελεί κανενός είδους πολιτικό επιχείρημα ή είδηση. Η προβολή ανθρώπων που γκρινιάζουν στον φακό γιατί έπρεπε να αποδείξουν όπως κάθε αλλοδαπός ότι δεν πρόκειται να προκαλέσουν εγκληματικές ενέργειες εντός των Ελληνικών συνόρων είναι απλώς μία λαβή για να θυμώσει αδίκως ένας λαός.Εάν το πώς αισθάνεται και τι σχόλια έχει να κάνει αυτός ο οποίος υπόκειται σε έλεγχο στα σύνορα μιάς χώρας έχει βαρύτητα, τότε θα έπρεπε να καταργηθούν όλοι οι άκρως ταπεινωτικοί και προσβλητικοί έλεγχοι που υπόκεινται τουρίστες στα σύνορα του Ηνωμ. Βασιλείου και της Αμερικής, καθώς και σε κάθε αεροδρόμιο όπου κατάσχονται προσωπικά είδη όπως αρώματα και νυχοκόπτες και δημοσιοποιούνται προσωπικά είδη τα οποία αποτελούν παραβίαση της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας ενός ατόμου.
Βλέπουμε με αυτή την ανάλυση ότι το όλο θέμα της Μελίτης αποτελεί μία ειδησεοθηρική και προβοκατόρικη διαστρεβλωμένη παρουσίαση μίας απλής πολιτιστικής γιορτής γεγονός που καθιστά όλους τους παράγοντες προβολής των ρεπορτάζ αυτών ( ρεπόρτερ, σχολιαστές, παραγωγοί, αρχισυντάκτες ,διευθυντές σταθμών, ιδιοκτήτες καναλιών, κ.α. ) καθώς και των κρατικών φορέων που το επέτρεψαν να προβάλλεται κατά την διάρκεια μίας ολόκληρης εβδομάδος πολεμοκάπηλους, αντι-ειρηνιστές, ανθέλληνες και υπονομευτές της ευημερίας και ειρήνης του λαού του κράτους των Σκοπίων και όχι μόνο. Λόγω έκτασης θα αναφερθούμε στο θέμα της απόκρυψης ή υποτονισμού στοιχείων πολύ σημαντικών σε σχέση με το όλο θέμα των Σκοπίων την επόμενη φορά.
Posted by Olga G. Yeritsidou

Κώστας Μόντης...Για να μην ξεχνούμε,κάθε φορά που ξερνούμε.

Και τι θα γίνει τώρα,

θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια

που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,

θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια

που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και

λεμονανθούς και μαργαρίτες,

θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά

των παιδιών μας

με τις ελληνικές σημαίες,

θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό

σκουφί του Γυμνασίου

με την «Ένωση» στο γείσο,

θα πετάξουμε το χάρακά τους

και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο

που ‘γραφαν «Ένωση»;

Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

(ΚΥΠΡΟΣ 1974-1976, Β,605)

ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

NOIAZOMAI ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ
www.noiazomai.net ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, ΓΟΝΕΩΝ & ΠΟΛΙΤΩΝ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
26/11/2007

ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ – ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΡΩΣΙΑΣ
ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Με πρωτοσέλιδη ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απαντά η Τουρκία, μέσα από το κύριο θέμα της φιλοϊσλαμικής εφημερίδας GUNES, λίγες μέρες μετά τα «φακίρικα» με τις φλόγες και τις κορδέλες του Αγωγού που εγκαινιάστηκε στον Έβρο, υπό το σιδηρούν όμμα Αμερικανού Υπουργού!
Πιο συγκεκριμένα, την περασμένη Τετάρτη στις 21 Νοεμβρίου (ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!!!), η εφημερίδα, που υποστηρίζει τον Ερντογάν, δημοσίευσε με περισσό θράσος τον ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ως απάντηση στους Χάρτες σχηματισμού ανεξάρτητου Κουρδιστάν! Βεβαίως κάτι τέτοιο θα είχε νόημα εάν στον παρουσιαζόμενο χάρτη υπήρχε αναφορά μόνο στην Κουρδική Περιοχή!
Αλλά εδώ πρόκειται για καθαρά ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ, ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΥ!!! Αφού ο χάρτης είναι ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΣ μαρτυρώντας ότι δεν πρόκειται για πρόχειρη, αλλά για γεωστρατηγική εργασία, επεξεργασμένη από Επιτελείο «ειδικών»!

Ειδικότερα, από πλευράς ελληνικού ενδιαφέροντος, περιλαμβάνει την ολοκληρωτική ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα τους βαθύτερους στόχους του παράνομου «τουρκοκυπριακού» προγεφυρώματος και της συνεχιζόμενης παράνομης ύπαρξης 40.000 φασιστικού τουρκικού στρατού στα κατεχόμενα!!!
Ο επιθετικός Χάρτης περιλαμβάνει την κατάληψη της Κρήτης (στρατηγικού στόχου) για την εκμηδένιση της αεροπορικής και πυραυλικής προστασίας των Δωδεκανήσων και του Νότιου Αιγαίου, καθώς και την απομόνωση της Κύπρου!
Και ακόμη:
Κατάληψη Δωδεκανήσου (Ρόδου, Καρπάθου, Κω και υπόλοιπα νησιά)!!!
Κατάληψη Νήσων Ανατολικού Αιγαίου (Χίος, Λέσβος, Λήμνος)!!!
Κατάληψη Κυκλάδων (ακόμη και της Άνδρου που ελέχγει τον βασικό δίαυλο Καφηρέα, σε απόσταση βολής από Εύβοια & Αθήνα)!!!
ΥΠΟ ΠΛΗΡΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!!! (για τέλεια απομόνωση της κοιμώμενης Ρωσίας)
Κατάληψη ΘΡΑΚΗΣ!!! (κατά μήκος του τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου – παρεμπόδιση-κατάληψη του Πετρελαιαγωγού Πύργου-Αλεξανδρούπολης– εξουδετέρωση της ρωσικής παράκαμψης των Στενών)!!!
ΚΑΤΑΛΗΨΗ Ανατολικής - Κεντρικής ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (Θεσσαλονίκη, Κιλκίς, Σέρρες, Δράμα, Καβάλα, Θάσος, Άγιον Όρος)!!!

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΑΔΟΣ & ΚΥΠΡΟΥ, όπως αποκωδικοποιούνται από τον ΧΑΡΤΗ, εξηγούν απόλυτα τις συνεχείς τουρκικές διεκδικήσεις, παραβιάσεις και εισβολές:
Η Εισβολή στην Κύπρο και η συνεχιζόμενη Κατοχή, με διατήρηση επιθετικού τουρκικού στρατού!
Η Εισβολή στα Ύμια και η έμπρακτη αμφισβήτηση του καθεστώτος των Δωδεκανήσων και των συνόρων στο Αιγαίο!
Η συνεχής παραβίαση του εναέριου και θαλάσσιου εθνικού μας χώρου!
Οι συνεχείς προκλητικές αερομαχίες, κατόπιν ελληνικών αναχαιτίσεων των τούρκων εισβολέων!
Η δημόσια τουρκική διεκδίκηση επί του μισού Αιγαίου!
Οι προκλητικές αεροναυτικές ασκήσεις της Τουρκίας με σενάρια αποκλεισμού ελληνικών νήσων!!!
Η «απαγόρευση» άντλησης κοιτασμάτων πετρελαίου εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε διεκδικούμενες(«αμφισβητούμενες») από τους Τούρκους περιοχές!!!
Η απαίτηση επιβιβάσεως Τούρκων Αξιωματούχων σε πλοία Επιστημονικών Ερευνών στο Αιγαίο και η απαίτηση αίτησης Τουρκικής Αδείας!!!
Η δημόσια διεκδίκηση επί 937 ελληνικών βραχονησίδων!!!
Η δημόσια διεκδίκηση επί της Γαύδου!
Το «Αιτία Πολέμου» σε περίπτωση διεύρυνσης των χωρικών υδάτων και άρα εκμεταλλεύσεως της υποθαλάσσιας κυριαρχίας-πλούτου!
Η Τουρκική Επιχείρηση ταυτόχρονης οργανωμένης αποστολής εκατοντάδων λαθρομεταναστών με τουρκικά πλοιάρια, για εξουθένωση της θαλάσσιας αστυνόμευσης και προσοχής!
Η συστηματική προσπάθεια τουρκοποίησης της Θράκης και της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας!
Η προσπάθεια ανοίγματος θέματος «μειονότητας» σε Κω και Ρόδο!!! (νησιά στόχος)
Η οργανωμένη και συστηματική στήριξη των διεκδικήσεων των Σκοπίων επί της λοιπής Μακεδονίας!

Ο ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ, που σχεδιάστηκε από Επιτελείο «ειδικών», αποκρυπτογραφεί ταυτόχρονα τον μεγάλο ΜΥΣΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ & ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ & ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ, αφού είναι πλέον υπερπολύτιμα και εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, με μεγάλο οικονομικό και γεωστρατηγικό όφελος, καθώς η τιμή του πετρελαίου που έχει αγγίξει από τα 20, τα 100 δολάρια το βαρέλι, έχει αλλάξει ριζικά τα πράγματα!!!

ΣΤΟΧΟΣ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ & ΚΥΠΡΟΥ Χαρακτηριστικό είναι ότι με τον ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ, όλα τα Πετρέλαια και οι Αγωγοί, από τη Μοσούλη, ως το μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου της Επανομής Θεσσαλονίκης και από τον Αγωγό Πύργου- Αλεξανδρούπολης έως τα κοιτάσματα της ζώνης Θάσου και ιδιαίτερα των «απαγορευμένων» υποθαλάσσιων περιοχών της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μέχρι τα μεγάλα κοιτάσματα του Ανατολικού Αιγαίου – Δωδεκανήσου- Γαύδου – Γαυδοπούλας, καθώς και όλη η υποθαλάσσια πετρελαιοφόρα περιοχή της Νότιας και Ανατολικής κυπριακής λεκάνης, «ΠΕΡΝΟΥΝ» βάση του χάρτη ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ, ως στρατηγικός στόχος!!!

Ο Χάρτης αυτός, ως προς το ελληνικό του μέρος, έχει πρόδηλα την υποστήριξη της μέχρι τώρα Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ, που δικαιώνει και ενθαρρύνει πολιτικά και στρατιωτικά τις τουρκικές διεκδικήσεις εναντίον του αέρα, της στεριάς και της θάλασσας του Ελληνισμού από το 1974 έως τώρα, ενώ στρέφει την Τουρκία Δυτικά (αφού θα την αποκόψουν Ανατολικά) κυρίως για να ελέγξουν μέσω των Τούρκων την ΚΑΘΟΔΟ ΤΩΝ ΧΡΥΣΟΦΟΡΩΝ πλέον ΡΩΣΙΚΩΝ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΤΑΝΚΕΡΣ!

Η Τουρκία θα επιχειρήσει ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗ ΡΩΣΙΑ και να ακυρώσει τον Αγωγό Πύργου- Αλεξανδρούπολης στην ευαίσθητη Θράκη, για την οποία στελεχώθηκε με «ειδικούς» η Αμερικανική Πρεσβεία στην Ελλάδα!

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, είναι λοιπόν υποχρεωμένη ενώπιον των εξελίξεων - 1ον να καταδικάσει ρητά και δημόσια τον Χάρτη και να στείλει Επίσημη Προειδοποίηση στην Τουρκία θέτοντάς την σε προσωρινό ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΟΠΛΩΝ - 2ον να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ρητά ΤΟΝ ΕΝΑΕΡΙΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, τα 10 ν. μίλια και το νόμιμο δικαίωμα άμυνας των ελληνικών νήσων, που απειλούνται επίσημα με κατάληψη, όπως φανερώνει και ο ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ που δημοσίευσε η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα GUNES - 3ον να διακηρύξει τη μη ύπαρξη «Τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη κατά το πνεύμα και γράμμα της Λοζάνης - 4ον να επιβάλει την άμεση στρατιωτική εκκένωση της κατεχόμενης Κύπρου από τον Τουρκικό Στρατό Κατοχής, που συνεχίζει να εξοπλίζεται προκλητικά με αμερικανικά όπλα!!! (Μια προσφυγή της Κύπρου για αυτό το τελευταίο θα γονάτιζε δύο προϋπολογισμούς των ΗΠΑ μαζί, διότι πρόκειται για συνέργεια κατ΄ εξακολούθησην!!! Ενώ χάρη στα αμερικανικά όπλα είναι αναγκασμένες να απασχολούνται εκεί επί τριάντα χρόνια δαπανηρές δυνάμεις του ΟΗΕ!!!)

Η ΡΩΣΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, οφείλει να ανακαλέσει προσωρινά τον Πρεσβευτή της, σε ένδειξη αποφασιστικότητας για τον ΧΑΡΤΗ ΤΕΛΕΙΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ της Ρωσίας, με σκοπό την πλήρη οικονομική και γεωπολιτική εξουδετέρωση της κοιμωμένης Άρκτου!

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, οφείλει 1ον να εξοπλίσει με ομπρέλες υπερσύγχρονων Αντιαεροπορικών και Αντιπυραυλικών Πυραύλων όλα τα Νησιά του Αιγαίου, με συμπαραγωγή στην Ελλάδα και ανάπτυξη υπερσύγχρονης αμυντικής τεχνολογίας – 2ον να διατηρεί ετοιμοπόλεμα υπερσύγχρονα Αμυντικά Σμήνη Πολεμικών Αεροσκαφών σε έδαφος τρίτων χωρών για τη στήριξη της ειρήνης και την άμεση ανταπόδοση πολλαπλασίου σε ισχύ χτυπήματος σε περίπτωση Τουρκικής Απειλής, από ένα παρανοϊκό μάλιστα Στρατιωτικό Κατεστημένο που δεν ελέγχεται πολιτικά από κανέναν στην Τουρκία και δρα αυτοβούλως, ενώ έχει ήδη τυπική εξουσιοδότηση για Επίθεση κατά της Ελλάδος, υπό το πρόσχημα της επεκτάσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων – 3ον να συνυπογράψει με την Κύπρο συμφωνία ισχυρής στρατιωτικής συνδρομής από ξένα ευρωπαϊκά αεροπλανοφόρα, τα οποία σε ώρα κρίσης θα τοποθετηθούν παρά τω πλευρώ της Κύπρου, στα πλαίσια του Ενιαίου Αμυντικού (& νέου ΕυρωΜεσογειακού) Δόγματος… - 4ον να προχωρήσει σε συμπαραγωγή στην Ελλάδα νέου εξελιγμένου πολεμικού αεροσκάφους με προδιαγραφές απόλυτα ταυτόσημες με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του δικού μας πεδίου δράσης και άμυνας–ανταπόδοσης! – 5ον να προχωρήσει σε σχεδιασμό και ναυπήγηση στην Ελλάδα υπερσύγχρονων πολεμικών «αόρατων» πλοίων – 6ον δημιουργία καθολικής Παλλαϊκής Άμυνας (& Λαϊκής Πολιτικής Προστασίας) με συμμετοχή, εκπαίδευση και ενεργοποίηση όλου του πληθυσμού σε όλη την επικράτεια, με τη βοήθεια τακτικού Ειδικού Μαθήματος (Πολιτικής Προστασίας) σε όλα τω Σχολεία, όλων των Βαθμίδων της Χώρας – και τέλος 7ον να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ΕυρωΜεσογειακής Συμμαχίας, που θα οδηγήσει στη συγκρότηση ισχυρού πολεμικού στόλου, ο οποίος και εξασφαλίζει μέσα στην ιστορία το τελικό αποτέλεσμα…

Η ΕΚΔΟΣΗ-ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ, ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, μόνο τυχαία, αφελής ή αστεία δεν μπορεί να θεωρηθεί!
Πρόκειται για σαφή, ουσιαστικό και προαποφασισμένο στρατιωτικό σχεδιασμό του Νεοκεμαλικού Στρατιωτικού Φασισμού, που δεν μπορεί να υποφέρει την οριστική αυτονόμηση, αποκοπή και ανεξαρτητοποίηση τελικά του Κουρδιστάν και στρέφεται ήδη εναντίον Ρωσίας, Ελλάδος και Κύπρου, εστιάζοντας εκεί τον μεγάλο ένοχο αντιπερισπασμό του…

Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία και την αλλαγή Συνόρων και Συνθηκών που υπαγορεύουν οι νέοι αγωγοί και σχεδιάζονται στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή με ορίζοντα το 2013 (όπως ισχυρίζονται και τα Σκόπια που επιδιώκουν από τώρα την «απόδοση» της Μακεδονία μας το 2013 με νέα Συνθήκη «Βουκουρεστίου»!!!), η τουρκική επίθεση θα έχει νόημα να πραγματοποιηθεί από το 2008 έως το 2013, με πλέον κρίσιμη περίοδο τον Αύγουστο του 2008!!! (Αυτό δείχνει και η εσπευσμένη έκδοση του χάρτη…)
Της επιθέσεως θα επιχειρηθεί λογικά εσωτερική αποσταθεροποίηση της χώρας, όπως έγινε πειραματικά το καλοκαίρι με την Οργανωμένη Επιχείρηση Εμπρησμών και την Καταστροφή Πελοποννήσου και Αθήνας, τον εγκλωβισμό δεκάδων χωριών, την παράλυση και αιφνιδιασμό του κρατικού μηχανισμού από τα διαδοχικά και αδιάκοπα ταυτόχρονα μέτωπα φωτιάς και τις εκατοντάδες στρατιωτικές αποστολές διάσωσης που απαιτήθηκαν, απορροφώντας όλη την ψυχική ισχύ και μέριμνα της χώρας!!!

Φυσικά, μια τουρκική επίθεση για την πραγμάτωση του Χάρτη, θα οδηγήσει τελικά στην πλήρη, απόλυτη και τελειωτική διάλυση της Τουρκίας, αφού θα προκαλέσει ταυτόχρονη κουρδική εξέγερση, ελληνική σφοδρή αντεπίθεση και ρωσική κάθοδο στο Βόσπορο για την απελευθέρωση των Στενών και του διάπλου του Ελλησπόντου!

ΤΟ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, μπροστά στην ρητή απειλή και την έκδοση του ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ, θα απαντήσει προσεχώς με μια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, που θα απογειώσει το ηθικό του Ελληνισμού και θα ανατρέψει ριζικά τα ενάντια σχέδια!

Η αποτελεσματική ΙΣΧΥΡΗ ΑΜΥΝΑ (παιδεία-Ιστορία, Πίστη, γνώση, εκπαίδευση, φρόνημα, δυνάμεις, θέληση) αποτελεί το «Φυλακτό της Ειρήνης»!

ΑΜΥΝΑ = ΙΣΧΥΣ
(το ΙΣ. Χ. Υ. Σ. ερμηνεύεται και ΙησούΣ Χριστός – Υιός - Σωτήρ)

Με εκτίμηση
www.NOIAZOMAI.net
Κωνσταντίνος Κάλφας

noiazomai@msn.com

Κιν. 69790 85538

Σαϊεντολόγοι-γυρολόγοι

Για να γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από τις "αγνές προθέσεις" των προσώπων περί ων ο λόγος...

Για το πρόβλημα της ελληνικότητας

Το κείμενο αυτό περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Ελληνικότητα και «διανόηση»” των Θεοδωράκη και Κοντογεώργη (Εκδόσεις «ΙΑΝΟΣ»)Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε στην Θεσσαλονίκη ένα βιβλίο που χαρακτηρίζει ανάμεσα σε άλλους τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Γιάννη Ρίτσο ως νεκρόφιλους… Έγινε μάλιστα η πανηγυρική παρουσίασή του με την συμμετοχή στο πάνελ πολλών παραγόντων της πνευματικής ζωής της συμπρωτεύουσας σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ.Ποιοι να είναι οι άνθρωπο αυτοί στ’ αλήθεια και ποιος ο συγγραφέας και πώς έφτασαν στο σημείο να σκέφτονται τόσο απαξιωτικά για δυο σύγχρονους Έλληνες ποιητές, που αποδεδειγμένα εκτιμά και αγαπά μια μεγάλη μερίδα του λαού μας και που το έργο τους συνδέεται τόσο στενά με την ουσία και την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας;

Σκέφτομαι ότι για να φτάσουμε σ’ ένα τόσο ακραίο σημείο, αυτό σημαίνει ότι η αμφισβήτηση για ό,τι θεωρούσαμε πως εκφράζει την ιδιαιτερότητά μας ιδιαίτερα μέσα στον ευαίσθητο χώρο της πνευματικής και καλλιτεχνικής μας δημιουργίας, έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ποιο είναι αλήθεια, το κοινό γνώρισμα του Ελύτη και του Ρίτσου; Ασφαλώς είναι η ελληνική γλώσσα, το ελληνικό ήθος, η παρουσία του ελληνικού χώρου και χρόνου στο έργο τους σε συνδυασμό με τη γνώση και την αγάπη στην ιστορική παράδοση και τις πολιτιστικές αξίες του ελληνικού λαού. Αν τα χαρακτηρίσουμε όλα αυτά με μια λέξη, τότε η λέξη αυτή είναι: ελληνικότητα.

Στην ίδια γραμμή της σύγκρουσης με την ελληνικότητα έχει σχηματισθεί από καιρό ένα άτυπο μέτωπο που κατάφερε να κυριαρχήσει σε ορισμένους ευαίσθητους τομείς όπως είναι η Παιδεία, ο Πολιτισμός και τα Μέσα ενημέρωσης και που ένα από τα προβεβλημένα του σημεία είναι και το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικο΄, που αποκαλύπτει την πρόθεση των κύκλων αυτών να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές ξεκινώντας ακόμα και από το δημοτικό σχολείο!

Τι είναι στ’ αλήθεια, αυτό που προβάλλουν απέναντι στην ελληνικότητα και τι σημαίνει εκσυγχρονισμός; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να εξετάσουμε τι είναι η ελληνικότητα, ποιο είναι το περιεχόμενό της, πώς εκφράστηκε και ποια η σημασία της σήμερα.

Σε αντίθεση με την εθνικότητα, που στον σύγχρονο κόσμο συνδέεται άρρηκτα με το κράτος, όπου η υπήκοοι μπορεί και να μην συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο αποκλειστικό γνώρισμα, αντίθετα η ελληνικότητα ενώνει τα μέλη της με ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στον χρόνο. Αυτό φυσικά δεν είναι αποκλειστικά γνώρισμα των Ελλήνων αλλά όλων των λαών.

Στην δική μας περίπτωση το κυρίαρχο γνώρισμα είναι η ελληνική γλώσσα, που έδειξε μια πρωτοφανή αντοχή στον χρόνο και χρησίμευσε σε όσους την μιλούσαν σαν ένας συνδετικός ιστός που βοήθησε στη διαιώνιση διαφόρων μορφών κοινωνικής ζωής, κοινής θρησκευτικής πίστης όπως η ορθοδοξία, κοινής πολιτιστικής παράδοσης, καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης και κατά συνέπεια κοινής συλλογικής συνείδησης, έστω και αν κάποτε κάτω από ορισμένες συνθήκες αυτό ήταν δύσκολο να εκδηλωθεί και να μορφοποιηθεί.

Ο Γιώργος Κοντογιώργης προσθέτει και ένα άλλο καίριο χαρακτηριστικό στοιχείο, το ελληνικό ανθρωποκεντρικό σύστημα, όπως το ονομάζει, που το βλέπει να μεταλλάσσεται στο νεότερο ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα μεγάλης κλίμακας.

Στο κεφάλαιο «Το έθνος ως ελευθερία» πιστεύω ότι φτάνει στην ουσία της διαφοράς που χωρίζει σήμερα τις δυο σχολές σκέψης γύρω από την έννοια «έθνος». Γιατί αναφερόμενος στις ιστορικές ρίζες του ελληνικού έθνους, το συνδέει με την συγκρότηση του κοινωνικού ανθρώπου με όρους ελευθερίας σαν ένα κύριο χαρακτηριστικό του ανθρωποκεντρισμού, κάτι που θεωρεί ως ένα καθαρά ελληνικό γνώρισμα. Από την εποχή των κρητομυκηναϊκών χρόνων έως τις παρυφές του 20ού αιώνα.

Έχοντας ως πρότυπο τα Ευρωπαϊκά δεδομένα από τον Μεσαίωνα έως τους νεότερους χρόνους, δεν διακρίνουμε το πολιτισμικό χάος που χωρίζει τον ελληνικό από τον ευρωπαϊκό κόσμο. Γιατί εκεί είχαμε δεσποτικές, φεουδαλικές εξουσίες, όπου οι μεγάλες ανθρώπινες μάζες ήταν δουλοπάροικοι χωρίς ελευθερία και δίχως δική τους ταυτότητα και επομένως δυνατότητα έκφρασης σε όλους τους τομείς και φυσικά στον πολιτισμό.

Πράγματι η ιστορία μάς διδάσκει ότι τόσο στο δουλοκτητικό σύστημα οι δούλοι όσο και στο φεουδαρχικό οι δουλοπάροικοι δεν δημιούργησαν δική τους τέχνη. Μέσα σ’ αυτά τα κοινωνικά συστήματα η Τέχνη υπήρξε προνόμιο των κυρίαρχων τάξεων.Τότε πώς εξηγείται το φαινόμενο της ελληνικής δημοτικής ποίησης και του δημοτικού τραγουδιού; Και μόνο αυτό αποδεικνύει ότι οι Έλληνες δεν είχαν μεταβληθεί ούτε σε δούλους ούτε σε δουλοπάροικους, αφού είχαν τη δυνατότητα να δημιουργούν έργα τέχνης.Η ποιότητα της Ποίησης όσο και της Μουσικής σε ένα είδος Τέχνης, της δημοτικής, αποδεικνύει ότι το καλλιτεχνικό επίπεδο τόσο των ανώνυμων δημιουργών όσο και εκείνων που ήσαν οι αποδέκτες αυτών των έργων δεν υπολείπεται από εκείνο που χαρακτηρίζει τα μέλη μιας ελεύθερης κοινωνίας που έχει την ευχέρεια να καλλιεργεί τον ποιητικό λόγο, καθώς και τα στοιχεία της μουσικής παράδοσης.Στην περίπτωση των δημοτικών μας τραγουδιών η γλώσσα είναι η ελληνική, η δε μουσική έχει τις ρίζες της στους βυζαντινούς χρόνους και ίσως και πιο μακριά. Πράγματι η συνάφεια μεταξύ της βυζαντινής μουσικής και της δημοτικής είναι ολοφάνερη. Άλλωστε και οι δυο βασίζονται στις ίδιες μουσικές κλίμακες. Και όταν μιλάμε για κλίμακα στη μουσική εννοούμε ένα είδος ηχητικού σκελετού, που όπως ο ανθρώπινος, διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική μορφή του σώματος. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο παρατηρούνται όλα αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά που συναντιώνται και στη σύγχρονη περίοδο λόγω ακριβώς της ύπαρξης συγγενικών μουσικών κλιμάκων και φέρνουν τόσο κοντά τη σύγχρονη λαϊκή μας μουσική τόσο στα δημοτικά όσο και στα βυζαντινά ακούσματα.Από πού όμως προήλθαν οι βυζαντινές μουσικές κλίμακες; Και αν όντως αποτελούν συνέχεια των αρχαίων ελληνικών, τότε ποια θα πρέπει να υπήρξε η σχέση ανάμεσα στην αρχαία ελληνική και τη βυζαντινή μουσική; Ώστε βλέπουμε να υπάρχει πέραν της ελληνικής γλώσσας και μία άλλη σταθερά, αυτή της μουσικής από την αρχαιότητα έως σήμερα με σταθμούς το Βυζάντιο και την δημοτική μουσική των χρόνων της Οθωμανοκρατίας έως της παρυφές του 20ού αιώνα.Δεν θα έπρεπε λοιπόν να προβληματίσει τους Έλληνες επιστήμονες ιστορικούς το φαινόμενο του δημοτικού μας τραγουδιού;Εμείς σημειώσαμε ορισμένα βασικά στοιχεία που θα πρέπει να μελετηθούν και που μπορεί να συνοψισθούν στα ακόλουθα ερωτήματα:1.- Είναι Έλληνες αυτοί που δημιούργησαν συλλογικά τα δημοτικά μας τραγούδια (Λόγος, Μέλος, Χορός)2.- Η δημιουργία αληθινών έργων τέχνης είναι δείγμα ελευθερίας;3.- Σε ποιες συνθήκες, κοινωνικό περιβάλλον, οικονομικές και διοικητικές σχέσεις ζούσαν, ώστε να μπορούν να έχουν την απαιτούμενη πνευματική καλλιέργεια για τη δημιουργία και αποδοχή έργων τόσο υψηλού επιπέδου;4.- Με ποιους τρόπους τόσο η γλώσσα όσο και η μουσική παράδοση παρέμειναν ζωντανές και σε συνεχή εξέλιξη;5.- Η ορθοδοξία και κυρίως ο κλήρος σε επίπεδο κοινοτήτων έπαιξε ρόλο στην διατήρηση και εξέλιξη αυτού του πολιτισμού; Ποια η σημασία του ελληνικού λόγου των Ευαγγελίων και γενικά των βυζαντινών θρησκευτικών κειμένων και του βυζαντινού εκκλησιαστικού Μέλους;Απ’ όσο γνωρίζω, τις πειστικότερες ως τώρα απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, τις βρήκα διαβάζοντας την εργασία του Γιώργου Κοντογιώργη και ειδικά το πρόσφατο βιβλίο του που παρουσιάζεται σήμερα στο ελληνικό κοινό.Θα μου πείτε ίσως, ποια η σημασία να ψάχνουμε τα στοιχεία της ελληνικότητας σε τόσο μακρινούς χρόνους. Μήπως η προσπάθειά μας αυτή είναι η αιτία να μας χαρακτηρίσουν ως νεκρόφιλους οι μεν, συντηρητικούς και παρωχημένους οι δε και αριστεροδεξιούς εθνικιστές κάποιοι άλλοι… Αυτό όμως θα μπορούσε να έχει κάποια βάση εάν όλα όσα ψάχνουμε είναι πράγματα νεκρά. Για μας όμως η σύνδεση της Ελλάδας με στοιχεία και έννοιες όπως η Ελευθερία στη ζωή και στη σκέψη, που αποτελεί μοναδικό φαινόμενο μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, καθώς και τα φαινόμενα της διαιώνισης δύο βασικών ανθρώπινων χαρακτηριστικών, της γλώσσας και της μουσικής έκφρασης με την σφραγίδα της ελληνικότητας, αποτελούν μια όχι μόνο ζωντανή αλλά και πολύτιμη ιδιαίτερα για το σήμερα και για την εποχή μας πραγματικότητα για όλους εμάς που μας συνενώνουν αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά και μας διαμορφώνουν την ιδιαίτερη εθνική συνείδηση και ταυτότητα.Γιατί σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε ανάγκη από κοινωνική και εθνική συνοχή για να αντέξουμε τις προκλήσεις των καιρών. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο νέος κίνδυνος που μας απειλεί, αποβλέπει στην διάλυση ακριβώς αυτής της συνοχής και της ενότητας, ώστε από μια ενιαία και συμπαγή μάζα να μας θρυμματίσει σε πολλές ξένες μεταξύ τους ομάδες χωρίς έρμα και χωρίς αντίσταση, που έτσι να μεταβληθούν σε απλούς πελάτες, όπως το θέλει η λογική και το επιτάσσουν τα συμφέροντα της όλο και πιο πολύ ενιαιοποιημένης Διεθνούς Αγοράς. Μέσα στην οποία όλα τα αγαθά -ακόμα και τα πνευματικά- πρέπει να μεταβληθούν σε εμπόρευμα. Και ο,τιδήποτε μπορεί να εναντιωθεί σ’ αυτό το ολιγαρχο-οικονομικό τσουνάμι, θα πρέπει να σβήσει, να εκλείψει, να εξοντωθεί. Αρχίζοντας από την ιστορική μνήμη και όλα τα υπόλοιπα εθνικά χαρακτηριστικά, την Γλώσσα, την Τέχνη, το Ήθος, τη Σκέψη, τον Πολιτισμό. Και φυσικά όλα τα συνεκτικά στοιχεία όπως λ.χ. η Ιστορία μας, που μας βοηθά να ανυψωθούμε σε υπολογίσιμη εθνική οντότητα και παρουσία.Σε λίγες εβδομάδες από τώρα συμπληρώνω 82 χρόνια ζωής. Εάν ζούσα σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, όσα έζησα και όσα έκανα θα μου εξασφάλιζαν την ηρεμία και την γαλήνη μιας ήσυχης ζωής μακριά από τη βουή των γεγονότων. Όμως εδώ είναι Ελλάδα και θα πρέπει κανείς να παραμένει όρθιος, ακόμα και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Γιατί τούτο το «αλωνάκι» ή θα πρέπει κανείς να το μισεί ή να το αγαπά έως θανάτου. Ειδικά όταν διαπιστώσει ότι για ακόμα μια φορά κινδυνεύει όχι από έξωθεν βέλη βαρβάρων αλλά από προσπάθειες ουσιαστικά και πάλι ξένων, που βρίσκουν όμως πρόθυμους οπαδούς και διεκπεραιωτές ανάμεσά μας. Στόχος ανομολόγητος των τελευταίων -και γι’ αυτό πιο επικίνδυνος- το μοναδικό μας στήριγμα και εγγύηση για να υπάρξουμε, να αντισταθούμε, να αντέξουμε ως λαός που του έτυχε να γεννηθεί και να ζει σ’ αυτή τη χώρα: η συνείδηση της ελληνικότητας.Όταν ο Καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης μου ζήτησε να παρουσιάσω το τελευταίο του βιβλίο «Έθνος και “εκσυγχρονιστική” νεοτερικότητα» προβλημα- τίστηκα πολύ για το τι θα έπρεπε να πω. Έχω την αίσθηση πως η ιστορική στιγμή που ζούμε ξεπερνά τα όρια της σημασίας αυτού του γεγονότος, όσο σημαντική κι αν είναι.Θα έπρεπε, σκέφθηκα, να σας μιλήσω για την σημασία της ελληνικότητας με έναν τρόπο καταλυτικό. Δηλαδή με κάτι που να ξεπερνά την όποια κατάθεση απόψεων και ιδεών, την όποια επιχειρηματολογία. Κι αυτό βρήκα ότι είναι μόνο η αναφορά μου στα προσωπικά μου βιώματα, που νομίζω ότι αποκαλύπτουν και εξηγούν με τον καλλίτερο τρόπο την άποψή μου για την ελληνικότητα. Και ακόμα γιατί στην πορεία της ζωής μου η πεποίθηση και η πίστη μου στην ιδέα της συνέχισης του ελληνικού έθνους αποτέλεσε θεμέλιο ζωής, δράσης και πνευματικής δημιουργίας. Το προσωπικό παράδειγμα αποτελεί τελικά το καλλίτερο επιχείρημα που θα πρέπει να προβάλλει κανείς, ειδικά όταν διανύει όπως εγώ το τελευταίο στάδιο της ζωής του. Και είμαι έτοιμος να δεχτώ για άλλη μια φορά τον σαρκασμό, την ειρωνία και την απόρριψη από όπου κι αν προέρχεται. Σ’ αυτά άλλωστε είμαι συνηθισμένος…Πρόκειται λοιπόν για μια αληθινή Απολογία (με την σκέψη πιότερο στο κώνειο παρά στον Σωκράτη), που ελπίζω να φτάσει κάποτε και ως την μαθητιώσα νεολαία μας, που αυτή τη στιγμή δέχεται τα δριμύτερα πυρά, για να την εμποδίσουν να ακολουθήσει τον δρόμο που περιγράφω και που φυσικά δεν είναι μόνο δικός μου αλλά χιλιάδων και χιλιάδων που έζησαν, πίστεψαν, μόχθησαν και πολλοί απ’ αυτούς θυσιάστηκαν για τις ίδιες ιδέες, πιστεύω και ιδεώδη. Στους ίδιους αγώνες και προσπάθειες να προσθέσουμε όλοι μαζί ένα πετραδάκι για να ψηλώσει αυτή η χώρα η ελληνική.Υπήρξα γέννημα-θρέμμα της ελληνικής επαρχίας, όπου έζησα και μεγάλωσα στην εποχή του μεσοπολέμου έως την ηλικία των 18 χρόνων που ήρθα στην Αθήνα.Εκεί διαμορφώθηκα όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά μ’ αυτά που ακούγαμε, που βλέπαμε και που διαβάζαμε στο σπίτι, στο σχολείο, στην γειτονιά, στο επαρχιακό μας περιβάλλον που εκείνες τις εποχές ήταν ασφυκτικά περιορισμένο στα στενά γεωγραφικά του σύνορα. Για μένα τα πιο σοβαρά βοηθήματα που με διέπλασαν ήταν τα βιβλία, τα τραγούδια, οι βυζαντινοί ύμνοι και όσα άκουγα από τους γονείς μου, στο σχολείο και στις συναναστροφές μου.Δεν θυμάμαι να έφτασε ως εμένα σε κείνα τα χρόνια ούτε η Ευρώπη ούτε καν η Αθήνα. Και όμως, όταν στα 1943 πάτησα το πόδι μου στην πρωτεύουσα, είχα ήδη διαμορφωθεί ως πολίτης και ως συνθέτης. Και από τότε άρχισα να δέχομαι τις καινούριες επιδράσεις, που όμως δεν άλλαζαν τον βασικό πυρήνα του χαρακτήρα, της σκέψης και της μουσικής μου. Μονάχα όπως ήταν φυσικό τον εμπλούτισαν και δεν έπαψαν να τον εμπλουτίζουν έως σήμερα. Όμως αυτό που ήμουν και που έγινα, υπήρξε έργο αποκλειστικά της ελληνικής επαρχίας, σε μια εποχή που όπως είπα ήταν υποχρεωτικά κλεισμένη ασφυκτικά στον εαυτό της.Υπήρχαν όμως τότε, στην εποχή της εφηβείας, και μερικά άλλα πολύ σημαντικά στοιχεία που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωσή μου. Όπως λ.χ. οι Μύθοι. Οι μεγάλοι Μύθοι όπως τα Ομηρικά έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, που συνδυάζουν την λάμψη της Ποίησης με την μαγεία της φαντασίας. Και τελικά ήσαν αυτοί οι δύο μύθοι που διαπλάσανε τον Ελληνικό Πολιτισμό. Όπως διέπλασε τον Ιουδαϊσμό ο Μύθος της Παλαιάς Διαθήκης. Μια θρησκεία και μια κοσμοθεωρία που όχι μόνο άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου αλλά σήμερα ακόμα κυριαρχεί και επηρεάζει τους πιο ευαίσθητους τομείς του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Τέλος ο Μύθος της Καινής Διαθήκης, που με τον Χριστιανισμό χώρισε την ανθρώπινη ιστορία σε δυο μέρη και που επίσης κυριαρχεί και μάλιστα σε χώρες που από την εποχή της αποικιοκρατίας έως την Χιροσίμα και το Ιράκ, έχουν αναδειχθεί σε Εφιάλτη της ανθρώπινης Μοίρας. Βέβαια για να ‘μαι δίκαιος, δεν είναι μόνο αυτή η επίδραση του Χριστιανισμού, γιατί υπάρχουν και πάρα πολλά θετικά στοιχεία. Θέλω όμως να πω ότι τρία από τα σπουδαιότερα φαινόμενα μέσα στην παγκόσμια ιστορία, ο ελληνισμός, ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός, είχαν τις ρίζες τους επάνω σε Μύθους και για να το πούμε απλά, σε παραμύθια. Και τι είναι στην ουσία ο Μύθος; Δεν είναι μήπως η Λογική και η Υπέρβαση της Λογικής συγχρόνως; Με άλλα λόγια, ένα συστατικό γνώρισμα του ελληνικού πνεύματος που οι αρχαίοι το προσωποποιούσαν στην ταυτόχρονη και ισότιμη λατρεία του Απόλλωνα και του Διονύσου όπως συνέβαινε λ.χ. στους Δελφούς.Όπως θα δούμε αργότερα, οι Μύθοι απετέλεσαν την βάση και το περιεχόμενο της αρχαίας τραγωδίας, όπως συνέβη με την Ηλέκτρα στο Άργος, τον Οιδίποδα στην Θήβα και την Μήδεια στην Κόρινθο.Με δάσκαλο στην Τρίπολη τον Ευάγγελο Παπανούτσο, που με τα βιβλία του «Τριλογία του Πνεύματος», «Περί Ηθικής», «Περί Επιστήμης» και «Περί Τέχνης» μάθαμε να ισορροπούμε ανάμεσα στην Λογική και στην Μαγεία, τον Αριστοτέλη και τον Αισχύλο, την Σαπφώ και τον Πλάτωνα. Προσωπικά επηρεάστηκα βαθειά από τον ελληνισμό και τον χριστιανισμό ταυτόχρονα και ισοδύναμα. Την ίδια εποχή ανακάλυψα την βαθύτερη φύση της Ορθοδοξίας, δηλαδή την συνένωση του ελληνισμού με τον χριστιανισμό.Στις 25 Μαρτίου του 1943 έγινε η πρώτη μαζική διαδήλωση κατά των κατακτητών. Μπροστά στο κενοτάφιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη κρατώντας την γαλανόλευκη με τον σταυρό και ψάλλοντας τον εθνικό μας ύμνο περνούσαμε από την πόρτα του ΕΑΜ σε μια νέα κοσμοθεωρία, τον μαρξισμό. Τότε η πατριωτική μας έξαρση και η χριστιανική μας πίστη συνενώθηκαν για να ολοκληρωθούν μέσα στη φωτιά της επαναστατικής πράξης. Ο ελληνισμός του Αληθινού και του Ωραίου και ο Χριστιανισμός του «Αγαπάτε αλλήλους» και της Σταύρωσης έγιναν τα νέα μας όπλα για να αντιτάξουμε στην ασχήμια της βίας και στην ψευτιά της βαρβαρότητας την αλήθεια και την ομορφιά ενός κόσμου ελεύθερου και δίκαιου, με όπλο την αγάπη για την πατρίδα και την θυσία για τον λαό. Αυτός υπήρξε για μας τότε ο κομμουνισμός, που γέμισε τις ψυχές μας με μια νέα πίστη που μας έκανε να αψηφάμε τις δοκιμασίες, ως και τον θάνατο.Λίγο πιο πριν, στα βουνά της Ρούμελης, ο πρώτος μεγάλος γνήσιος Έλληνας λαϊκός επαναστάτης, ο Άρης Βελουχιώτης έμπαινε με τους πρώτους λιγοστούς του αντάρτες στα χωριά με την γαλανόλευκο με τον σταυρό μπροστά και αφού μιλούσε για τους σκοπούς του νέου αγώνα, στη συνέχεια μπαίνανε όλοι μαζί στην εκκλησία. Κι εκεί καλούσε τον παπά να ευλογήσει τα όπλα και τη σημαία.Τι μας θυμίζει τάχα αυτή η σκηνή; Δεν μας θυμίζει την Αγία Λαύρα με τους επαναστάτες του ΄21 γονατισμένους μπροστά στον Δεσπότη και κρατώντας την ελληνική σημαία με το ένα χέρι και το καρυοφύλλι με το άλλο να δέχονται την ευλογία της εκκλησίας για τον αγώνα τους;Κι αν ακόμα ήταν Μύθος αυτή η σκηνή, εν τούτοις εμείς οι νέοι επαναστάτες στο νέο ΄21 της εθνικής μας αντίστασης, τον είχαμε ζήσει με πρώτο και καλλίτερο τον νέο Κολοκοτρώνη, τον Άρη Βελουχιώτη. Κι όχι μονάχα αυτόν αλλά όλο το παραμύθι της Επανάστασης με τους νέους ήρωες και αγίους ποιητές και οραματιστές όπως ο Ρήγας Φεραίος, οι Φιλικοί, οι Μάρτυρες και οι Αγωνιστές.Αλλά μήπως και η Γαλλική Επανάσταση δεν είχε σαν σύμβολό της έναν αληθινό Μύθο όπως αυτόν της Βαστίλης; Εδώ ήταν εύκολο για την λογική των ιστορικών να τον ξετινάξουν, γιατί πράγματι όσοι και όποιοι μπήκαν τότε σ’ αυτό το φρούριο-φυλακή, δεν βρήκαν παρά μια χούφτα εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Όμως τόλμησε έκτοτε κανείς να αμφισβητήσει αυτόν τον ωραίο Μύθο με τον οποίο γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές Γάλλων και ξένων; Κανένας απολύτως, γιατί θα τον έθαβε η χλεύη όλων όσων ευλογήθηκαν από το φως της Μεγάλης αυτής Επανάστασης.Γιατί όμως το τόλμησαν και το έκαναν τώρα οι δικοί μας; Ποιους λόγους είχαν; Αρκούμε να πω εδώ, ότι ένα από τα δύο θα πρέπει να συμβαίνει: Είτε ο Άρης και οι αντάρτες του και όσοι αποδείξανε με πράξεις και έργα ότι ήταν πράγματι λαϊκοί αγωνιστές με το όραμα μιας ελεύθερης σοσιαλιστικής Ελλάδας δεν ήξεραν τι τους γίνεται είτε οι σημερινοί προφέσορες έχουν μαύρα μεσάνυχτα.Άποψη εξαιρετικά ήπια μπροστά σε όσα τους καταλογίζει ο κ. Χρήστος Κάτσικας στα ΝΕΑ της 3ης Απριλίου με έναν καταγγελτικό λόγο αληθινό καταπέλτη, που καταλήγει σχετικά με το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού με την φράση: «Είναι μνημείο ιστορικής λοβοτομής».Ας δούμε όμως μερικούς από τους εξαιρετικά καίριους χαρακτηρισμούς που προηγούνται: «Πρόκειται», γράφει, «για μια επιστημονική προβιά και μια ιστορική σούπα, όπου το δευτερεύον εξισώνεται με το πρωτεύον. Όπου οι κοινωνικές συγκρούσεις μηδενίζονται και ο ιστορικός χρόνος δεν υπάρχει. Η συνολική αφήγηση σφαγιάζεται σε πληροφορίες, εικόνες, αριθμούς και πηγές, για να φτιαχτεί τάχα η ιστορία σαν κουλουράκι. Από το βιβλίο απουσιάζει ο συνεκτικός ιστός, τα ιστορικά πλαίσια. Εξοστρακίζονται οι κοινωνικές συγκρούσεις. Ο ιστορικός χρόνος δεν υπάρχει. Απουσιάζει κάθε αναφορά στις κοινωνικές τάξεις και τους αγώνες τους». Τέλος «είναι ένας σωστός τσελεμεντές, που τελικά αφήνει ένα και μόνο: το τίποτα».Το τραγικό όμως για τον κ. Κάτσικα είναι ότι μαζί με τις παραπάνω απόψεις που όπως είναι φανερό τον κατατάσσουν στην χορεία των οπαδών της «άλλης άποψης» που πιστεύουν όπως αυτός ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πράγματι ένα «τίποτα» και μια «ιστορική λοβοτομή» που επιχειρείται εις βάρος του λαού μας, συνυπάρχουν και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί με τους οποίους μας περιλούζουν οι κραταιοί αντίπαλοί μας. Με άλλα λόγια ο κ. Κάτσικας μέσα στο ίδιο άρθρο συμφωνεί και διαφωνεί με τον εαυτό του.Διότι πώς είναι δυνατόν να συνταιριάζουν διαπιστώσεις που μόλις είδαμε με την άποψη ότι όλοι εμείς οι διαφωνούντες συλλήβδην ανήκουμε στους γνωστούς εθνικιστικούς κύκλους σε αντίθεση με τους άλλους, τους εκσυγχρονιστές και τους κοσμοπολίτες, όπως ο ίδιος τους χαρακτηρίζει. Και ενώ στην ουσία συμφωνεί μαζί μας, φαίνεται ότι ο χώρος στον οποίο φιλοξενείται το άρθρο του τον οδηγεί σε μια θεαματική λοβοτόμηση της λοβοτομής, δηλαδή στο να πάρει τη θέση των αντιπάλων μας με την οικειοποίηση των γνωστών θέσεων, ότι τάχα διακατεχόμεθα από έναν κούφιο πατριωτισμό. Ότι είμεθα κενολόγοι. Ότι επιδιώκουμε την νοσταλγική ασφάλεια της παράδοσης. Κηρύσσουμε τον σωβινισμό και βγάζουμε εθνικιστικές κορώνες. Με λίγα λόγια ότι είμεθα «αριστεροδεξιοί εθνικόφρονες» κατά κύριον Λιάκον. Όμως, αγαπητέ αρθρογράφε, το Λιακονίζειν ουκ εστί φιλοσοφείν…Στην ίδια περίοδο από πολύ μικρός και χωρίς ξένες μουσικές επιδράσεις, γιατί δεν υπήρχαν, αφοσιώθηκα στην μουσική χωρίς να την ξέρω. Στην αρχή άκουγα μουσική και τραγουδούσα. Όταν απέκτησα βιολί, ξεκίνησα μόνος μου να την ανακαλύπτω και να γράφω τα πρώτα μου τραγούδια. Η εκκλησία με βοήθησε να ανακαλύψω τους μαγικούς κόσμους της βυζαντινής μουσικής αλλά και της Αρμονίας. Κλεισμένος ασφυκτικά στον εαυτό μου δεν θυμάμαι πια για ποιο λόγο άρχισα να ταυτίζω τον άγνωστο κόσμο της μουσικής δημιουργίας με την Αρχιτεκτονική και την τραγωδία της αθηναϊκής περιόδου. Η πρώτη με την τελειότητα του Παρθενώνα ήταν για μένα το εξωτερικό περίβλημα της Ουράνιας Αρμονίας, ενώ η δεύτερη, η εσωτερική της ουσία. Ξαφνικά ανακάλυψα ότι όλα αυτά ήταν μια απλή αντανάκλαση εκείνου που με είχε συνεπάρει όταν τα καλοκαίρια ξαπλωμένοι στην αυλή του εξοχικού μας στη Βαριά της Μυτιλήνης ατενίζαμε τις νύχτες τον ουράνιο θόλο ενώ ο πατέρας μου μας μιλούσε για τα άστρα, τους γαλαξίες και τους αστερισμούς.Από κει και πέρα οι μουσικοί ήχοι που υπήρχαν μέσα μου και προσπαθούσα να καταγράψω, μου έδιναν όλο και πιο πολύ την πεποίθηση ότι ξεκινούν μέσα από τον ουράνιο θόλο, πράγμα που με οδήγησε στα 17 μου χρόνια να διατυπώσω την θεωρία για την ύπαρξη του Νόμου της Συμπαντικής Αρμονίας. Από κει και πέρα δεν χρειαζότανε παρά ένα βήμα για να ανακαλύψω και να ταυτιστώ πλήρως με τις θεωρίες του Πυθαγόρα. Και μάλιστα είπα τότε ότι για να καταλήξω στα ίδια συμπεράσματα με τους Πυθαγόρειους ακολούθησα την αντίθετη ακριβώς πορεία από αυτούς, δεδομένου ότι ο Ουρανός είναι εκείνος που οδήγησε τον Πυθαγόρα στην Μουσική, ενώ εγώ οδηγήθηκα από την Μουσική στον Ουρανό..Για όσους πιθανόν δεν το γνωρίζουν, σημειώνω ότι οι Πυθαγόρειοι είχαν εξερευνήσει και συνδέσει την αρμονική τους θεωρία των πλανητικών σφαιρών με την Μουσική και με την Ψυχή. Η σχέση Ψυχής και πλανητών κατ’ αυτούς ανάγεται σε μια ανώτερης μορφής εσωτερική κατάδυση, σε μια περιπλάνηση στις ρίζες του όντος, εκεί όπου η τραγική αγωνία του ανθρώπου μπροστά στην αδυναμία του να συλλάβει με την διανόηση το ασύλληπτο του Απείρου και του Απέραντου, μετατρέπεται σε πόνο από τον οποίο επιδιώκει να απολυτρωθεί με την πνευματική ικεσία και την ψυχική έκταση. Μ’ αυτόν τον τρόπο η πυθαγόρεια προοπτική αναγωγής της ψυχής στην σφαίρα της πνευματικότητας αποσπάται από το ιδεώδες του ελληνικού ορθολογισμού και καταλήγει στον χώρο της Μαγείας. Με άλλα λόγια στην διονυσιακή υπέρβαση που ήρθε σαν αναπόσπαστο συμπλήρωμα της απολλώνειας συμμετρίας μέσα στην οποία αποκρυσταλλώνεται η έννοια του αισθητικά Ωραίου.Οι Πυθαγόρειοι επέλεξαν την Αρμονία και την Μουσική ως θεμέλιο των ανθρωπίνων σχέσεων και θεωρούσαν τον ήχο με τον άυλο χαρακτήρα του ως ένα από τα πιο ιδανικά μέσα για την επανασύνδεση των μύχιων δυνάμεων της ανθρώπινης ψυχικής πνευματικότητας με τα συμπαντικά Αρχέτυπα της δημιουργίας. Κατ’ αυτούς η Αρμονία εκφράζει ένα συμπαντικό και προαιώνιο μαθηματικό σύστημα που αφορά το Άπειρο με ιδεατές αριθμητικές σχέσεις και υπολογισμούς. Έτσι τεκμηρίωσαν μια γενική θεωρία, κατά την οποία τα μουσικά διαστήματα εκφράζονται μέσα από σχέσεις ζυγών θετικών ακέραιων αριθμών. Παίρνοντας μια χορδή τεντωμένη ανάμεσα σε δυο σταθερά σημεία, άρχισαν να την διαιρούν σε δύο, τρία, τέσσερα ίσα σημεία και έτσι ανακάλυψαν ότι σε κάθε διαίρεση προέκυπταν τα σύμφωνα ή καθαρά διαστήματα της μουσικής κλίμακας της 8ης, της 4ης και της 5ης που παραμένουν σε ισχύ μέχρι σήμερα.Από την έρευνα αυτή προέκυψαν οι μουσικές κλίμακες των αρχαίων που ονομάστηκαν τρόποι και που πάνω τους βασίστηκε η μουσική της αρχαιότητας. Από κει πέρασαν ατόφιοι στο Βυζάντιο και ονομάστηκαν Ήχοι, επάνω στους οποίους στηρίχτηκε η βυζαντινή μουσική και τα ακριτικά-δημοτικά τραγούδια ντυμένα κι αυτά με την ελληνική γλώσσα. Επάνω στους αρχαίους ελληνικούς τρόπους χτίστηκε επίσης και η μουσική της μεσαιωνικής Ευρώπης μεταφράζοντας το «Τρόπος» σε Modal, έως ότου γύρω στα 1500 και λόγω της κυριαρχίας της ενόργανης μουσικής (ενώ η βυζαντινή και η δημοτική, όπως η αρχαία ελληνική, βασίζονταν πάντα στην ανθρώπινη φωνή) οι δυτικοί από το Modal πέρασαν στο Tonal, δηλαδή από το Τροπικό στο Τονικό σύστημα. Στην νεότερη Ελλάδα και ενώ στην ύπαιθρο κυριαρχούσε η δημοτική μουσική, παρουσιάζονται στις αρχές του περασμένου αιώνα οι πρώτοι λαϊκοί συνθέτες επηρεασμένοι από την τουρκική κυρίως μουσική, της οποίας οι μουσικές κλίμακες δεν ήσαν παρά μίμηση των βυζαντινών Ήχων. Έτσι το Βυζάντιο φτάνει μέσω μιας ξένης μουσικής στην χώρα μας με τα ρεμπέτικα τραγούδια των οποίων οι κλίμακες ονομάζονται τώρα μουσικοί Δρόμοι. Η συνέχεια του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού είναι γνωστή. Δεν είναι όμως γνωστή η υπόγεια σύνδεσή του με τους βυζαντινούς Ήχους κι από κει με τους αρχαίους ελληνικούς τρόπους.*Από όσα τόσο εκτενώς εξέθεσα, φαίνεται νομίζω καθαρά ότι η αγωγή, η μόρφωση και η θεωρητική μου θωράκιση -ακόμα και στον χώρο της Μουσικής- αναπτύχθηκε με άξονα την ελληνικότητα. Και νομίζω ότι αυτή η επιλογή έγινε φυσιολογικά, παρ’ ό,τι οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζούσαμε κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν. Θα έλεγα ακόμη ότι η ξένη κατοχή και η στέρηση της ελευθερίας μπορεί να ήταν τα επί πλέον κίνητρα για την ανάπτυξη της απαραίτητης πνευματικής αντίστασης με την προβολή της ανωτερότητας της εθνικής μας κληρονομιάς σε ό,τι αφορά κυρίως την ταύτιση της ελληνικότητας με την ελευθερία στην σκέψη και στη ζωή από τον Πυθαγόρα και τον Λεωνίδα έως τον Κολοκοτρώνη και τον Διονύσιο Σολωμό. Αυτή η πεποίθηση της εθνικής μας συνέχειας υπήρξε σε κείνες τις κρίσιμες και σκοτεινές εποχές το κυριότερο όπλο του υπόδουλου λαού μας για να αντλήσει την αναγκαία εσωτερική πνευματική και ηθική δύναμη, ώστε να μην υποκύψει μπροστά στην απειλή του εθνικού του αφανισμού και να βγει ακέραιος και δυνατός μέσα από την δοκιμασία.Όταν ήρθα στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1943, είχα κυρίως δύο στόχους. Ο πρώτος να σπουδάσω στο Ωδείο Αθηνών μουσική σύνθεση. Ο δεύτερος να συμβάλω με όλες μου τις δυνάμεις στην απελευθέρωση της πατρίδας μου. Η ένταξή μου στο ΕΑΜ με οδήγησε να γνωρίσω σε βάθος την ελληνική Αριστερά της εποχής εκείνης, που διένυε θα λέγαμε την παιδική της ηλικία. Έως την απελευθέρωση τον Οκτώβριο του 1944 ο άνεμος ήταν ούριος και όλα ήταν καλά για την ηγεσία του κινήματος, γιατί μπορούσε έτσι να κρύβει τις βασικές της αντιθέσεις. Όταν όμως άρχισαν οι πρώτες σοβαρές δοκιμασίες, βγήκε στο φως το χάος που μας χώριζε σε δύο ξεχωριστά μέρη. Τους λαϊκούς και τους εγκάθετους. Οι πρώτοι ήταν όπως ο Άρης και το σύνολο των λαϊκών αγωνιστών που ζυμώθηκαν μέσα στη φωτιά του αγώνα μαζί με τον λαό, ενώ τους δεύτερους τους αποτελούσαν οι διορισμένοι από την Τρίτη Διεθνή με κέντρο τη Μόσχα. Γύρω απ’ αυτούς αναπτύχθηκε η κομματική γραφειοκρατία αποτελούμενη βασικά από μορφωμένα στελέχη που καταλήξανε στους σημερινούς διανοουμενίστικους δήθεν προοδευτικούς κύκλους που καπηλεύονται το όνομα της Αριστεράς. Και θα έλεγα ότι τα σημερινά τους καμώματα, ιδιαίτερα στον χώρο της Παιδείας και της ελληνικής ιστορίας είναι πταίσματα μπροστά στα εγκλήματα των αληθινών τους προγόνων.Όπως π.χ. οι Συμφωνίες του Λιβάνου και της Γκαζέρτας, η αλλοπρόσαλλη στάση απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου, τα Δεκεμβριανά και η Βάρκιζα. Αμέσως μετά μας ήρθε ο αρχηγός τους, αρχιεγκάθετος της Διεθνούς, γιος του Στάλιν όπως του άρεσε να λέει για τον εαυτό του ο Νίκος Ζαχαριάδης, που ξεκινά από την διάλυση των λαϊκών αγωνιστών αρχίζοντας από τον Άρη που δεν υπάκουσε στο μεγάλο έγκλημα της άνευ όρων παράδοσης των όπλων του ΕΛΑΣ. Και προχωρεί στην απόφαση της αποχής. Πέφτει στην παγίδα του Εμφυλίου, αποκηρύσσει τον Τίτο, καταργεί τους καπετάνιους με πρώτο τον Μάρκο και ανακηρύσσεται αρχιστράτηγος, για να οδηγήσει στην καταστροφή και την ήττα. Δεν το βάζει όμως κάτω. Σαν γνήσιος πρόγονος των σημερινών μας ψευτοδιανοούμενων-ψευτοπροοδευτικών, στα 1953 στην 4η Ολομέλεια του ΚΚΕ διατυπώνει και επιβάλλει ως επίσημη θέση του κόμματος ότι οι Νεοέλληνες δεν έχουν σχέση με τους Αρχαίους. Κι αυτό φυσικά είναι ειδικά για μένα το τελικό χτύπημα.Φυσικά αυτή την αντίθεση ανάμεσα στους λαοπρόβλητους και τους εγκάθετους την έζησα κι εγώ επάνω στο πετσί μου, με κορυφαία στιγμή όταν οι δεύτεροι αποφάσισαν να με εξοντώσουν και με καταδίκασαν σε θάνατο γιατί διαφώνησα με την δική τους ολέθρια τακτική. Κι αυτό πότε; Ανάμεσα σε δυο μάχες, στις 20 του Δεκέμβρη…Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι είναι ευτύχημα το ότι ηττηθήκαμε, γιατί αλλοιώς η Ελλάδα θα γινόταν Αλβανία. Κι αυτό πιστεύουν και οι μετανοήσαντες εγκάθετοι που βγαίνουν δημόσια και φτύνουν επάνω στις θυσίες και τις πληγές μας. Όμως η αλήθεια εδώ είναι μόνο η μισή, γιατί μπορεί τα περισσότερα κομματικά πόστα να ήταν στα χέρια της κομματικής γραφειοκρατίας, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΕΑΜ, που το αποτελούσαν αγωνιστές λαογενείς και λαοπρόβλητοι με χαρακτηριστικά όπως αυτά που διεξοδικά σας περιέγραψα πιο πριν μιλώντας για το παιδί της επαρχίας που το περιβάλλον η πίστη, οι γνώσεις και τα παραδείγματα ατσάλωσαν τον χαρακτήρα του με πυρήνα την ελληνικότητα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την βία του κατακτητή και στη συνέχεια κάθε τι που καταπίεζε τον λαό και την χώρα του. Κι όλοι αυτοί αποτελούσαμε -βάζω και τον εαυτό μου- ένα ισχυρό ανάχωμα ικανό να εμποδίσει κάθε απόπειρα των εγκάθετων να επιβάλουν ένα ξενόφερτο καθεστώς. Η γνώμη μου είναι λοιπόν ότι εάν νικούσε τότε το ΕΑΜ, το πιο πιθανό ήταν ότι εμείς οι πραγματικοί λαϊκοί αγωνιστές θα εφαρμόζαμε το πρόγραμμα του Γληνού, δηλαδή της Παλλαϊκής Δημοκρατίας με κύριο χαρακτηριστικό την βαθειά του ελληνικότητα. Αντίθετα εάν οι άλλοι αποδεικνύονταν πιο δυνατοί, τότε θα έπρεπε για να το πετύχουν, να περάσουν πάνω από τα πτώματά μας.Στα 1954 βρέθηκα στο Παρίσι για να σπουδάσω σε βάθος την μοναδική κατάκτηση των Ευρωπαίων στον τομέα της Τέχνης, τη Συμφωνική Μουσική. Για έναν Έλληνα όπως εγώ, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη πρόκληση και δοκιμασία. Γιατί κινδύνευα να πνιγώ είτε να αφομοιωθώ -όπως οι περισσότεροι νέοι συνθέτες που προέρχονταν από χώρες της περιφέρειας- μέσα στη μεγάλη θάλασσα της ευρωπαϊκής μουσικής τέχνης. Γι’ αυτόν τον λόγο έπρεπε να μεγαλώσει μέσα μου και να ατσαλωθεί η πίστη μου στην ελληνικότητα γνωρίζοντας ότι μονάχα έτσι θα κατόρθωνα να διατηρήσω την ιδιαιτερότητά μου ως Έλληνας με το διαχρονικό βάρος και σημασία αυτής της εννοίας, προκειμένου να προβάλω ακόμα και μέσα από τα όσα ισχυρά ευρωπαϊκά ηχητικά υλικά την ουσία της ελληνικότητας. Θα έλεγα ότι την εποχή εκείνη έμοιαζα με κάποιον που επιχειρούσε να διασχίσει με ένα υδραίικο σκαρί την απεραντοσύνη του Ατλαντικού, με μοναδικό ευνοϊκό άνεμο για τα πανιά του την πνευματική παράδοση της χώρας του, με την οποία έπρεπε να γεμίζει και να ξαναγεμίζει τα πνευμόνια του. Και συγχρόνως να τον απειλούν από πάνω του και να του κρύβουν τον ήλιο τα μαύρα σύννεφα των διάφορων Φαλμεράγιερ, Χαουπσμπάουμ και Ζαχαριάδη.Τότε, σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές, διάβασα το πρώτο βιβλίο του Γιώργο Κοντογιώργη στα γαλλικά και στη συνέχισα γνώρισα τον ίδιο προσωπικά στο Παρίσι. Και ομολογώ ότι έκτοτε το ταξίδι μου έγινε ευκολότερο, καθώς η ήλιος της βεβαιότητας έσβηνε σιγά-σιγά τις μαυρίλες που μας σκέπαζαν και που δυστυχώς μας απειλούν ακόμα με τον σκοταδισμό τους έως σήμερα.Καταλαβαίνετε λοιπόν με πόση χαρά αλλά και με πόση τιμή και ευθύνη ανέλαβα να παρουσιάσω το νέο του βιβλίο. Κι αν σας κούρασα με τόσες λεπτομέρειες, το έκανα από ανάγκη να παρουσιαστώ μπροστά σας όπως ακριβώς είμαι, ώστε να φανεί καθαρά ότι η ταύτισή μου με τις απόψεις του Κοντογιώργη αποτελεί πράξη ζωής και συγχρόνως σήμα κινδύνου για όσους όπως εγώ γαλουχήθηκαν με τα ίδια βιώματα, οράματα και ιδεολογικά πιστεύω. Και πάνω απ’ όλα την πίστη στην ελληνικότητα, όχι ως στοιχείο έπαρσης και στείρου εθνικισμού αλλά ως περιεχόμενο και κώδικα ζωής.Μίλησα κι εγώ στο άρθρο μου στην «Καθημερινή» για την σύγκρουση ανάμεσα σε δυο Σχολές Σκέψης. Ποιες όμως είναι αυτές; Ο Κοντογιώργης κατ’ αρχήν πιστεύει ότι (Α έως Β, σελ. 8, 9 και 10).Επόμενο είναι μετά απ’ αυτές τις διαπιστώσεις (Γ έως Δ σελ. 12)Φυσικά η ανικανότητα των Ελλήνων να παραγάγουν πρωτότυπο έργο, δεν πρέπει να περιορίζεται σύμφωνα μ’ αυτές τις απόψεις στον χώρο της επιστήμης αλλά θα πρέπει να καλύπτουν και όλους τους υπόλοιπους κλάδους και προ παντός την Τέχνη, όπου όλοι οι γηγενείς συγγραφείς, ζωγράφοι, συνθέτες, καλλιτέχνες και ιδιαίτερα όσοι «επιμένουν ελληνικά» κατατάσσονται συλλήβδην στον χώρο των πτωχών συγγενών σε σχέση με τον οποιονδήποτε ξένο της ίδιας κατηγορίας.Η εντεινόμενη και επεκτεινόμενη κυριαρχία της ιδεολογίας της «ψωροκώσταινας», που καλλιεργείται συστηματικά τόσο από τους οπαδούς του ιστορικώς ορθού όσο και από τους ομοούσιούς τους διευθυντικούς κύκλους του πολιτιστικού γίγνεσθαι, επηρεάζει αρνητικά τους Έλληνες πνευματικούς δημιουργούς και καλλιτέχνες που αισθάνονται όλο και πιο πολύ ξένοι στον τόπο τους.Ο Γιώργος Κοντογιώργης υποστηρίζει ότι (Ε σελ. 20). Όσο για το Έθνος, ο πυρήνας της προβληματικής του είναι ότι αποτελεί μια έννοια άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συγκρότηση του κοινωνικού ανθρώπου με όρους ελευθερίας. Όταν ο άνθρωπος διαλογίζεται για το «είναι» του, για την ύπαρξή του, για την κοινωνική του υπόσταση, για τον «άλλον» και βιώνει ένα καθεστώς ατομικής κατ’ ελάχιστον ελευθερίας. Στις δεσποτικές, φεουδαλικές *** (φεουδαρχικές ? ), στις μη ανθρωποκεντρικές κοινωνίες η έννοια της κοινωνίας συνέχεται ταυτολογικά με το πεδίο της ιδιοκτησίας του δεσπότη. Ο δουλοπάροικος δεν διαθέτει δική του ταυτότητα, μιας και το είναι του ανάγεται στην ταυτότητα του δεσπότη.Αυτή η τελευταία παρατήρηση αναιρεί τον ισχυρισμό της νεοτερικότητας. (έτσι χαρακτηρίζει τους οπαδούς του ιστορικώς κατά τους ίδιους ορθού) ότι δεν υπήρξε ελληνικό έθνος πριν από το ελληνικό κράτος. Γιατί πράγματι η εθνογένεση στον νεότερο κόσμο με αφετηρία την Ευρώπη εστιάζεται μόλις στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Σε αντίθεση με την δεσποτική Ευρώπη ο ελληνισμός συγκροτήθηκε εδώ και αιώνες πολιτικά ως κοσμοσύστημα με γνώμονα την θεμελιώδη κοινωνία της πόλης μικρής κλίμακος και εν τέλει σε ανθρωποκεντρικές βάσεις.Το ελληνικό έθνος λοιπόν προϋπήρξε ως Κράτος και δεν κατασκευάστηκε από αυτό. Παράλληλα ο ελληνισμός στη νεότερη εποχή δεν υπήρξε περιφέρεια της νεοτερικότητας αλλά αντίθετα προηγήθηκε ως προς τα συστατικά γνωρίσματα που την συγκροτούν ξεκινώντας από αυτό της ελευθερίας. Πράγματι η συγκρότηση των ελληνικών κοινωνιών με όρους ανθρωποκεντρικού συστήματος και η έννοια της συλλογικής ταυτότητας στον ελληνικό κόσμο θα οικοδομηθεί επάνω σε πέντε επίπεδα (Ζ σελ. 23).ε) Μέσα στο πέρασμα του χρόνου και σε σχέση με την οικουμενική συνέχιση του ελληνικού κοσμοσυστήματος, το αυστηρά εθνικό περιεχόμενο ή διαφορετικά η κοσμοσυστημική ουσία της ελληνικής ταυτότητας θα συνδυασθεί με διάφορες ξένες ταυτότητες εθνοτικού ή πολιτισμικού περιεχομένου που θα συνυπάρξουν στο εσωτερικό του (Κ σελ. 31,32, Η σελ. 24, Θ σελ. 24, Λ σελ. 25,26).Το ελληνικό Έθνος κατά τον συγγραφέα οικειοποιείται την «ρωμιοσύνη» και τον «Χριστιανισμό».Ο Χριστιανισμός θα αποτελέσει αντικείμενο οικειοποίησης από τις ελληνικές κοινωνίες και θα εγγραφεί ως συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς τους. Συνεκτική σταθερά αυτής της σύνθεσης θα αποτελέσει η ελληνικότητα, που τροφοδοτεί η γλώσσα στην οποία αποτυπώνεται η Παιδεία και ο ανθρωποκεντρικός τρόπος του βίου. Η Ορθοδοξία αποτελεί την ελληνική εκδοχή του Χριστιανισμού με την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό ανθρωποκεντρικό κατεστημένο.Και το γεγονός αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στην προσέγγιση των Βυζαντινών από τους «άλλους», που οι μεν Δυτικοί τους αποκαλούν Έλληνες, οι Άραβες Ρουμ και οι Ασιάτες Γιουνάν, αναγνωρίζοντας την ελληνική τους ταυτότητα. Οι δε βυζαντινοί στην επικοινωνία τους με τους άλλους δεν παραλείπουν να υπογραμμίζουν την καταγωγική τους σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και της ελληνικότητα της παιδείας τους. Τυπικό παράδειγμα ο Διγενής Ακρίτας ο οποίος προασπίζεται την ελληνική χριστιανική οικουμένη.ΕΛΥΤΗΣ: «Ρωμανός ο Μελωδός» (απόσπασμα)Κατά τη διάρκεια της οθωμανοκρατίας ο Ελληνισμός θα εκφραστεί πρώτον από την άρχουσα ελληνική τάξη της Πόλης που διαμορφώνει τις μείζονες επιλογές του Πατριαρχείου και δεύτερον από την σταδιοδρομία και την συνοχή του ελληνικού έθνους-κοσμοσυστήματος όπως αποκρυσταλλώνεται με τα ανθρωποκεντρικά του χαρακτηριστικά στο σύστημα των πόλεων ή κοινών ή κοινοτήτων.Βεβαίως η διαφορά μεταξύ πόλεως (ή κοινού) και κοινότητας είναι ουσιώδης: το κοινό-πόλη αποτελεί τη θεμελιώδη κοινωνία του ελληνικού οικοσυστήματος. Ενώ η κοινότης είναι το κοινό-πόλη που έφτασε πέραν των Άλπεων και οδήγησε την ευρωπαϊκή μετάβαση από την δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό. (Μ σελ. 38).Το πρόσταγμα της ελληνικής παλιγγενεσίας δεν είναι εθνοκεντρικό με την έννοια που θα προβληθεί αργότερα από τον ευρωπαϊκό κόσμο αλλά η απόσειση της οθωμανικής δεσποτείας, ώστε να αποκαθαρθεί ο ελληνικός ανθρωποκεντρισμός, καθ’ όλα υπαρκτός και κυρίαρχος από τις αγκυλώσεις της οθωμανικής κυριαρχίας χωρίς να επιδιώκει να οικοδομήσει ένα κράτος-έθνος. (Ν σελ. 39, Ξ σελ. 40, Ο σελ. 42-43).Ενώ επρόκειτο απλώς για την ανάκαμψη του ήδη ανθρωποκεντρικού ελληνισμού.Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι Έλληνες ένα χρόνο μετά την έναρξη της επανάστασης, στα 1922, αποφασίζουν για την εισαγωγή της καθολικής ψήφου στο Σύνταγμά τους τη στιγμή που στη Μεγάλη Βρετανία το δικαίωμα ψήφου το είχε μόνο το 7% του πληθυσμού. (Π σελ. 47-48, Ρ σελ. 69-70, Σ σελ. 71-72, Τα σελ. 72).*Σταματώ εδώ τη συνοπτική σταχυολόγηση αποσπασμάτων από το εν λόγω βιβλίο του Γιώργου Κοντογιώργη που νομίζω ότι απαντούν σε μερικά από τα κρισιμότερα ερωτήματα που θέτει η παρούσα διαμάχη. Και οφείλω να επισημάνω ότι αποτελούν ένα μικρό αν και καίριο μέρος της συνολικής άποψης του συγγραφέα, ο οποίος μας αποκαλύπτει τη σημασία και το μέγεθος μιας κρυμμένης ουσιαστικά αλήθειας, που για μας τους Έλληνες έχει ειδικά σήμερα ζωτική σημασία. Μιας αλήθειας που θα έπρεπε να είναι θεμέλιο αυτογνωσίας και πυξίδα εθνικής ανασύνταξης και πορείας. Αντ’ αυτού οι γνωστές-άγνωστες πονηρές δυνάμεις που βασίζονται στην αμάθεια και την αφέλειά μας, κατάφεραν να επιβάλουν στην κοινή γνώμη και στην Πολιτεία τις απόψεις εκείνες που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και που στηρίζονται στη συστηματική καλλιέργεια του συνδρόμου της κατωτερότητας του σύγχρονου Έλληνα απέναντι στην ανωτερότητα των ξένων που εκπροσωπούν ποικιλοτρόπως. Όπως λένε, και με το μαστίγιο και με το καρότο. Σήμερα είναι φανερό ότι τα καρότα είναι τόσο άφθονα, ώστε η γενίκευση της χορτοφαγίας τείνει να μας μεταβάλει σε μηρυκαστικά. Εάν υπάρχουν ακόμα πολίτες που έχουν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο αλλά και την ντροπή από την ολοκληρωτική μετατροπή των Ελλήνων σε ζώα ελεύθερης βοσκής, ας αντιδράσουν όσο είναι καιρός…Έχω πει και άλλοτε ότι οι δυτικοευρωπαίοι μας μεταχειρίστηκαν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Έτσι άλλοτε μας βοήθησαν και άλλοτε μας χτύπησαν. Αν το δει κανείς από τη σκοπιά τους, είχαν δίκιο, γιατί πάνω απ’ όλα έβαζαν την χώρα τους και μετά τους άλλους. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι η στάση ορισμένων δικών μας, που δένονται με τον ένα ή τον άλλο είτε αυτοί είναι πολιτικοί είτε διανοούμενοι. Ότι θα πρέπει να εκτιμάμε τα θετικά που έχουν οι ξένοι, είναι αυτονόητο. Και όχι μόνο να τα εκτιμάμε αλλά κι ακόμα να τα θαυμάζουμε (όσα και όποια είναι άξια σεβασμού) και να προσπαθούμε να επωφεληθούμε απ’ αυτά. Δίχως όμως να γινόμαστε δορυφόροι του ενός ή του άλλου ειδικά σε θέματα εθνικής πολιτικής είτε σε ζητήματα ιδεών, διανόησης και Τέχνης.Για να μπορέσουμε όμως να το κάνουμε αυτό, πρέπει να διαθέτουμε το δικό μας εθνικό έρεισμα, εκτόπισμα και βάρος, που να μας κρατά σταθερά, ώστε να μη γινόμαστε στο πρώτο αεράκι που θα φυσήξει άβουλοι και απρόσωποι χαρταετοί στα χέρια των ξένων. Δεν βαρεθήκαμε πια να ακολουθούμε τυφλά πότε τον ένα και πότε τον άλλο και στο τέλος να εισπράττουμε και καρπαζιές; Είτε να αναμασάμε τις ιδέες του ενός, τις απόψεις του άλλου και τα θέσφατα ενός τρίτου βασικά ευρωπαίου και μάλιστα για θέματα που μας αφορούν; Όπως είναι η εθνική μας καταγωγή και η πολιτιστική μας ταυτότητα. Ή το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα υπάρχει πριν την Επανάσταση. Κι ότι τέλος, υπάρχουν τεκμήρια που δεν δέχονται καμμιά αμφισβήτηση, όπως η συνέχεια του Ελληνισμού μέσω της Ελληνικής γλώσσας, που φυσικά όσοι την μιλούσαν δεν μπορεί παρά να ήταν Έλληνες, έστω και κατά την παιδείαν, όπως πίστευε ο Ισοκράτης. (ΕΛΥΤΗΣ-αποσπάσματα).Ας πω έστω ότι αυτός υπήρξε ο μεγάλος νεοελληνικός μας μύθος (όπως οι Μύθοι οι πλαστουργοί που προανέφερα), στον οποίο οφείλεται ό,τι καλό έγινε έως σήμερα στην πατρίδα μας.Εάν όπως ισχυρίζονται δεν υπήρχε Ελλάδα πριν το ΄21, τότε ποιοι έκαναν την επανάσταση; Τι ήταν ο Ρήγας Φεραίος, ο Κοραής, ο Διονύσιος Σολωμός και τόσοι άλλοι; Ποια γλώσσα μιλούσαν και τι πίστευαν οι ίδιοι για την συνέχιση της Ελληνικότητας και του Ελληνικού Έθνους;Σ’ αυτούς τους άξονες πιστεύω ότι θα πρέπει να εστιασθεί η εκπαιδευτική μας προσπάθεια, προκειμένου οι νέες γενιές να αποκτήσουν τα ηθικά κυρίως ερείσματα που θα τους κάνουν μεθαύριο ολοκληρωμένους πολίτες, έτοιμους να αντιμετωπίσουν την θύελλα της παγκοσμιοποίησης από θέση ισχύος που μπορεί να τους χαρίσει μόνο η αίσθηση ότι ανήκουν στον δικό τους κορμό, με τις δικές του ρίζες και ιδιαιτερότητες. Με τη δική τους ταυτότητα του ολοκληρωμένου Έλληνα, που είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει ισότιμα τους άλλους σε μια διεθνή συγκυρία που απειλεί να ισοπεδώσει τα πάντα ξεκινώντας από τις πολιτισμικές και εθνικές ιδιαιτερότητες, ώστε όλοι και όλα να μεταβληθούν σε μια άμορφη και άβουλη μάζα στη διάθεση των ισχυρών της γης. Μίκης Θεοδωράκης 2.7.2οο7

Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

"... η κατάθλιψη είναι σήμερα πολύ διαδεδομένη. Όπως λέγει ο Γέροντας Πορφύριος, αυτό οφείλεται στο μεγάλο εγωισμό, από τον οποίο πάσχομε οι περισσότεροι..."

Εκδόσεις: Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος - Μήλεσι.ΙΕΡΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

… η κατάθλιψη είναι σήμερα πολύ διαδεδομένη. Όπως λέγει ο Γέροντας Πορφύριος, αυτό οφείλεται στο μεγάλο εγωισμό, από τον οποίο πάσχομε οι περισσότεροι, διότι ανατρεφόμεθα από μικρά παιδιά με συνεχή καλλιέργεια του εγωιστικού πνεύματος, που εκδηλώνεται με τη φιλοδοξία, την επιθυμία να διακριθούμε και να επαινεθούμε, την επιθυμία να κάνουμε εντύπωση και να μας θαυμάζουν για πράγματα ανάξια λόγου, όπως τα ρούχα μας, το χτένισμά μας, το παράστημά μας, οι επιδόσεις μας στα μαθήματα, στη δουλειά μας ή στα αθλήματα και σε ανόητες κουβέντες. Μερικές μάλιστα φορές ο εγωισμός εκδηλώνεται ακόμη και με την επιθυμία να διακριθούμε κάνοντας το κακό, όπως ο αρχαίος Ηρόστρατος, που έκαψε ένα πολύ ωραίο ναό για να συζητά ο κόσμος γι’ αυτόν. Έτσι κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε, στενοχωριόμαστε, απελπιζόμαστε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας θλιμμένοι, διότι δεν μας αναγνώρισαν, διότι μας επέπληξαν, ή μας ντρόπιασαν, ή μας είπαν κάτι που θίγει τον εγωισμό μας και την καλή ιδέα που έχομε για τον εαυτό μας και που θέλομε να την έχουν και οι άλλοι για μας. Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς νέους ανθρώπους να αυτοκτονούν διότι δεν αντέχουν μια υποτίμηση, όπως μια αποτυχία στις εξετάσεις, μια όχι καλή συμπεριφορά των συνανθρώπων τους απέναντί τους, ή μια οικονομική καταστροφή. Όλα αυτά τα γεγονότα, όταν τα αντιμετωπίσουμε χριστιανικά, με ταπείνωση, εμπιστοσύνη στο Θεό, αισιοδοξία και ψυχραιμία ξεπερνιούνται γρήγορα και γίνονται αφορμή για μεγαλύτερη πρόοδο. Από όλα μπορεί να βγει κάτι καλό πνευματικά και ακόμη και υλικά για τον άνθρωπο που δοκιμάζεται με δυσκολίες. Η κατάθλιψη αντίθετα αδρανοποιεί τον άνθρωπο, σχεδόν τον νεκρώνει. Γι’ αυτό ας ακούσωμε με προσοχή τις συμβουλές του Γέροντος Πορφυρίου και κυρίως αυτές που μας μιλούν για την αιτία της καταθλίψεως και κυρίως για τη μεγάλη σχέση που έχει αυτή με τον εγωισμό μας και ας παρακαλέσουμε το Θεό να μας δώσει ταπείνωση, γιατί χωρίς αυτήν θα είμεθα διαρκώς θλιμμένοι. Άλλωστε αν καλοεξετάσουμε τα πράγματα θα δούμε ότι ο εγωισμός είναι κουταμάρα και ότι η ταπείνωση είναι εξυπνάδα, διότι ο εγωιστής ποτέ δεν χορταίνει και γι’ αυτό είναι διαρκώς λυπημένος, ενώ ο ταπεινός είναι πάντοτε ικανοποιημένος. Επί πλέον ο εγωιστής ζει διαρκώς με το άγχος πως τον βλέπουν και πως τον κρίνουν οι άλλοι και αγωνιά να προκαλέσει την προσοχή τους και τον έπαινό τους, πράγμα που στο βάθος σημαίνει ότι δεν έχει αυτοεκτίμηση και ζει με την εκτίμηση που περιμένει από τους άλλους. Αλλά βέβαια οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ γι’ αυτόν, όσο θα ήθελε και έτσι βασανίζεται στην ψυχή του και καταφεύγει στα χάπια για να πάρει λίγο θάρρος, ή ακόμη χειρότερα στα βαρειά ναρκωτικά, που τον μπάζουν σ’ ένα κόσμο φανταστικό, στον οποίον όλα φαίνονται όπως τα θέλομε, ενώ δεν είναι. Ξοδεύονται τεράστια ποσά σε ψυχοφάρμακα και μάλιστα σε αντικαταθλιπτικά, και ακόμη περισσότερα ίσως σε προγράμματα αποτοξινώσεως εξηρτημένων ατόμων. Αλλά δεν επιτυγχάνεται συνήθως μόνιμη θεραπεία, διότι η αληθινή αιτία (ο εγωισμός) όχι μόνον παραμένει ανέπαφος, αλλά και πάρα πολλές φορές υποθάλπεται. Έτσι σπρώχνονται οι πιο ευπαθείς από τους σύγχρονους νέους, αλλά και ώριμους, στην απογοήτευση, στην κατάθλιψη, στα ψυχοφάρμακα και στα ναρκωτικά, διότι δεν αντέχουν την πραγματικότητα που διαψεύδει την ψεύτικη εικόνα που θα ήθελαν να έχουν οι άλλοι για τον εαυτό τους. Φεύγουν λοιπόν από την πραγματικότητα, είτε με την αδράνεια (π.χ. δεν δίνουν εξετάσεις για να μην αποτύχουν), είτε με τις εξαρτησιογόνες ουσίες (που τους μεταφέρουν έξω από τη σκληρή πραγματικότητα). Η ταπείνωση όμως αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες, ακόμη και τον κοινωνικό εξευτελισμό, την αποτυχία, την υποτίμηση, σαν αναμενόμενα γεγονότα, αντάξια της μικρής αξίας μας, τα οποία μας σπρώχνουν να αγωνισθούμε για να βελτιωθούμε και έτσι αντί να δοθούμε στην κατάθλιψη, δινόμαστε στον αγώνα, στην προσπάθεια, στη δράση, στη ζωή. Τα λόγια του Γέροντος Πορφυρίου μερικές φορές είναι πυκνά σε βαθειά νοήματα. Γι’ αυτό χρειάζεται να τα ακούσωμε πολλές φορές και να εμβαθύνουμε κάθε φορά σε αυτά που λέει. Θα διαπιστώσουμε ότι μερικές μικρές φράσεις, όπως η φράση: «η αιτία είναι ότι έχεις μεγάλο εγωισμό» στην αρχή μας φαίνονται άσχετες με το θέμα και ακατανόητες. Αλλά σιγά-σιγά μας αποκαλύπτουν την πραγματικά αιτία της στενοχώριας μας και της καταθλίψεώς μας, που είναι ότι ο εγωισμός μας δεν μας αφήνει να αντέξουμε κάποια αδιάφορη για το πρόσωπό μας στάση των γύρω μας ή κάποια εξέλιξη των γεγονότων διαφορετική από τα σχέδια μας και τις επιθυμίες μας.